به گزارش مجله خبری نگار، آیتالله شهید سید اسدالله مدنی، امام جمعه تبریز یکی از این مسئولان بود که با رفتار و منش خود الگویی برای مردم بود.
در کتاب "زندگی و مبارزات آیتالله شهید سیداسدالله مدنی" که توسط مرکز اسناد انقلاب اسلامی منتشر شده است درباره ساده زیستی و مناعت طبع امام جمعه تبریز آمده است: اوایل انقلاب، معظمله تازه پس از شهادت آیتالله قاضی، در تبریز استقرار یافته بود.
عقیقی بخشایشی میگوید: روزی نزدیکیهای ظهر، با جمعی از دوستان به دیدار ایشان شتافتیم. جمع کثیری از برادران بسیجی و پاسدار هم حضور داشتند. سفره را در سراسر اتاق پهن کردند. پذیرایی عبارت بود از یک قرص نان با یک عدد سیب زمینی در حد ۲۰۰ گرم و چند عدد خرما و توأم با نمک. من از میان آن جمع، مواظب غذای سید بودم. با دو چشم خودم دیدم که ایشان هم مانند برادران بسیجی و پاسدار، با کمال اشتیاق، از همین یک نوع غذا که رکن اعظم آن نان و سیبزمینی بود تناول مینمایند.
غذای سیبزمینی در آن فضای مساوات و برادری آکنده از روح ایثار، ایمان و پارسایی، دلچسبترین و گواراترین غذایی بود که تناول میشد.
علیرضا جعفری، مکبر آیتالله مدنی در تبریز نیز درباره امساک و دنیاگریزی شهید مدنی میگوید: در روزهایی که ایشان در تبریز بودند، بنزین کم بود و برای تهیه بنزین، ماشینها ساعتها صف میبستند. ایشان اکثر اوقات با پای پیاده رفت و آمد میکردند و ظهرها از ایستگاه خیابان دارایی که فاصله زیادی بود، پیاده راه میپیمودند.
دنیاگریزی آیتالله مدنی و غرق در خدمت خلق شدن به حدی بود که وقتی به امامت جمعه تبریز منصوب شد، خانواده خود را به تبریز نیاورد و آنان همچنان در قم زندگی میکردند در پاسخ اینکه چرا آنها را به تبریز نمیآوری؟ گفته بود: "اگر اینها را به تبریز بیاورم روزی یکی دو ساعت وقتم صرف اینها میشود؛ در حالی که این دو ساعت را هم میتوانم به این مردم خدمت کنم. "