کشف یک ابر مولکول غول‌پیکر در قلب کهکشان راه شیری!

به گزارش مجله خبری نگار/رکنا، اخترشناسان موفق شده‌اند برای نخستین بار یک ابر مولکولی عظیم را در دل کهکشان راه شیری کشف کنند؛ پدیده‌ای حیرت‌آور که به طول ۲۰۰ سال نوری از مواد گازی و غبار تشکیل شده و همچون یک رودخانه ناشناخته، مواد را به سمت مرکز کهکشان هدایت می‌کند. این ساختار شگفت‌انگیز که نام میدفوینت به آن داده شده است، می‌تواند زوایای تازه‌ای از فرآیند‌های پیچیده تولد ستارگان را آشکار کند.

بر اساس گزارش ساینس دیلی، «ناتالی باترفیلد»، ستاره‌شناس رصدخانه ملی نجوم رادیویی و نویسنده اصلی این پژوهش، در این باره گفت: «یکی از جنبه‌های خارق‌العاده این کشف، وجود همین ابر مولکولی غول‌پیکر بود. ما با بررسی این منطقه از آسمان به شواهد متراکم گازی برخورد کردیم و توانستیم با اندازه‌گیری‌های دقیق ویژگی‌های آن را تایید کنیم.»

او افزود: «محل قرارگیری ابر میدفوینت نقطه‌ای حیاتی است که در آن جریان گاز و غبار از قرص کهکشان وارد مرکز آن می‌شود. بررسی دقیق این بخش امکان ارزیابی ویژگی‌های اولیه این مواد پیش از انباشت و فشردگی در هسته کهکشانی را فراهم می‌کند.»

کشف مولکول‌های ردیاب

دانشمندان با تحلیل مولکول‌هایی همچون آمونیاک (NH₃) و سیانوبوتادیین (HC₅N) موفق به شناسایی این ابر شدند. این مولکول‌ها به عنوان ردیاب‌های شیمیایی عمل کرده و حضور آنها از وجود گاز میان‌ستاره‌ای متراکم خبر می‌دهد. این ویژگی نشان‌دهنده مناسبت محیط ابر برای آغاز مراحل تشکیل ستارگان است.

تصویری از ستاره‌ها

این یافته‌های پژوهشگران جلوه‌های مهمی دارد:

کشف یک مِیزر جدید: سیگنالی از امواج مایکروویو که توسط گاز آمونیاک تولید شده و اغلب به همراه نواحی فعال در تشکیل ستارگان دیده می‌شود.

مراکز احتمالی تولد ستارگان: توده‌های فشرده‌ای از گاز و غبار که قابلیت تبدیل‌شدن به ستارگان جدید را دارند.

ساختار‌های تاثیرگذاری ستارگان: کشف یک پوسته درون ابر که احتمالاً ناشی از انفجار یا پرتاب مواد از ستارگان رو به مرگ باشد.

تحرکات شدید گازی: حرکات تلاطمی مواد که به ویژگی‌های مشاهده شده در مرکز کهکشان شباهت دارد.

لری مورگان، ستاره‌شناس رصدخانه گرین‌بانک، با اشاره به این یافته‌ها گفت: «فرآیند تشکیل ستارگان در میله‌های کهکشانی همچنان یکی از سوالات بزرگ است. در این مناطق به دلیل نیرو‌های فراوان و قدرتمند، شرایط اغلب مانع از تولد ستاره‌ها می‌شود. اما نقاطی مانند محل شکل‌گیری ابر میدفوینت می‌توانند با فشرده‌سازی گاز، زمینه تولد ستاره‌های جدید را فراهم کنند.» این کشف نشان می‌دهد ابر میدفوینت نقش بسیار مهمی در انتقال مواد میان قرص و هسته کهکشان دارد. مطالعه دقیق این منطقه می‌تواند ابعاد تازه‌ای از چگونگی شکل‌گیری ساختار‌های داخلی کهکشان و فرآیند تولد ستاره‌ها را روشن سازد.