دارو‌های مهارکننده‌های ژانوس کیناز به کمک درمان آرتروز می‌آیند!

به گزارش مجله خبری نگار،دارو‌های مهارکننده‌های ژانوس کیناز (JAK) از سال ۲۰۱۲ برای استفاده در بازار‌های ایالات متحده تأیید شده اند، اما هنوز هم از نظر درمان آرتروز جدید محسوب می‌شوند. به دلیل همین تازگی، شواهد دنیای واقعی در مورد این دسته از دارو‌ها در مقایسه با درمان‌های شناخته شده، کمیاب‌تر هستند.

اکنون محققان در ژاپن اقدام مهمی برای تغییر این وضعیت انجام داده‌اند. آن‌ها با استفاده از داده‌های جامع بیماران نشان داده‌اند که مهارکننده‌های JAK به عنوان یک درمان اولیه همانند دارو‌های موجود، کارآمد هستند، حتی اگر به عنوان یک طرح پشتیبان در نظر گرفته شوند و فقط در صورت عدم موفقیت سایر روش‌ها، استفاده شوند.

محققان در این مطالعه خاطرنشان کردند: بیماران دنیای واقعی در مقایسه با بیمارانی که در آزمایش‌های کنترل شده و تصادفی انتخاب شدند، ویژگی‌های متفاوتی دارند؛ بنابراین بررسی اثربخشی و ایمنی مهارکننده‌های JAK در محیط‌های واقعی خیلی مهم است.

دانشمندان با تجزیه و تحلیل داده‌های ۶۲۲ بیمار از مطالعه کوهورت ANSWER، چهار مهارکننده JAK را ارزیابی کردند. باریسیتینیب (BAR) که در ایالات متحده با نام Olumiant، توفاسیتینیب (TOF) به نام Xeljianz و آپاداسیتینیب (UPA) معروف به Rinvoq شناخته می‌شود. همچنین آن‌ها پفیسیتینیب (PEF) یا Smyraf را که عمدتاً در ژاپن و آسیای جنوب شرقی موجود است، ارزیابی کردند.

دکتر شینیا هایاشی، سرپرست تیم تحقیقاتی می‌گوید: ما متوجه شدیم که این دارو‌ها در اکثر بیماران عالی عمل می‌کند و اثربخشی و ایمنی هر یک از این مهارکننده‌های JAK در درمان آرتروز تفاوت قابل‌توجهی نداشت.

زمانی که دارو‌های ضد روماتیسمی اصلاح کننده بیماری بیولوژیکی (DMARDS) شکست خورده باشند، از این دارو‌ها استفاده می‌شود.

مهارکننده‌های JAK سیگنال‌هایی را که باعث التهاب می‌شوند، قطع می‌کنند. در آرتروز، بدن پروتئین‌های زیادی به نام سیتوکین‌ها تولید می‌کند که نقش کلیدی در التهاب دارند. هنگامی که این سیتوکین‌ها به گیرنده‌های سلولی ایمنی متصل می‌شوند، پیامی مبنی بر ساخت بیشتر پروتئین‌ها داده می‌شود. مهارکننده‌های JAK این مسیر پیام رسانی را مسدود می‌کنند، که این کار پاسخ سیستم ایمنی را آرام‌تر می‌کند و به نوبه خود، التهاب دردناک آرتروز را تسکین می‌دهد.

همچنین مهارکننده‌های JAK برای درمان بیماری‌های پوستی مانند اگزما و ویتیلیگو مؤثر هستند و در حال حاضر حدود ده‌ها نوع مختلف از آن‌ها برای استفاده در ایالات متحده تأیید شده‌اند.

به طور سنتی، اولین درمان برای آرترزو معمولاً تزریق متوترکسات که یک DMARD است، می‌باشد. سپس اگر دارو‌ها کارساز نباشند، یا عوارض جانبی زیادی داشته باشند، ممکن است به بیمار یک مهارکننده خوراکی JAK داده شود. بیماران در این مطالعه به دنبال پاسخ ضعیف به DMARD ها، مهارکننده JAK را دریافت کردند.

اما از آنجایی که مهارکننده‌های JAK یک کلاس جدیدتر از دارو‌ها هستند، مانند آگونیست‌های پپتید ۱ شبه گلوکاگون (GLP-۱) برای کاهش وزن، اغلب پزشکان آن‌ها را به عنوان یک برنامه درمانی پشتیبان در نظر می‌گیرند. پزشکان معمولا ابتدا دارو‌های بیولوژیک DMARD را تجویز می‌کنند، زیرا تحقیقات طولانی مدت بیشتری در این مورد وجود دارد.

محققان با ارزیابی داده‌ها با استفاده از نظرسنجی‌های مختلف شاخص درد، متوجه شدند که حدود ۹۰ ٪ از ۶۲۲ بیمار هنوز پس از شش ماه، استفاده از مهارکننده‌های JAK خود را ادامه می‌دهند.

به طور کلی، حدود یک سوم از بیماران شاهد بهبودی آرتروز خود در عرض شش ماه بودند و بیش از ۸۰ درصد آن‌ها فعالیت کم این بیماری را تجربه کردند که در آن علائم تا حد زیادی کنترل می‌شد.

در حالی که محققان می‌گویند این مطالعه دارای محدودیت‌هایی مانند یک بازه زمانی کوتاه برای بررسی عوارض جانبی بلندمدت است، و فقدان مطالعاتی که همه کلاس‌های دارو را مقایسه کند، چهار مهارکننده JAK عملکرد مشابهی با یکدیگر داشتند و اثربخشی آن‌ها ثابت کرد که با DMARD‌های موجود برابری می‌کند. یک مطالعه بالینی قبلی نشان داد که آن‌ها کارایی قابل مقایسه‌ای با مهارکننده‌های TNF که نوع دیگری از DMARD هستند، داشتند.

این مطالعه در مجله Rheumatology منتشر شد.