کد مطلب: ۳۷۷۶۴۲

تنها نماینده ایران در روز آخر جام ۲۰۲۲

گفتگو با «زهره هراتیان» رئیس مرکز تخصصی پزشکی-ورزشی ایفمارک که تنها پزشک آسیایی و تنها پزشک خانم حاضر در جام‌جهانی ۲۰۲۲ قطر بود

به گزارش مجله خبری نگار، پس از حذف تیم ملی کشورمان از جام‌جهانی قطر و ناامید شدن از احتمال قضاوت دوباره فغانی، ایران همچنان یک نماینده دیگر در جام‌جهانی ۲۰۲۲ داشت. «هراتیان» که ریاست دپارتمان پزشکی سازمان لیگ و مرکز پزشکی فیفا در تهران را برعهده دارد، در دیدار میان پرتغال و مراکش در ورزشگاه الثمامه حضور داشت و به عنوان پزشک ویژه فیفا انجام وظیفه کرد. در مینی‌پرونده امروز، با او درباره جزئیات مسئولیتی که برعهده داشته، فعالیت‌هایش در ایران، رابطه بین پزشکی و فوتبال و ... گفتگو کردیم که در ادامه خواهید خواند.

تنها نماینده ایران در روز آخر جام ۲۰۲۲

یکی از ۸ پزشک منتخب فیفا در قطر بودم

در ابتدا از خانم «هراتیان» درباره حضورش در جام‌جهانی ۲۰۲۲ قطر به عنوان تنها ایرانی و تنها پزشک خانم از طرف فیفا می‌پرسم و این‌که وقتی هر تیم یک پزشک دارد، چه نیازی به حضور آن‌هاست که می‌گوید: «از بین هشت پزشکی که در جام‌جهانی قطر از سمت فیفا حضور داشتند، من تنها پزشک آسیایی و تنها خانم پزشک بودم که مسئولیت پزشکی ورزشگاه الثمامه را برعهده داشتم یعنی در تمام مسابقاتی که در این ورزشگاه برگزار شد مثل بازی ایران و آمریکا، کانادا و مراکش، قطر و سنگال، سنگال و هلند، اسپانیا و کاستاریکا و ... و مراکش و پرتغال به عنوان آخرین بازی به عنوان کادر پزشکی فیفا در ورزشگاه حاضر بودم.

برای خودم هم جالب است که در بین هشت پزشک منتخب تنها من خانم هستم و تنها پزشک آسیایی حاضر در این گروه هم من هستم. درباره قسمت دوم سوال‌تان هم باید بگویم درست است که هر تیمی خودش یک پزشک دارد که همه کار‌ها را انجام می‌دهد، اما برای حوادث بسیار اورژانسی، مثل مواردی که یک بازیکن دچار ایست قلبی می‌شود یا وارد شدن ضربه به سر که به ارزیابی بیشتر نیاز دارد یا مواردی که بازیکن باید سریع به بیمارستان منتقل شود و ... ما آن جا هستیم که هماهنگی‌های مربوط سریع‌تر و راحت‌تر انجام شود».

وظیفه ما، معاینات و راهکار‌های پیشگیری از آسیب‌هاست

از او درباره وظایف رئیس مرکز پزشکی عالی فیفا (ایفمارک) می‌پرسم، چون سال‌هاست که این مسئولیت را برعهده دارد، می‌گوید: «مرکز پزشکی فیفا، یک درمانگاه پزشکی ورزشی است که طبق قوانین وزارت بهداشت در ایران عمل می‌کند و مسئول استانداردسازی مسائل مربوط به پزشکی فوتبال است و معاینات پیش از فصل تمامی لیگ‌های حرفه‌ای کشور را انجام می‌دهد. همچنین مشخص کردن راهکار‌های پیشگیری از آسیب‌ها بر عهده مرکز پزشکی فیفا در هر کشور است. در مدت ۵ یا ۶ سالی که من مسئول این بخش بودم، تمام سعی‌ام را کردم تا این کار به نحو احسن انجام شود و بر اساس عملکرد و ارزیابی سالانه مجوز مرکز پزشکی عالی فیفا در کشورمان تاکنون، هر سال تمدید شده است».

دوران دانشجویی عضو تیم ملی «ب» فوتسال بودم

پزشکی و فوتبال دو حوزه متفاوت هستند. او درباره ورودش به این حوزه می‌گوید: «من پزشک و دارای بورد تخصصی پزشکی ورزشی از دانشگاه علوم پزشکی ایران هستم. زمانی که در دانشگاه مشغول تحصیل در رشته پزشکی بودم، در تیم فوتسال دانشگاه بازی می‌کردم و در لیگ حرفه‌ای فوتسال بانوان برای تیم راه‌آهن و برای تیم‌ملی «ب» فوتسال در مسابقات کشور‌های اسلامی هم توپ زدم. در همان زمان، مسئول حوزه ورزش در دانشگاه از من خواست که به تیم‌های ملی در حوزه پزشکی هم کمک کنم».

لباس‌های فیفا دو سایز برایم بزرگ بود!

«سال ۱۳۹۰ از سوی فدراسیون در سمیناری که فیفا در ریاض برای تربیت مدرسان پزشکی فوتبال برگزار کرد، شرکت کردم. آن جا پر از هیجان و شادی بودم. حتی لباس‌های فیفا برایم دو سایز بزرگ بود، ولی اصلا برایم مهم نبود». هراتیان درباره ماجرای روزی که به عنوان پزشک فیفا انتخاب شده است، می‌گوید: «روز اول، وارد کلاس شدم ناگهان از پشت سر کسی به زبان انگلیسی گفت، این جا رو ببینید ما یک خانم این‌جا داریم!

برگشتم و این لحظه آشنایی با پروفسور «جیری ولژاک»، قدرتمندترین فرد فیفا پس از بلاتر بود. همان روز از من درباره ایران پرسید، خانواده و برادرهایم، علاقه‌مندی هایم و این که هدفم چیست؟ با ذوق از خانواده و برادرانم تعریف کردم، از تاریخ و عظمت کشورم، با لبخند از عشق مردمم به زنان کشورشان و ... گفتم. سپس دفترچه‌اش را باز کرد و پرسید دوست داری در فیفا کار کنی؟ گفتم بله، تمام تلاشم را می‌کنم در آینده به آن جا راه پیدا کنم. خندید و گفت آینده؟ تو از همین الان برای فیفا کار خواهی کرد. من ناباورانه نگاهش کردم و گفتم، ولی پروفسور من تا الان ماموریت خارج از کشور نداشتم و حتی برای ای‌اف‌سی هم کار نمی‌کنم. گفت که تو بهترین گزینه برای کار کردن در فیفا هستی، خب سه ماه دیگر اولین ماموریت تو در جام جهانی زنان در باکوست، موفق باشی!»

تیم مورد علاقه‌ام بایرن‌مونیخ است

از او می‌پرسم که چقدر اهل تماشای مسابقات فوتبال و طرفدار چه تیم‌هایی است که می‌گوید: «لیگ فوتبال ایران را زیاد تماشا نمی‌کنم. تیم مورد علاقه‌ام بایرن‌مونیخ است و برنامه‌ریزی می‌کنم تا بازی‌های آن را حتما تماشا کنم. در جام‌جهانی قطر هم فرصت این را نداشتم که یک بازی را از نزدیک به عنوان تماشاگر ببینم. من هر روز سر یک بازی به عنوان پزشک فیفا بودم و به قطر فقط برای کار رفته بودم.»

حضور من برای پزشکان سیتی و لیورپول عجیب بود

از تنها پزشک ایرانی و پزشک آسیایی به‌عنوان نماینده فیفا در جام‌جهانی قطر درباره واکنش بقیه پزشک‌های فیفا به حضورش می‌پرسم که می‌گوید: «چند ماه قبل زمانی که به من اعلام شد به عنوان پزشک جام جهانی انتخاب شدم بسیار هیجان‌زده بودم. تا جلسه هماهنگی در زوریخ حتی نمی‌دانستم همکاران جدیدم چه افرادی هستند، الان که متوجه شده‌ام با پزشکانی از منچسترسیتی و لیورپول و پزشکانی که تجربه برگزاری مسابقات یوفا را برعهده داشتند، همکار هستم حس می‌کنم صاحب تجربه‌ای ارزشمند خواهم شد که می‌توانم با همکارانم در ایران تقسیم کنم. برای همه پزشک‌های دیگر که از اروپا و به خصوص از انگلیس بودند و سابقه کار کردن با تیم‌های بزرگی را داشتند، این که من هم آن‌جا حضور داشتم، عجیب و جالب بود، اما وقتی عملکرد من را دیدند، تحت تاثیر قرار گرفتند که چطور یک خانم می‌تواند در یک اتفاق بزرگ فوتبالی مثل جام جهانی در حوزه پزشکی، شرایط را مدیریت کند».

حمایت‌های خانواده‌ام، رمز اصلی موفقیت‌هایم است

«زهره هراتیان» هم اکنون با سه سازمان بین‌المللی ورزشی یعنی فیفا، ای‌اف‌سی و فدراسیون جهانی بدمینتون به عنوان پزشک همکاری می‌کند. او یک دختر پنج ساله دارد و همسرش هم «هومن افاضلی» مربی فوتبال است. از او می‌پرسم که آیا ازدواج و داشتن فرزند، مانع موفقیت نمی‌شود؟ پاسخ می‌دهد: «در همه این سال‌ها، خانواده‌ام همیشه از من حمایت کردند؛ به‌خصوص همسرم. من بار‌ها به این فکر کردم که به‌خاطر خانواده و فرزندم، این فعالیت را ادامه ندهم، اما وقتی به سختی‌های مسیر پیموده شده فکر می‌کنم، منصرف می‌شوم. من حالا به جایگاهی رسیده ام که فقط متعلق به خودم نیست، چون من نماینده زنان ایرانی هستم تا به آن‌ها توانمندی‌ها و درجه‌ای را که می‌توانند به آن برسند، یادآوری کنم و نشان بدهم. این تنها چیزی است که من را آرام و امیدوار می‌کند تا سختی‌ها و مشکلات این کار را تحمل کنم وگرنه دوری از فرزندم برای من بسیار سخت است، به خصوص رویداد‌هایی مثل جام‌جهانی که تقریبا یک ماه طول می‌کشد. با این حال و خدا را شکر، حامی‌های خوبی دارم و همین رمز اصلی موفقیت‌هایم است».

منبع: خراسان

ارسال نظرات
قوانین ارسال نظر