به گزارش مجله خبری نگار، او میگوید: "یکی از اصلیترین شرایطی که نیاز به کنترل سطح هموگلوبین دارد، کم خونی است که ممکن است به دلیل کمبود آهن و ویتامین، بیماریهای مزمن و همچنین اختلالات ژنتیکی باشد. "
به گفته وی، کم خونی اغلب در اثر بیماریهای کلیه، کبد و ریهها و در دوران بارداری ایجاد میشود، زیرا نیاز بدن به مواد مغذی افزایش مییابد. از دست دادن مزمن خون نیز نیاز به توجه به سطح هموگلوبین دارد.
اما سطح بالای هموگلوبین میتواند برای سلامتی خطرناک باشد. همچنین در بیماریهایی مانند اریتروسیتوز رخ میدهد که منجر به افزایش خطر لخته شدن خون و بار بر روی قلب و ریهها میشود؛ بنابراین در چنین مواردی باید سطح آن را کاهش داد تا از عوارض جلوگیری شود.»
علائم هموگلوبین کم در خون خود را در خستگی، سرگیجه، تنگی نفس و ضعف نشان میدهد. در موارد شدید، میتواند منجر به بیماریهای قلبی عروقی شود.
برای افزایش سطح هموگلوبین در موارد کم خونی خفیف، کافی است علاوه بر افزایش فعالیت بدنی، غذاهای غنی از آهن و ویتامینها را در رژیم غذایی نیز بگنجانید. با این حال، اگر سطح هموگلوبین بیش از حد از محدوده طبیعی منحرف شود و اگر علائم ادامه یابد یا شدید باشد، باید با یک متخصص مشورت شود.
به گفته وی، برای بهبود سطح هموگلوبین، باید گوشت، ماهی، جگر و غذاهای حاوی ویتامین C بیشتری بخورید که جذب آهن را بهبود میبخشد. اسید فولیک و ویتامین B۱۲ نیز برای تشکیل گلبولهای قرمز خون ضروری هستند. علاوه بر این، فعالیت بدنی و ترک عادتهای بد به حفظ سطح طبیعی هموگلوبین کمک میکند.
منبع: ایزوستیا