دانشمندان کشف کرده‌اند که یک «دروازه» مولکولی در سلول‌ها می‌تواند به مبارزه با طاسی کمک کند.

پس از ۵۰ سال، مکانیسم دقیق نحوه‌ی عملکرد «ایستگاه‌های انرژی» سلول آشکار شد.

به گزارش مجله خبری نگار،نیم قرن طول کشید تا بفهمیم مهم‌ترین ماشین مولکولی در میتوکندری ما - اندامک‌هایی که به عنوان "نیروگاه‌های" سلول شناخته می‌شوند - چگونه کار می‌کند. محققان دانشگاه کمبریج، با استفاده از میکروسکوپ الکترونی کرایو، برای اولین بار نگاهی دقیق به چگونگی کمک ناقل پیرووات میتوکندری به بدن در تولید سوخت از قند‌ها ارائه داده‌اند. این مطالعه در مجله Science Advances (SA) منتشر شده است.

پیرووات ماده‌ای است که در طول تجزیه قند‌ها تشکیل می‌شود. برای استخراج حداکثر انرژی از آن، این مولکول باید وارد میتوکندری شود. با این حال، غشای داخلی میتوکندری نسبت به پیرووات نفوذناپذیر است، بنابراین یک پروتئین ویژه - ناقل پیرووات میتوکندریایی - به کمک می‌آید.

پروفسور ادموند کونهی توضیح داد: «این سیستم مانند یک دریچه‌ی آب عمل می‌کند: یک «در» باز می‌شود تا پیرووات وارد شود، سپس بسته می‌شود و دیگری باز می‌شود تا مولکول وارد شود.»

اگرچه وجود این مکانیسم انتقال در اوایل سال ۱۹۷۱ پیشنهاد شده بود، اما ساختار آن تنها اکنون در سطح اتمی آشکار شده است. این امر با میکروسکوپ الکترونی کرایو امکان‌پذیر شد که تصاویر را ۱۶۵۰۰۰ برابر بزرگنمایی می‌کند.

درک مکانیسم این "دروازه" امکاناتی را برای توسعه دارو‌های جدید فراهم می‌کند. پیروات نقش محوری در متابولیسم دارد و تنظیم ورود آن به میتوکندری می‌تواند به درمان بیماری‌هایی مانند دیابت، بیماری کبد چرب، بیماری پارکینسون، برخی از انواع سرطان و حتی طاسی کمک کند.

برای مثال، تومور‌های خاصی، از جمله سرطان پروستات، مقادیر زیادی پیروات مصرف می‌کنند. با مسدود کردن این ناقل، می‌توانیم سلول‌های سرطانی را از منبع انرژی‌شان محروم کرده و رشد آنها را متوقف کنیم؛ و در مورد بیماری کبد چرب، می‌توانیم سلول‌ها را مجبور به سوزاندن چربی انباشته شده کنیم.

کونهی خاطرنشان کرد: «اکنون می‌توانیم ببینیم که چگونه مولکول‌های دارو خود را به درون ناقل وارد می‌کنند و فعالیت آن را مسدود می‌کنند. این امر راه را برای ایجاد نسل جدیدی از دارو‌ها - دقیق، مؤثر و ایمن - باز می‌کند.»

لینک کپی شد

اشتراک‌ گذاری