مراکش الهام‌بخش جهان؛ شاید پرتغال هرگز قهرمان جهان نشود

به گزارش مجله خبری نگار/ایران ورزشی: مردان معجزه‌گر مراکش به کارشان ادامه می‌دهند و بقیه آفریقا را نیز با خود همراه کرده‌اند. شیر‌های اطلس، تیم شگفتی‌ساز این جام جهانی یکی از بهترین داستان‌های تاریخ این تورنمنت را رقم زده و بعد از شوکه کردن اسپانیا، یک غول دیگر را از سر راه برداشتند تا به جمع ۴ تیم برتر مسابقات راه پیدا کنند.

آن طرف هم پرتغال با یکی از بهترین مجموعه بازیکنانش نتوانست راهی به سوی دروازه حریف آفریقایی پیدا کند و شاید دیگر نتواند قهرمان جهان شود. گل یوسف النصیری شبیه گل‌هایی بود که کریستیانو رونالدو در روز‌های اوجش می‌زد؛ با ضربه سر بالاتر از مدافعانی که انگار در زمین ماسه‌ای فرو رفته‌اند. بازیکنان مراکش برای شادی به گوشه زمین رفتند و دوربین به سراغ رونالدو رفت که روی نیمکت نشسته بود و سرش را به علامت تأسف و البته یادآوری روز‌هایی که از این گل‌ها می‌زد، تکان می‌داد و آه می‌کشید. با همین گل مراکش نخستین تیم تاریخ آفریقا شد که به نیمه‌نهایی می‌رسد.

دفاع فوق‌العاده

یک مدافع میانی کم شده؟ مشکلی نیست. دومی؟ باز هم عیب ندارد. هیچ بازیکن حریفی در این جام به مراکش گل نزده و تنها گلی که خورده‌اند روی بدشانسی توسط خودی‌ها بوده. دفاع این تیم فوق‌العاده بوده و در بازی شنبه هم دوباره همین‌طور بودند. بدون نایف آکرد مصدوم هم مراکش خوب بود. زوج او، رومن سایس هم با برانکارد به بیرون زمین انتقال یافت، اما جایی برای نگرانی نبود. جواد الیامیق و اشرف‌داری جایشان را گرفتند و هیچ افتی پیش نیامد. کار این دو در برابر پرتغال تحسین‌برانگیز بود. مدافعان کناری، اشرف حکیمی و یحیی عطیه‌الله هم در طول بازی تحت فشار بودند، اما اشتباه نکردند. دفاع مراکش شکست‌ناپذیر به نظر می‌رسد. آیا می‌تواند برای یک یا با جرأت بگوییم دو بازی دیگر کارش را درست انجام دهد؟

کازابلانکا یا قطر؟

ورزشگاه الثمامه که استادیوم خانگی هواداران مراکش شده است، یک بار دیگر پر از سوت و فریاد بود. آن‌ها در طول تورنمنت می‌آیند و میهمانی برگزار می‌کنند و جشن می‌گیرند و در نهایت برنده می‌شوند. اینجا کازابلانکا بود یا قطر. در این چند هفته اختلافات از بین رفته و دنیای عرب و آفریقا از شیر‌های اطلس حمایت کرده‌اند. کافی است یک دور در دوحه بزنید تا پرچم‌های مراکش را در همه جای شهر ببینید. اعراب و آفریقا تا به حال نماینده‌ای نداشتند که تا این حد پیش برود و کسی فکر نمی‌کرد مراکش این طلسم را بشکند. بچه‌ها در سراسر دنیا این تیم را به خاطر می‌سپارند و در نهایت مراکش الهام‌بخش جهان خواهد شد.

راموس بی‌اثر

در بازی قبلی همه چیز برای گونسالو راموس خوب پیش رفت و در این بازی هیچ چیز به نفعش نبود. اشتباهی نداشت، اما به خاطر آن بود که اصلاً کاری نکرد. او کاملاً بی‌اثر بود تا اینکه در دقیقه ۶۹ زمین بازی را ترک کرد. راموس تنها یک شوت زد و کلاً ۹ پاس داد تا اثرگذاری‌اش در این بازی مشخص شود. انتظار یک هت‌تریک دیگر از او نداشتیم، اما اینقدر هم نباید بی‌فایده می‌شد. دنیا برای شاخص کردن او بعد از بازی با سوییس عجله کرد، اما این بازی مشخص کرد مهاجم جوان بنفیکا راهی طولانی در پیش دارد.

کاستای نامطمئن

دیوگو کاستا حداقل تا حدی روی گل مقصر بود و روی یک صحنه دیگر هم کارایی لازم را نداشت بنابراین می‌شود گفت دروازه‌بان پرتغال کاملاً مطمئن نیست. این گلر ۲۳ ساله در آغاز راه است و اگر همه چیز درست پیش برود، بازی‌های بسیار زیادی برای پرتغال انجام خواهد داد. او یکی دو اشتباه دیگر هم داشت، اما اشتباهات در این سطح فوتبال متفاوت هستند. اشتباه مقابل مراکش تاوان سختی داشت و حالا کاستا باید برگردد. او مطمئن نبود تا بیرون بیاید و توپ را جمع کند در نهایت پرتغال تاوان سختی داد.

این رونالدو، آن رونالدو

این شاید آخرین جام جهانی و آخرین حضور کریستیانو رونالدو در یک بازی بزرگ بود. او در رده باشگاهی آینده نامشخصی دارد و شاید دیگر هیچ وقت او را در مسابقه‌ای به این بزرگی نبینیم. او بازی را روی نیمکت شروع کرد و در نیمه دوم کاملاً ناکارآمد بود. قیافه‌اش شبیه رونالدو بود، اما مثل رونالدو بازی نکرد. آن رونالدویی که همه می‌شناسند، نمی‌گذاشت کار کشورش به اینجا بکشد. او با یک پرواز معجزه‌آسا تیمش را نجات می‌داد. البته آن رونالدو روی نیمکت نمی‌نشست. اما رونالدوی واقعی همین است، بازیکنی که سطحش خیلی پایین آمده. شاید پرتغال خودش را از این شرایط سخت نجات دهد، اما بعید است رونالدو دیگر به چنین مسابقه‌ای برسد.