توضیحی قابل قبول در مورد روش ساخت یکی از عجایب هفت گانه جهان

به گزارش مجله خبری نگار، اگر چه تا امروز به طور کامل مشخص نیست که مصریان چگونه این اهرام غول پیکر را هزاران سال پیش ساخته اند، اما گروهی از باستان شناسان فکر می‌کنند که ممکن است توضیحی قابل قبول را در این رابطه کشف کرده باشند.

به طور کلی هم مورخان و هم باستان شناسان بر این باورند، مصریان در ساخت این سازه‌های بزرگ، تخته‌های سنگی عظیم را جابجا کرده و از زمین‌های اطراف آن‌ها استفاده کرده اند. درک این موضوع وقتی متوجه می‌شوید که هرم بزرگ متشکل از بیش از ۲ میلیون و ۳۰۰ هزار میلیون بلوک سنگ آهک و گرانیت است که هر کدام حداقل دو تن وزن دارند، بسیار دشوار است.

اکنون تصور می‌شود که مهندسان و معماران این تمدن باستانی از شاخه‌ای از رود نیل برای کمک به انتقال سنگ‌های عظیم به محل ساخت اهرام استفاده کرده اند. به همین دلیل گروهی از محققان برای اثبات نظریه خود، آزمایش پنج نمونه خاک فسیل شده از دشت سیلابی جیزه را آغاز کردند. باستان شناسان برای دسترسی به این نمونه‌ها مجبور شدند بخش‌های مورد نظرشان را تا عمق ۹ متری حفاری کنند.

در ادامه نمونه‌های خاک توسط آزمایشگاهی در فرانسه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. این تجزیه و تحلیل به دنبال گرده و پوشش گیاهی است که معمولاً در اطراف نیل یافت شده و ثابت می‌کند زمانی یک آبراه باستانی در کنار اهرام وجود داشته است.

در نهایت آزمایش‌های پیچیده این تیم مطالعاتی نتیجه داده و آن‌ها توانستند وجود شاخه‌ای از روز نیل در کنار هرم خوفو را تأیید کنند. شواهد نشان می‌دهد که مصریان باستان تخته‌های سنگی را در این آبراه می‌کشاند تا برای استفاده در سازه‌های بزرگ اهرام استفاده شوند. مطالعات انجام شده نشان می‌دهد این آبراه مصنوعی در ۶۰۰ سال قبل از میلاد خشک شده است.

تیم محققان همچنین در طول مطالعه خود ۶۱ گونه گیاهی را کشف کردند که هادر شیشا، جغرافی دان و متخصص محیط زیست باستانی و از اعضای این تیم مطالعاتی در رابطه با یافته‌های خود می‌گوید، وجود این گیاهان بدون انشعاب رود نیل برای ساخت اهرام در این محل غیر ممکن بود.

این تحقیق و کشف متعاقب آن توسط یک قطعه پاپیروس انجام شد که نشان می‌داد چگونه یک افسر مصر باستان به نام «مرر» مجبور شد سنگ آهک را از رود نیل به یک سایت ساختمانی در جیزه منتقل کند. این پاپیروس باستانی در دریای سرخ پیدا شده و باستان شناسان مدت‌ها برای خوانش و تفسیر آن زمان صرف کردند.

در نهایت یافته‌های این تیم مطالعاتی و تطبیق آن با محتوای پاپیروس فوق الذکر تأیید می‌کند که حمل و نقل مصالح ساختمانی مورد نیاز در ساخت اهرام از مسیر آب منتقل شده است.