دانشمندان فاش کردند که چرا برخی از سلول‌های سرطانی با گرما از بین نمی‌روند

SciRep: کلسترول از تخریب سلول‌های سرطانی هنگام استفاده از گرما جلوگیری می‌کند

به گزارش مجله خبری نگار،دانشمندان دانشگاه چیبا (ژاپن) دریافته‌اند که کلسترول اضافی در غشای سلول‌های سرطانی، مقاومت آنها را در برابر تخریب توسط هایپرترمیا - روشی برای گرم کردن تا دمای ۴۰ تا ۵۰ درجه سانتیگراد - افزایش می‌دهد. نتایج این مطالعه در مجله Scientific Reports (SciRep) منتشر شده است.

هایپرترمیا سیستم ایمنی را فعال کرده و ساختار سلول‌های تومور را مختل می‌کند. با این حال، در برخی از بیماران، بخش‌های خاصی از تومور‌ها پس از عمل ناپدید می‌شوند، در حالی که بخش‌های دیگر به رشد خود ادامه می‌دهند. برای درک اینکه چه چیزی حساسیت به گرما را تعیین می‌کند، محققان مجموعه‌ای از آزمایش‌ها را روی سلول‌ها و موش‌های آزمایشگاهی انجام دادند.

همانطور که آزمایش‌ها نشان دادند، عامل کلیدی کلسترول بود. سلول‌هایی که مقدار زیادی از این ماده را در غشاء خود داشتند، تحت تأثیر دما به طور قابل توجهی کمتر از بین می‌رفتند. همانطور که دانشمندان توضیح دادند، کلسترول غشای سلولی را تقویت می‌کند و از آن در برابر آسیب حرارتی محافظت می‌کند.

برای تأیید این فرضیه، محققان با استفاده از دارو‌های ویژه، سطح کلسترول را در سلول‌ها کاهش دادند. در نتیجه، حتی تومور‌هایی که قبلاً در برابر هایپرترمیا مقاوم بودند، شروع به فروپاشی کردند. در زیر میکروسکوپ، غشای سلول‌های بدون کلسترول نیز انعطاف‌پذیرتر به نظر می‌رسید.

آزمایش‌های بیشتر روی رده‌های سلولی سرطانی مختلف تأیید کرد که حساسیت به هایپرترمیا مستقیماً با سطح کلسترول مرتبط است. در موش‌هایی که درمان ترکیبی هایپرترمیا و دارو‌های کاهنده کلسترول را دریافت کردند، تومور‌ها به طور قابل توجهی از نظر اندازه کوچک شدند و در برخی موارد به طور کامل ناپدید شدند.

به گفته دانشمندان، داده‌های جدید چشم‌انداز‌هایی را برای درمان شخصی‌سازی‌شده سرطان باز می‌کند. با تمرکز بر محتوای کلسترول در بافت‌های تومور، پزشکان قادر خواهند بود اثربخشی هایپرترمیا را از قبل ارزیابی کنند. علاوه بر این، ترکیب قرار گرفتن در معرض گرما با دارو‌های کاهش‌دهنده کلسترول می‌تواند اثر درمان را افزایش دهد.

با این حال، نویسندگان تأکید می‌کنند که در حال حاضر این کار محدود به مطالعات آزمایشگاهی است. قبل از اینکه این روش بتواند در عمل بالینی گنجانده شود، آزمایش‌های بالینی بیشتری با حضور افراد مورد نیاز است.

لینک کپی شد

اشتراک‌ گذاری