به گزارش مجله خبری نگار، این دستگاه توسط دانشجوی کانادایی روباتیک میکائل آچکار (Mickaël Achkar) در مؤسسه تحقیقاتی EPFL سوئیس، بر اساس دادههای ضبط حرکتی موجود از سگهای دونده واقعی ساخته شده است. با استفاده از تکنیکی به نام تجزیه و تحلیل مؤلفه اصلی، دادهها در بردارهای متعددی که محورهای اصلی حرکت سگ را توصیف میکنند، گروه بندی شدند که به نوبه خود طراحی را هدایت میکردند.
ربات متقارن دو طرفه به دست آمده دارای میلههای فلزی برای استخوان ها، قرقرههای پلیمری چاپ سه بعدی برای مفاصل و کابلهای فولادی نازک برای تاندونها است. گفتنی است که درست مانند یک سگ واقعی هر یک از چهار پای آن دارای سه مفصل هستند که هر یک از آنها به طور مکانیکی با دیگران هماهنگ است.
وقتی آچکار و همکارانش سعی کردند ربات را روی یک تردمیل موتوری آزمایش کنند، با شگفتی متوجه شدند که وقتی ربات شروع به کار کرد، حرکت اولیه تردمیل تمام چیزی بود که برای ادامه کار لازم بود. اگرچه ربات به موتورهایی مجهز شده بود که میتوان از آن برای حرکت دادن هر پا استفاده کرد، اما لازم نبود این ربات فعال بماند.
آچکار میگوید: در ابتدا فکر میکردیم که ممکن است این اتفاق تصادفی باشد؛ بنابراین ما طراحی را کمی تغییر داده و دوباره ربات را آزمایش کردیم و دریافتیم که ربات دیگر نمیتوانست کار کند.
دانشمندان اقدام به اضافه کردن یک وزنه پاندول مانند به پشت ربات کردند تا پس از شروع به کار، به حرکت آن کمک کند. همانطور که گفته شد، بدیهی است که این ربات یک ماشین حرکت دائمی نیست و همچنان از موتورهای خود برای حرکاتی مانند پریدن و قدم زدن از روی موانع استفاده میکند.
آچکار در پایان توضیح میدهد: هدف ما رقابت با سگهای رباتیک با فناوری فوق العاده پیشرفته نیست، بلکه بیشتر کشف طرحهای رباتهای الهام گرفته از زیست شناسی است. این امر مستلزم اصلاح طراحی اساسی یک ربات و اصلاح ویژگیهای غیرفعال آن است به طوری که فقط به سیستمهای کنترل ساده نیاز است. کاری که ما در اینجا انجام دادیم، مهندسی اتصالات برای کار در هم افزایی بین دستهای رباتیک و سایر اعضای بدن ربات بود.