به گزارش مجله خبری نگار/همشهری: تعداد ضایعاتیهای خیابان انقلاب کم نیست. همه آنها هم خریدار عکس رادیولوژی هستند. مالکان بسیاری از این ضایعاتیها نمیدانند در تصاویر طلق مانند رگ و پی و استخوان مردم چه چیزی وجود دارد که عدهای پول خوبی بابت خریدشان میدهند. مشتریان این طلقهای سبز و سیاه کیمیاگران هستند و از عکسهای رادیولوژی نقره استخراج میکنند.
نبش یکی از معابر فرعی خیابان انقلاب قرار گرفته است. در بساطش از کتابهای قدیمی تا لوازم خانگی دست دوم دیده میشود، اما وزن دسته عکسهای رادیولوژی که توی قفسه فلزی وسط مغازه اش چیده شده، به ۵ کیلوگرم نمیرسد. مرد میانسال فروشنده نمیداند این عکسها چه کاربردی دارند، ولی جوانکی مشتری پروپاقرص آنها است که آخر هر هفته به مغازه سر میزند و همه عکسهای رادیولوژی را میبرد.
فروشنده میگوید: «ما فقط خرید داریم. هر کس عکس رادیولوژی بیاورد میخریم، ولی عکسهایی را که جمع میشود، به کسی جز علیرضا نمیفروشیم.» علیرضا هم فقط واسطه است و همه عکسهای رادیولوژی را که از ضایعاتیها جمع آوری میکند، به مهندس اطوکشیده بالاشهری میرساند که کارگاه بازیافت دارد.
در ضایعاتی دیگری که نبش خیابان قرار گرفته است، فقط کارتونهای خالی یخچال و تلویزیون تا سقف چیده شده اند و در بساطش خنزرپنزر و وسایل دستدوم یافت نمیشود، اما مالک جوان آن، خریدار عکسهای رادیولوژی است و هر کیلو عکس را ۷۰ هزار تومان میخرد. او میگوید: «نمیدانم این عکسها چه موادی دارند که اینقدر بابت شان پول میدهند.» انگار شغل و کاسبی جوان اطوکشیدهای که با ضایعاتیهای این خیابان بده بستان دارد و برایش عکسهای رادیولوژی را تهیه و انبار میکنند، راز مگو است و طرفهای معاملهاش از کار و کسب او بی خبرند.
ضایعاتیهای خیابان فروردین برای این طلقهای مصور پول کمتری خرج میکنند. محمود یکی از بساطیهای این خیابان است که بدون پرداخت کرایه مغازه و خرج و برج اضافی معامله میکند. او میگوید: «طرف حساب ما کسانی هستند که ضایعات بیمارستانی را جمع آوری میکنند، وگرنه یکی دو تا عکس رادیولوژی مردم که دردی دوا نمیکند.» محمود همه عکسها را درهم نمیخرد و برای عکسهای رادیولوژی سیاه رنگ ام آر آی پول بیشتری میدهد، ولی فیلمهای سبز رنگ سی تی اسکن برایش منفعت زیادی ندارند و هر کیلو را فقط ۲۰ هزار تومان میخرد. محمود میگوید: «عکسهای رادیولوژی نقره دارند و وقتی آنها را در کارگاه بازیافت آب و اسید شویی میکنند، نقرههای شان جدا میشود.»
به لطف محمود بالاخره با جوان اطوکشیدهای که خریدار عمده عکسهای رادیولوژی است، هم صحبت میشویم. او تحصیلکرده است و کلان بودن درآمد بازیافت عکسهای رادیولوژی را انکار نمیکند، اما معتقد است با بازیافت این عکسها به جامعه و طبیعت خدمت میکند. او میگوید: «در ترکیب این عکسها نیترات نقره به کار میرود که سمیاست و نباید در طبیعت رها شوند. این عکسها به طور طبیعی تجزیه نمیشوند و ما با بازیافت آنها از سمی شدن و آلودگی طبیعت جلوگیری میکنیم.»
محمود سالها پیش تصمیم گرفته مانند جوانک اطوکشیده، خانه قدیمیاش را به کارگاه بازیافت نقره تبدیل کند، ولی ناشی بودن کار دستش داده و اسید پوست یکی از دستانش را کاملأ از بین برده است. این روزها دیجیتالی شدن عکسهای رادیولوژی کار و کسب کیمیاگران نقره و فروشندگان عکسهای رادیولوژی را کساد کرده، اما هنوز هم بسیاری از پزشکان ترجیح میدهند برای تشخیص بیماریها و شکستگیها از همان عکسهای رادیولوژی طلق مانند قدیمی استفاده کنند.