آمار باور نکردنی از تعداد مبتلایان به آلزایمر در ایران

به گزارش مجله خبری نگار،احمد چیت‌ساز در نشست خبری «شناخت، درمان و کنترل پارکینسون و آلزایمر» که روز پنجشنبه در خانه مشروطیت اصفهان برگزار شد، گفت: آلزایمر بیماری‌ای است که روند آن از مراحل ابتدایی تا پیشرفته بین ۸ تا ۱۲ سال طول می‌کشد و به تدریج حافظه، رفتار، شخصیت و توانایی پردازش اطلاعات فرد را درگیر می‌کند.

رییس هیئت مدیره انجمن پارکینسون اصفهان افزود: نخستین بخش‌هایی از مغز که دچار آسیب می‌شوند، حافظه حسی و حافظه کوتاه‌مدت است و علائم بیماری می‌تواند از سنین ۳۰ تا ۴۰ سالگی آغاز شود، به‌ویژه اگر زمینه ژنتیکی وجود داشته باشد.

چیت‌ساز با اشاره به تجمع پروتئین بتاآمیلوئید و پروتئین‌های سمی در مغز، این روند را علت اصلی تخریب سلولی در بیماران دانست.

به گفته این متخصص، آلزایمر معمولاً بعد از ۶۵ سالگی بروز می‌کند و نشانه‌های آن با اختلالات حافظه، فراموش کردن زمان و مکان، تکرار پرسش‌ها، گم کردن اشیاء و تغییرات رفتاری و روانشناختی همراه است.

وی تأکید کرد: هیچ درمان قطعی برای توقف روند بیماری وجود ندارد، اما می‌توان با مشاوره روانشناسی، مراقبت‌های دقیق و اصلاح سبک زندگی کیفیت زندگی بیماران و خانواده‌ها را ارتقا داد.

چیت‌ساز خاطرنشان کرد: برخی مشکلات مشابه مانند کمبود ویتامین B ۱۲، کم کاری تیروئید یا بیماری‌های داخلی ممکن است علائمی شبیه آلزایمر ایجاد کنند که در این موارد با آزمایش‌ها و درمان‌های پزشکی قابل برطرف شدن است.

مراقبت از بیماران آلزایمر بدون حمایت روانی و اجتماعی ممکن نیست

یک روان‌درمانگر نیز در این نشست گفت: بیماران مبتلا به آلزایمر و خانواده‌های آنان با فشار‌های شدید روانی و عاطفی روبه‌رو هستند و آموزش مراقبان، حمایت اجتماعی و توجه به احساسات بیمار می‌تواند کیفیت زندگی آنان را بهبود بخشد.

فریماه افشارزاده اظهار داشت: تشخیص بیماری آلزایمر معمولاً برای خانواده‌ها شوک‌آور است و مراحل بیماری از خفیف تا شدید، مشکلات متعددی برای بیمار و اطرافیان ایجاد می‌کند.

وی افزود: در مراحل ابتدایی ممکن است فرد بتواند فعالیت‌های روزمره و اجتماعی خود را انجام دهد، اما با ورود بیماری به مرحله میانی، مشکلاتی مانند پرخاشگری، توهم، بی‌قراری و افسردگی شدت می‌گیرد و فشار روانی زیادی به خانواده وارد می‌شود.

این روان‌درمانگر تأکید کرد: مراقبان باید آموزش ببینند تا بدانند در برابر نافرمانی، لجبازی یا امتناع بیمار از مصرف دارو چه واکنشی داشته باشند، زیرا برخورد نادرست می‌تواند به پرخاشگری و تنش بیشتر منجر شود.

افشارزاده با اشاره به فعالیت‌های انجمن آلزایمر اصفهان گفت: در این مرکز جلسات آموزشی و گروه‌های حمایتی برای خانواده‌ها برگزار می‌شود تا تجربه‌های خود را به اشتراک بگذارند و روش‌های درست مراقبت از بیمار را بیاموزند.

وی خاطرنشان کرد: اگرچه آلزایمر درمان قطعی ندارد، اما بیماران حتی در مراحل نهایی همچنان احساسات اطرافیان را درک می‌کنند و ارتباط عاطفی، لمس محبت آمیز یا حتی موسیقی می‌تواند آرامش‌بخش باشد.

وی تأکید کرد: هیچ خانواده‌ای نباید در مسیر دشوار مراقبت از بیمار آلزایمری تنها بماند و آگاهی رسانی عمومی برای حمایت از آنان ضروری است.

علائم رفتاری و روانشناختی، مهم‌ترین چالش نگهداری بیماران آلزایمر است

یک متخصص مغز و اعصاب نیز گفت: در مراحل پیشرفته آلزایمر، علائم رفتاری و روانشناختی مهم‌ترین مشکل بیماران و خانواده‌هاست و کنترل این علائم بار روانی و اقتصادی زیادی بر مراقبان تحمیل می‌کند.

فریبا فغانی، اظهار داشت: اگرچه مشکلات حافظه در مراحل ابتدایی آلزایمر برای بیمار و اطرافیان نگران‌کننده است، اما در ادامه بیماری، آنچه مراقبت از بیمار را دشوار می‌کند، علائم رفتاری و روانشناختی است.

وی افزود: افسردگی، انزوا، بی‌تفاوتی نسبت به محیط، بی‌قراری، توهم، هذیان و پرخاشگری از جمله نشانه‌هایی است که در بسیاری از بیماران مشاهده می‌شود و گاهی خانواده‌ها را ناچار به استفاده از پرستار و مراقب حرفه‌ای می‌کند.

این متخصص تصریح کرد: برخی بیماران دچار توهمات شنیداری یا دیداری می‌شوند و حتی نزدیکان فوت شده خود را می‌بینند یا به اطرافیان اتهاماتی مانند دزدی و خیانت می‌زنند که این موضوع می‌تواند باعث پرخاشگری و تنش شدید در خانواده شود.

فغانی با بیان اینکه شدت بروز این علائم در بیماران یکسان نیست، گفت: شخصیت فرد پیش از ابتلا، بیماری‌های روانپزشکی همراه مانند افسردگی یا اختلال دوقطبی و همچنین بیماری‌های جسمی نظیر سکته مغزی بر شدت و نوع علائم مؤثر است.

وی خاطرنشان کرد: درمان قطعی برای آلزایمر وجود ندارد، اما با مدیریت درست، آموزش خانواده، مراقبت‌های غیر دارویی و در صورت نیاز دارو درمانی می‌توان بخشی از علائم رفتاری و روانشناختی را کنترل و روند بیماری را برای بیماران و خانواده‌ها قابل تحمل کرد.

از ۱۵ شهریور تا ۱۵ مهر، ماه جهانی بیماری آلزایمر است و اهمیت اطلاع‌رسانی درباره این بیماری‌ها در جهان بیش از پیش می‌شود. گفته می‌شود که بیش از ۵۵ میلیون نفر در جهان با بیماری آلزایمر درگیر هستند و بر اساس شواهد تا سال ۲۰۳۰ آمار مبتلایان به این بیماری به بیش از ۱۳۷ میلیون نفر خواهد رسید. این در حالی است که هزینه نگهداری از این بیماران نیز کم نیست.

بر اساس گزارش‌های انجمن جهانی آلزایمر، هر سه ثانیه یک نفر در جهان به دمانس یا زوال عقل مبتلا می‌شود و این بیماری هفتمین علت مرگ در جهان است. هرچند دمانس و آلزایمر درمان ندارند، اما می‌توان کیفیت زندگی بیمار را تا حد زیادی بهبود داد و این نیازمند آموزش به اطرافیان بیمار است.