به گزارش مجله خبری نگار،دانشمندان دانشگاه کلمبیا با استفاده از ساختارهای خارج سلولی ماست، بیوژلی برای بازسازی بافت تولید کردهاند. نتایج این تحقیق در مجله Matter منتشر شده است.
این پیشرفت مبتنی بر استفاده از وزیکولهای خارج سلولی (EVs) است - حبابهای کوچکی که سلولها برای تبادل سیگنالهای بیولوژیکی از آنها استفاده میکنند. آنها صدها پروتئین و قطعاتی از مواد ژنتیکی را حمل میکنند و قادر به تحریک فرآیندهای بهبودی هستند.
معمولاً چنین وزیکولهایی از کشتهای سلولی انسانی یا حیوانی جدا میشوند، اما پیچیدگی و هزینه بالای چنین کاری، راندمان تولید را محدود میکند. تیمی از دانشمندان یک جایگزین غیرمنتظره پیدا کردند: استفاده از وزیکولهای موجود در ماست. آنها نه تنها بازده بالایی از این ماده را فراهم کردند، بلکه به بلوکهای سازنده کلیدی ژل جدید نیز تبدیل شدند.
محققان توضیح دادند: «آنها پلیمرهای زیستسازگار را برای تشکیل ساختاری که میتواند با استفاده از سرنگ به بافت تزریق شود، ترکیب میکنند. این ژل خواص مکانیکی بافت زنده را تقلید میکند و به طور فعال با سلولهای بدن ارتباط برقرار میکند و بدون نیاز به افزودنیهای شیمیایی اضافی، روند بهبودی آنها را تحریک میکند.»
آزمایشها روی موشهایی با سیستم ایمنی طبیعی نتایج دلگرمکنندهای را نشان داد. این ماده پس از تجویز هیچ واکنش نامطلوبی ایجاد نکرد و طی یک هفته، تشکیل فعال رگهای خونی جدید - مرحلهای کلیدی در بازسازی - را تحریک کرد. علاوه بر این، این بیوژل به ایجاد یک ریزمحیط ضد التهابی در محل آسیب کمک کرد و بهبودی را تسریع بخشید.
نویسندگان خاطرنشان میکنند که استفاده از منابع در دسترس مانند ماست میتواند به طور قابل توجهی تولید مواد ترمیمی را ساده کرده و هزینه آن را کاهش دهد. این امر، دریچهای به سوی روشهای جدید برای درمان زخمها و آسیبهای بافتی میگشاید، جایی که رویکردهای فعلی اغلب بیاثر هستند.