لنست: خروپف ممکن است خطر سکته مغزی را افزایش دهد

به گزارش مجله خبری نگار، در یک مطالعه اخیر، محققان با استفاده از داده‌های مطالعه China Kadoorie Biobank (CKB)، یک تجزیه و تحلیل تصادفی‌سازی مندلی (MR) را برای درک تأثیر علی خروپف بر سکته مغزی کلی، سکته مغزی هموراژیک (HS) و سکته مغزی ایسکمیک (IS) در بین بزرگسالان چینی انجام دادند. نتایج در The Lancet Regional Health منتشر شد.

مطالعات MRI ارتباط بین خروپف و سکته مغزی را در جمعیت‌های اروپایی ارزیابی کرده‌اند؛ با این حال، داده‌های مربوط به جمعیت‌های آسیایی کمیاب است، که تا حدودی به دلیل کمبود گونه‌های ژنتیکی است، همانطور که توسط جستجوی گسترده محققان در PubMed و Google Scholar نشان داده شده است.

چندین مطالعه مشاهده‌ای رابطه بین خروپف و سکته مغزی را در افراد با پیشینه‌های مختلف ارزیابی کرده‌اند، اما نتایج آنها قطعی نبوده است.

جالب توجه است که خروپف می‌تواند از چندین طریق باعث سکته مغزی شود. به عنوان مثال، می‌تواند باعث هیپوکسمی شود که منجر به واکنش‌های استرس اکسیداتیو و آسیب اندوتلیال می‌شود که در نهایت می‌تواند منجر به تصلب شرایین و سکته مغزی شود.

به طور مشابه، خروپف می‌تواند ارتعاش سطح بالا را به شریان کاروتید منتقل کند و باعث ایجاد یک اثر آبشاری بر روی سلول‌های دیواره شریان شود که می‌تواند منجر به پارگی رگ شود.

در مطالعه‌ی حاضر، محققان بر اساس پلی‌مورفیسم‌های تک نوکلئوتیدی (SNPs) از مطالعات ارتباط سراسر ژنوم (GWAS) خروپف در میان شرکت‌کنندگان CKB و UK Biobank، نمرات خطر ژنتیکی (GRS) را ایجاد کردند.

آنها از این داده‌ها برای اثبات ارتباط علت و معلولی خروپف با سکته مغزی در میان بزرگسالان چینی ۳۰ تا ۷۹ ساله ساکن در ده منطقه مورد مطالعه در سراسر چین استفاده کردند.

شرکت‌کنندگان در مطالعه، وضعیت خروپف خود را در یک نظرسنجی اولیه گزارش کردند: کسانی که خروپف مکرر یا گاه‌به‌گاه را گزارش می‌کردند، به عنوان خروپف‌کننده طبقه‌بندی شدند، در حالی که دیگران به عنوان غیرخروپف‌کننده طبقه‌بندی شدند.

سه پیامد مطالعه شامل سکته مغزی، HS و IS بود. محققان با بررسی سوابق پزشکی، تعریف ثبت‌شده و مبتنی بر بیمه از موارد سکته مغزی را اعتبارسنجی کردند و به نرخ تأیید تشخیص ۹۱.۸٪ دست یافتند.

تجزیه و تحلیل MR حاضر از خروپف و سکته مغزی شامل ۸۲۳۳۹ شرکت‌کننده غیرمرتبط با نژاد آسیایی در CKB با داده‌های پایه و ژنوتیپ بود.

در طول میانگین پیگیری ۱۰.۱۰ سال، ۱۹۶۲۳ نفر دچار سکته مغزی شدند، از جمله ۱۱۴۸۳ مورد سکته مغزی ایسکمیک و ۵۷۱۰ مورد HS. آزمون رگرسیون MR-Egger هیچ پلیوتروپی افقی را نشان نداد (P>۰.۰۵) و آزمون Cochrane Q هیچ ناهمگونی را نشان نداد (P>۰.۰۵).

نتایج، ارتباط مثبتی را بین خروپف و سکته مغزی کامل، و همچنین HS و IS، با HR‌های مربوطه (۹۵% CI) ۱.۵۶، ۱.۵۰ و ۲.۰۲ با استفاده از GRS ۱۰۰۶۲۶ شرکت‌کننده CKB تأیید کرد. به طور مشابه، HR‌های مربوطه با استفاده از GRS UKB ۱.۷۸، ۱.۹۴ و ۱.۷۴ بودند.

چاقی یا رسوب چربی در ساختار‌های نزدیک راه هوایی فوقانی یا زبان، می‌تواند باعث خروپف شود. در نتیجه، برخی مطالعات نشان داده‌اند که تمرینات دهان و حلق و دستگاه‌های جلو آورنده فک می‌توانند خروپف را درمان کنند.

در مطالعه‌ی حاضر، محققان چندین تجزیه و تحلیل متوالی انجام دادند تا سوگیری‌های مخدوش‌کننده‌ی ناشی از چاقی را از بین ببرند.

با این حال، آنها مشاهده کردند که این ارتباطات در تجزیه و تحلیل MVMR، تجزیه و تحلیل MR با استفاده از روش IVW و MR در میان گروه غیر چاق (BMI <۲۴.۰ kg/m۲) پایدار باقی ماندند، که نشان می‌دهد پلیوتروپی BMI بر اثر علّی خروپف بر سکته مغزی تأثیری ندارد.

بنابراین، آنها نتیجه گرفتند که مداخلات خروپف با هدف مدیریت ساختار فیزیکی ممکن است برای پیشگیری از سکته مغزی مفیدتر از مدیریت وزن باشد.

به طور کلی، این مطالعه خروپف را به عنوان یک عامل بالقوه برای افزایش خطر سکته مغزی و زیرگروه‌های آن در میان بزرگسالان چینی شناسایی کرد که صرف نظر از تأثیر BMI، یک عامل خطر شناخته شده برای سکته مغزی، ثابت باقی ماند.