به گزارش مجله خبری نگار، دانشمندان دانشگاه دوک در ایالات متحده کشف کردهاند که ترکیب شیمیایی شورابههای حاوی لیتیوم، که امروزه بخش قابل توجهی از لیتیوم جهان از آنها استخراج میشود، با آب دریا و سایر نمکهای طبیعی تفاوت قابل توجهی دارد. مشخص شده است که سطح pH در این شورابهها نه توسط ترکیبات دی اکسید کربن، همانطور که در اکثر آبهای طبیعی وجود دارد، بلکه توسط ترکیبات بور تنظیم میشود. این مطالعه در مجله Science Advances منتشر شده است.
این مطالعه بر روی بزرگترین دشت نمک جهان، سالار د یونی در بولیوی، محل بزرگترین ذخایر لیتیوم در کره زمین، متمرکز بود. محققان ترکیب آبهای زیرزمینی حاوی لیتیوم را تجزیه و تحلیل کردند و دریافتند که در شرایط طبیعی، pH این آبهای شور نزدیک به خنثی است. با این حال، با تبخیر آبهای شور در حوضچههای مخصوصی که برای استخراج صنعتی لیتیوم استفاده میشوند، اسیدیته آب به شدت افزایش مییابد.
طبق نتایج مدلسازی، بور یا به طور دقیقتر، اشکال آن - اسید بوریک و بوراتها - هستند که در تمام مراحل تبخیر به تنظیمکنندههای اصلی اسیدیته تبدیل میشوند.
به گفتهی پروفسور آونر ونگوش، سرپرست این مطالعه از دپارتمان علوم زمین و اقلیم، محیط شیمیایی این شورابهها با هر آنچه که قبلاً مورد مطالعه قرار گرفته، کاملاً متفاوت است و بیشتر یادآور شرایط فرازمینی است.
این مطالعه همچنین شامل بیش از ۳۰۰ نمونه آب نمک لیتیوم از شیلی، آرژانتین، بولیوی و تبت بود که تأیید میکند الگوهای شناساییشده جهانی هستند.
نویسندگان معتقدند که دادههای بهدستآمده به بهبود فناوریهای استخراج لیتیوم و افزایش ایمنی محیطزیست در طول دفع زبالههای صنعتی کمک خواهد کرد.