«آسیب سرمای بدون انجماد» یکی از مشکلات کمتر شناخت شده هنگام فرو رفتن در آب سرد

به گزارش مجله خبری نگار،مدتی است که برخی ورزشکاران از این روش به عنوان راهی برای کاهش درد عضلانی و تسریع دوره بهبود استفاده می‌کنند به این صورت که معمولا بعد از ورزش، حدود ۱۰ دقیقه در آب سرد با دمای ۱۰ تا ۱۵ درجه سانتیگراد می‌مانند.

آب سرد و «سرما درمانی» همچنین در مواردی برای کمک به درمان عوارض افسردگی، درد و میگرن استفاده شده است. در حالی که نتیجه بسیاری از مطالعات از فواید حمام یخ و ارتباط آن با سرعت بهبودیابی پس از ورزش حکایت داشته است، تحقیقاتی در ۲۰۱۴ نشان داد که تاثیر این کار ممکن است مشابه دارونما‌ها باشد.

در واقع تحقیقات در مورد مزایای احتمالی درمان با آب سرد در فضای بسته یا با شنا در فضای باز هنوز در مراحل اولیه است، اما به وضوح می‌دانیم که فرو رفتن در آب سرد ممکن است اثرات احتمالی مضری بر بدن انسان داشته باشد.

نکته مهم در مورد هر فعالیتی که برای تاثیر درمانی در نظر گرفته شود این است که دست‌کم «هیچ ضرری نداشته باشد»، اما در مورد آب سرد نمی‌توان چنین گفت، زیرا خطرات زیادی دارد.

در حال حاضر هنوز پشتوانه‌ای علمی برای حمایت کامل از آب سرد به منزله روش درمانی موجود نیست و مدت باقی ماندن در آب سرد یا دمای خاصی که دارای بهترین عملکرد باشد، تعیین نشده است. اما آنچه می‌دانیم، این است که وقتی پای از فرو رفتن در آب سرد در میان باشد، قطعا نباید افراط به خرج داد. به عبارت دیگر، رفتن در آب سردتر یا طولانی‌تر ماندن در آن، فایده ندارد و در واقع ممکن است اثر معکوس داشته باشد.

در رابطه با درمان با آب سرد، ممکن است به نظر برسد که دوش گرفتن با آب سرد و حمام یخ، گزینه‌های کم‌خطرتری هستند، زیرا در مقایسه با آب‌های آزاد می‌توان از نظر دما و زمان قرار گرفتن زیر آب، کنترل بیشتری داشت، اما در واقع به دلیل احتمال سردتر بودن حمام یخ و ماهیت انفرادی فرو رفتن در آب، این شیوه‌ها نیز خطر‌های چشمگیری دارند.

یکی از مشکلات کمتر شناخته‌شده مرتبط با فرو رفتن در آب سرد، پدیده‌ای به نام «آسیب سرمای بدون انجماد» است.

زمانی که در معرض سرما قرار می‌گیریم، طبیعی است که دست‌ها و پا‌ها بسیار سرد یا بی‌حس شوند و ممکن است هنگام گرم کردن مجدد، احساس سوزن‌سوزن شدن یا تیر کشیدن پدید آید. برای بیشتر افراد، این عوارض گذرا است و حس‌های طبیعی در عرض چند دقیقه برمی‌گردند. اما برای کسانی که به «آسیب سرمای بدون انجماد» دچار شوند به دلیل آسیب عصبی و عروق خونی، این عارضه‌ها (درد، تغییر حس و حساسیت به سرما) ممکن است سال‌ها در بخش‌های آسیب‌دیده باقی بمانند.

این وضعیت به دلیل قرار گرفتن بلندمدت در شرایط سرد و مرطوب رخ می‌دهد.

مسئله دیگر در ارتباط با فرو رفتن در آب سرد و آسیب سرمای غیریخبندان، مشخص نبودن میزان سردی است. از این گذشته، واکنش‌های بدن افراد به خنک‌سازی نیز تفاوت‌های زیادی دارد. بر فرض به نظر می‌رسد که افرادی با اصلیت آفریقایی و کارائیبی، بیشتر در معرض دچار شدن به آسیب سرمای بدون انجمان قرار می‌گیرند. از این رو، خطرات ناشی از قرار گرفتن در معرض سرما نیز برای افرادی با شرایط و سوابق گوناگون، متفاوت است.

با توجه به نکات ذکرشده، اگر می‌خواهید آب سرد درمانی را امتحان کنید، موارد مهمی هست که باید در نظر بگیرید:

پیش از شروع این کار حتما با پزشک عمومی خود مشورت کنید تا مطمئن شوید که انجام آن برای شما ایمن است.

اطمینان یابید که تنها نیستید و آب بی‌خطر است. اگر این کار را در فضای باز انجام می‌دهد، جزر و مد، جریان آب، امواج، موانع زیر آب، آلودگی و عروس‌های دریایی را در نظر بگیرید. برنامه‌ریزی کنید که چطور باید بدون خطر به آب وارد و از آن خارج شوید.

به خاطر داشته باشید که وقتی سردتان است، عضلات شما به خوبی کار نمی‌کنند و ممکن است نتوانید دست‌ها و پاهایتان را احساس کنید. اطمینان یابید که چگونه پس از خروج از آب می‌توانید خود را گرم کنید.

مطمئن شوید که حوله، لباس خشک، بادگیر، نوشیدنی گرم و سرپناه دارید. همچنین تا زمانی که کاملا گرم نشده‌اید، رانندگی و دوچرخه‌سواری نکنید.

فقط مدت کوتاهی در آب سرد بمانید و پیش از دچار شدن به بی‌حسی، درد یا لرز، از آب خارج شوید.