موفقیت دانشگاه تهران در تولید مکمل سوختی از ضایعات پلاستیک

به گزارش مجله خبری نگار،دکتر مجید سعیدی مجری این طرح با بیان این‌که در این فرآیند پسماند‌های پلاستیکی در فضای عاری از اکسیژن تحت تجزیه ترموشیمیایی قرار گرفته و به محصولات با ارزش تبدیل می‌شوند، اظهار کرد: از محصولات این فرآیند می‌توان به کربن فعال و ترکیبات مایع و گاز اشاره کرد که به‌عنوان سوخت و یا منبع مواد شیمیایی به کار گرفته می‌شوند. این فناوری چالش‌های مدیریت پسماند را برطرف و به تولید محصولات ارزشمندی منجر می‌شود.

وی استفاده از دستگاه زباله‌سوز را عاملی برای ورود آلاینده به جو دانست و گفت: این فناوری (تولید مکمل سوختی از ضایعات پلاستیک) این معضل را برطرف می‌کند.

مجری این طرح با بیان این‌که علاوه‌بر تولید مکمل­های سوختی به‌عنوان یکی از نیاز‌های اساسی کشور با استفاده از تکنولوژی پیشنهاد شده، این طرح پژوهشی نقش مهمی در رفع آلودگی‌های زیست محیطی دارد، افزود: امروزه حجم پسماند‌های پلاستیکی به دلیل کاربرد‌های گسترده انواع پلاستیک‌ها در سبک زندگی مدرن، بسیار قابل توجه است و به دلیل آثار زیان‌بار آن بر طبیعت، به یکی از چالش‌های زیست محیطی تبدیل شده است. از سوی دیگر، تولید گسترده محصولات پلیمری سبب کاهش منابع خام از جمله نفت و گاز شده است.

سعیدی خاطرنشان کرد: از این‌رو برای ارائه راهکاری مناسب در مواجهه با معضل پسماند‌های پلاستیکی، سعی شده است تا در این طرح پژوهشی با بهره‌گیری از فرآیند پیرولیز کاتالیستی/ غیرکاتالیستی، به دو هدف کلی زدودن پسماند‌های پلاستیکی از محیط‌زیست و تبدیل تهدید مذکور به یک فرصت دست یابد.

وی ادامه داد: پیرولیز پرمصرف‌ترین پلاستیک‌ها در کشور شامل پلی‌اتیلن ((PE) سبک و سنگین)، پلی‌پروپیلن (PP) و پلی‌استایرن (PS) و ارتقا محصولات حاصل از پیرولیز تحت مطالعه و تجزیه و تحلیل قرار گرفت. فرآیند پیشنهادی با توجه به سادگی فرآیند، از جاذبه‌ی کافی اقتصادی جهت سرمایه‌گذاری برخوردار است و می­تواند در راستای حفظ محیط‌زیست مورد بهره ­برداری قرار گیرد.

براساس این گزارش، در سال­های اخیر روند رو به رشد جمعیت و سبک زندگی مدرن، سبب بکارگیری گسترده مواد پلاستیکی شده است. این امر تولید ضایعات پلاستیکی را بطور قابل توجهی تشدید کرده و سبب بروز نگرانی­های زیست محیطی در جهان شده است. هم‌اکنون، سالانه حدود ۱ میلیون تن پلاستیک در ایران مصرف می­شود و این میزان به طور مداوم در حال افزایش است. این حجم از مصرف پلاستیک­ها در کشور موجب تولید حجم قابل توجهی ضایعات پلاستیکی شده که در حدود ۲۸ درصد از کل زباله­‌های تولید شده در کشور را شامل می­شود. مواد زائد پلاستیکی نیز همچون سوخت­های مشتق شده از نفت، حاوی عناصر کربن و هیدروژن هستند با این تفاوت که زنجیره­‌ی کربنی طولانی­ تری نسبت به سوخت­های LPG، بنزین و گازوئیل دارند. بنابراین، امکان تبدیل مواد زائد پلاستیکی به سوخت وجود دارد.

پیرولیز حرارتی/کاتالیستی به‌عنوان یک روش کارآمد برای تبدیل و مدیریت پسماند‌های پلاستیکی به محصولات ارزشمند همچون سوخت مایع، چار (محصول جانبی -جامد) و گاز سنتز (محصول جانبی -گاز) در غیاب اکسیژن و در گستره­ی دمای ۹۰۰–۳۰۰ درجه سانتیگراد است.

بازده محصولات متعدد حاصل از پیرولیز، به نوع مواد اولیه، گستره دمای عملیاتی، سرعت گرمایش و نوع رآکتور مورد استفاده بستگی دارد. پیرولیز حرارتی پلاستیک­ها در دمای بالا انجام می‌شود و طیف وسیعی از محصولات را تولید می­کند. در حالی‌که پیرولیز کاتالیستی سبب کاهش دمای واکنش، ارتقا واکنش تجزیه و بهبود کیفیت محصولات می­شود.

کاتالیست، به‌عنوان بار اصلی هزینه­‌ی بازیافت مواد زائد پلاستیکی از طریق فرآیند پیرولیز شاخته می­شود و کاهش هزینه کاتالیزور در کشور‌های در حال توسعه، برای بکارگیری در مقیاس کوچک، چالش بسیار جالبی محسوب می‌شود. در این میان، زئولیت­های طبیعی که در بسیاری از نقاط جهان یافت می­شود، می­تواند به‌عنوان کاتالیزور تجاری در فرآیند پیرولیز کاتالیزوری پسماند‌های پلاستیکی بکار گرفته شوند.