به گزارش مجله خبری نگار/آنا،این رباتها که «رباتهای پیوند» نامیده میشوند، از رفتار کلنی مورچهها و سلولها الهام گرفتهاند. آنها در قالب زنجیرههای V شکل به هم متصل شدهاند و تنها با استفاده از محدودیتهای مکانیکی و تعامل فیزیکی، هماهنگی گروهی را شبیهسازی میکنند.
برخلاف رباتهای ازدحام سنتی که به حسگرهای پیشرفته، الگوریتمهای دقیق و ارتباطات بیسیم وابسته هستند، این رباتها تنها با تغییر هندسه زنجیره و قوانین ساده فیزیکی، حرکت میکنند، موانع را دور میزنند، اشیا را حمل کرده و حتی به صورت گروهی عمل میکنند.
آزمایشها نشان میدهند این رباتها میتوانند در زمینهای ناهموار حرکت کنند، از شکافهای باریک عبور کنند، مانع ایجاد نمایند و بدون هیچ دستورالعمل ازپیشتعیینشده، همکاری کنند. این رفتارها تنها با شبیهسازیهای کامپیوتری و مدلهای فیزیکی تنظیم شدهاند.
این نوآوری، چالشهای اصلی رباتیک ازدحام سنتی مانند هزینه بالا، وابستگی به محیطهای کنترلشده و محدودیت در سازگاری با شرایط واقعی را حل میکند. پروفسور «اِل مهادیوان» از هاروارد تأکید میکند: «طبیعت به ما نشان میدهد که پیچیدگی میتواند از سادگی ظهور کند. این رباتها گامی به سوی سیستمهای خودسازماندهی هستند که در محیطهای غیرقابل پیشبینی کارآمدند.»
محققان معتقدند این فناوری کمهزینه و مقیاسپذیر، راه را برای رباتهای امدادگر در مناطق بحرانی، سیستمهای نظارتی در محیطهای صنعتی و حتی کاوش در فضا باز میکند. نسخههای آینده ممکن است بتوانند بدون نیاز به نیروی انسانی، ساختارهای پویا بسازند یا در عملیاتهای نجات مشارکت کنند.
اینترستینگ اینجیرینگ اعلام کرد با حذف هوش مصنوعی و حسگرها، این رباتهای پیوندی ثابت کردهاند که گاهی سادگی فیزیک، قدرتمندتر از پیچیدگی فناوری است. این کشف نهتنها مهندسی رباتیک را متحول میکند، بلکه درک ما از هماهنگی طبیعی را نیز عمیقتر میسازد.