همایون ارشادی به روایت محمد نیک‌بین؛ از شاهد ازدواج تا همکاری در سینما

به گزارش مجله خبری نگار همایون ارشادی که صبح امروز، ۲۰ آبان‌ماه بر اثر بیماری درگذشت، از معدود افراد سینما بود که تحصیلات و پیشه‌اش بازیگری نبود، اما پس از ورود به این عرصه آنچنان جای خود را در سینما و میان سینماگران باز کرد که حالا بسیاری از مردم چهره او را به عنوان یک بازیگر مطرح می‌شناسند.

محمد نیک‌بین که سابقه دوستی قدیمی با این بازیگر داشته و اتفاقا مسبب حضور او در سینما هم خودش بوده، در گفت‌وگویی درباره اینکه چه ویژگی خاصی در همایون ارشادی مسیر او را اینطور رقم زد که برای فیلمسازان مطرحی همچون کیارستمی، مهرجویی و میلانی و بعد هم در پروژه‌های خارجی بازی کند، بیان کرد: همایون در ذات خود یک هنرمند بود. او در رشته معماری درس می‌خواند و معماری هم یک رشته هنری محسوب می‌شود، از ابتدا به نحوی با هنر درگیر بود. به نظرم همین پیشینه بود که باعث شد وقتی وارد سینما شد خیلی راحت‌تر توانست این مسیر را طی کند و در کنار این پیشینه خصلت‌های خودش هم توانست کمک کند که او به راحتی جای خود را در سینما پیدا کند.

وی افزود: همایون انسان بسیار مهربانی بود، با همه به مهربانی رفتار می‌کرد و دوست بسیار خوبی هم برای من بود؛ آنقدر که هر چقدر بگویم کم گفتم.

نیک‌بین درباره اولین حضور همایون ارشادی در فیلم سینمایی «کاکادو» به کارگردانی تهمینه میلانی گفت: من و همایون یک رابطه دوستانه‌ای از قدیم داشتیم و وقتی که با همسرم (تهمینه میلانی) ازدواج کردم، همایون و برادرش شاهد عقد ما بودند و از همان ابتدا دوستی خوبی هم با همسرم پیدا کردند. همین آشنایی منجر به همکاری در فیلم «کاکادو» شد که حضور ایشان را در فیلم خوب می‌دانست. بعد از آن هم همایون را با آقای کیارستمی آشنا کردیم که در پروژه‌های ایشان حضور داشتند و درخشیدند.

او درباره اینکه آیا همایون ارشادی از تجربه‌های همکاری خود با سینماگران خاصی صحبت کرده بود، گفت: همایون دوستی خوبی با آقای کیارستمی داشت و با فیلم‌های ایشان رابطه خیلی خوبی توانست برقرار کند و رضایتی را که از حضور در فیلم‌های آقای کیارستمی حس می‌کرد، بسیار پررنگ بود. به نظرم در میان تمام تجربه‌هایی که پشت سر گذاشت، حضور خود را در فیلم‌های آقای کیارستمی بهتر می‌توانست نشان دهد، شاید به این دلیل که خیلی شبیه زندگی بود.

 همایون ارشادی که متولد سال ۱۳۲۶ بود، در رشته معماری در ایتالیا تحصیل کرده بود و سال‌های دوران نوجوانی و تحصیلات خود را در آبادان گذراند. او بعد‌ها در کانادا هم زندگی کرد و پس از آن به ایران برگشت. شروع کارش در سینما با بازی در یک صحنه کوتاه از فیلم «کاکادو» به کارگردانی تهمینه میلانی در سال ۱۳۷۳ بود و پس از آشنایی با عباس کیارستمی در سال ۷۵ در فیلم «طعم گیلاس» او بازی پیدا کرد و از آنجا مسیر کاری این هنرمند تغییر کرد.

همایون ارشادی که بازی در تلویزیون را هم از سال ۷۷ شروع کرد، از همان دهه ۷۰ حضور پررنگی در آثار سینمایی داشت و با کارگردان‌های مطرحی همچون داریوش مهرجویی، سیروس الوند و تهمینه میلانی همکاری کرد. «درخت گلابی»، «نارنجی پوش»، «اشباح»، «چه خوبه که برگشتی» داریوش مهرجویی، «پارتی» و «یک عاشقانه ساده» سامان مقدم، «مزاحم» سیروس الوند، «واکنش پنجم» تهمینه میلانی، «سیمای زنی در دوردست» علی مصفا، «زندگی با چشمان بسته» رسول صدرعاملی، «پرونده هاوانا» علیرضا رئیسیان، «ملکه» و «سرو زیر آب» محمدعلی باشه‌آهنگر از جمله آثار شاخص او در سینما بوده و در میان سریال‌ها نیز به «شمس‌العماره»، «دیوار به دیوار»، «تا ثریا»، «مانکن»، «همشاگردی‌ها» و «دل‌دار» می‌توان اشاره کرد.

بازی در «بادبادک‌باز» مارک فورستر، «آگورا» آلخاندرو آمنابار و «سی‌دقیقه پس از نیمه شب» کاترین بیگلو از تجربه‌های خارجی همایون ارشادی است؛ چهره‌ای که از همان ابتدای مسیر کاری خود با وجود اینکه بازیگر حرفه‌ای نبود، ولی به واسطه مطرح شدن با فیلم «طعم گیلاس» کیارستمی پیشنهاد بازی در فیلم‌های غیرایرانی متعددی می‌گرفت.