خواستار بازبینی توصیه‌های فعلی درمان آرتروز

به گزارش مجله خبری نگار،نتایج مطالعات در این زمینه حاکی از این است که تزریقات به عنوان یک درمان مؤثر در کاهش درد، همانند گروه تحت کنترل (دارونما) عمل می‌کند.

در این مطالعه که شامل ۷۲ مطالعه قبلی با مشارکت ۷۶۰۹ نفر بود، ۶۰ پژوهشگر (با مشارکت ۵۲۴۶ نفر) به بررسی درد پرداختند. نتایج جالبی در بین ۲۹ روش داروئی مورد بررسی به دست آمده است.

آرتروز دست حدود ۱۵.۹ درصد از زنان و ۸.۲ درصد از مردان ۴۰ تا ۸۴ ساله را تحت تأثیر قرار می‌دهد. به دلیل فرسایش غضروف محافظ در انتهای استخوان ها، مفاصل دست به طور ویژه‌ای مستعد ابتلا به این بیماری هستند که می‌تواند باعث درد و ناتوانی قابل توجهی شود.

اگرچه هیچ درمانی برای آرتروز وجود ندارد، اما با وجود تحقیقات در مورد روش‌های جدید برای مقابله با بیماری مزمن، درمان‌ها از تزریق و قرص استروئید گرفته تا مسکن‌های خوراکی و موضعی و دارو‌های ضد التهابی را شامل می‌شود.

محققان متوجه شدند که دارو‌های ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAIDs) و قرص‌های استروئیدی مؤثرتر از دارونما هستند و درمان استروئیدی برای مبارزه با درد مؤثرترین نوع درمان می‌باشد. با این حال استفاده طولانی مدت از استروئید‌ها مشکل ساز است و خطر ابتلا به بیماری‌های مزمن التهابی گسترده را افزایش می‌دهد.

این مطالعه مشکلاتی را در مورد نحوه عملکرد درمان‌های محبوب در سراسر جهان نشان داد. در این مطالعه نشان داده شد که تزریق مشترک هیالورونات که روانکاری هدفمند ناحیه مشکل را فراهم می‌کند و استروئید‌ها که برای تسکین درد استفاده می‌شوند، بهتر از دارونما نبودند. پیش از این مطالعات استفاده از این تزریق‌ها را برای آرتروز مفصل زانو زیر سوال برده بودند.

علاوه بر این، یکی دیگر از درمان‌های خوراکی رایج که هیدروکسی کلروکین می‌باشد و برای مقابله باپاسخ‌های التهابی طبیعی بدن کار می‌کند، به اندازه هیچ دارویی مؤثر بود.

با نگاهی به بازخورد بیماران، رتبه بندی درد و اندازه‌گیری‌های تحرک، دارو‌های NSAID و قرص‌های استروئیدی مؤثرترین درمان‌ها بودند.

تجزیه و تحلیل انجام شده هیچ نتیجه قطعی و قابل توجهی برای اثربخشی کرم و ژل موضعی به دست نیاورد.

محققان به این نکته اشاره می‌کنند که اگرچه محدودیت‌هایی در مطالعه آن‌ها وجود داشت، اما آن‌ها باور دارند که این موضوع نیازمند آزمایشات بالینی جدید و جامع است تا درمان آرتروز گسترش و بهبود یابد.

محققان گفتند: این یافته‌ها سؤالاتی را در مورد شواهدی که از توصیه‌های درمانی فعلی برای درمان‌های درون مفصلی حمایت می‌کنند، ایجاد می‌کند و بر نیاز به آزمایش‌های مقیاس بزرگ آینده با روش‌شناسی دقیق به منظور تعیین اثربخشی درمان‌های امیدوارکننده مانند NSAID‌های موضعی تأکید می‌کند.

درمان‌های دارویی بسیاری برای درد آرتروز دست [استئوآرتریت]در دسترس هستند که اکثر آن‌ها هیچ اثر ثابتی ندارند. برای آرتروز دست، NSAID‌های خوراکی و گلوکوکورتیکوئید‌های خوراکی موثر به نظر می‌رسند، در حالی که اثربخشی NSAID‌های موضعی مورد تردید است.

این تحقیق در مجله RMD Open منتشر شده است.