عکس| جیمز وب چیز عجیبی را در قلب کهکشان راه شیری مشاهده می‌کند!

به گزارش مجله خبری نگار، این منطقه آشفته که تنها ۲۰۰ سال نوری از سیاهچاله ابرپرجرم در وسط کهکشان ما فاصله دارد، یکی از فعال‌ترین مناطق در تشکیل ستاره است.

تشکیل ستاره در محیط‌های شدید چگونه است؟ 

وب و MeerKAT (یک تلسکوپ رادیویی زمینی) نگاهی به قوس C، یک منطقه ستاره ساز واقع در قلب کهکشان ما، در نزدیکی سیاهچاله فوق العاده پرجرم در هسته آن انداخت. 

— تلسکوپ وب ناسا (NASAWebb) آوریل ۲، ۲۰۲۵

منطقه "قوس C" حاوی مقادیر عظیمی از گاز کیهانی و غبار غلیظی است که از نظر تئوری برای تشکیل هزاران ستاره جدید کافی است، اما اتفاق عجیبی در آنجا رخ می‌دهد.

تصاویر جدیدی که توسط تلسکوپ وب با استفاده از فناوری‌های پیشرفته آن گرفته شده است، منظره‌ای منحصر‌به‌فرد را نشان می‌دهد: ساختار‌های عجیب و غریبی شبیه رشته‌های درخشان پلاسمای داغ که در فواصل وسیعی تا سال نوری کشیده شده‌اند، با شبکه پیچیده‌ای از میدان‌های مغناطیسی قوی در هم تنیده شده‌اند که هرگز به وضوح مشاهده نشده‌اند.

تیم تحقیقاتی توسط اخترفیزیکدان جان پالی از دانشگاه کلرادو رهبری می‌شود که توضیح داد که این میدان‌های مغناطیسی منحصر‌به‌فرد نقش عجیبی در منطقه ایفا می‌کنند. اگرچه تمام اجزای اساسی تشکیل ستاره در دسترس هستند، اما نرخ تولد ستارگان جدید بسیار کمتر از آن چیزی است که دانشمندان انتظار دارند. به نظر می‌رسد این میدان‌های مغناطیسی قدرتمند که با حرکت گاز در اطراف سیاهچاله مرکزی تشکیل و بزرگ می‌شوند، به عنوان یک نیروی ترمز عمل می‌کنند که از فروپاشی ابر‌های گازی بر روی خود و تشکیل ستاره‌ها جلوگیری می‌کند.

حتی هیجان انگیزتر در مورد این کشف این است که منطقه "قوس C" بسیار شبیه به شرایطی است که در جهان اولیه حاکم بود. همانطور که پروفسور بالی توضیح می‌دهد، مطالعه این منطقه به ما فرصتی نادر می‌دهد تا بفهمیم چگونه ستاره‌ها در محیط‌های خشنی که در زمان جوانی جهان وجود داشت، جایی که کهکشان‌ها متراکم‌تر و شرایط شدیدتر بودند، شکل می‌گیرند.

اما داستان "Bow C" پایانی اجتناب ناپذیر را به همراه دارد. ستارگان تازه متولد شده در حال حاضر تشعشعات قدرتمندی ساطع می‌کنند که ابر‌های گازی اطراف را پراکنده می‌کند، به این معنی که مواد خام مورد نیاز برای تشکیل ستاره‌های جدید در حال تخلیه است. طبق محاسبات نجومی، انتظار می‌رود این انکوباتور ستاره‌ای در عرض چند صد هزار سال به طور کامل ناپدید شود و خوشه‌ای از ستاره‌های جوان را پشت سر بگذارد که سفر فردی خود را در کهکشان آغاز خواهند کرد.

این کشف نه تنها درک ما از منطقه "قوس C" را تغییر می‌دهد، بلکه در‌های جدیدی را برای مطالعه تأثیر میدان‌های مغناطیسی بر تکامل کهکشان‌ها به طور کلی باز می‌کند.

با هر تصویر جدیدی که توسط تلسکوپ وب ارسال می‌شود، درک عمیق تری از مکانیسم‌های پیچیده حاکم بر تولد و زندگی ستارگان در شدیدترین محیط‌های جهان به دست می‌آوریم.

منبع: Gizmodo