به گزارش مجله خبری نگار، در لحظات اولیه جدایی از شریک عاطفی خود، ممکن است این فکر از ذهنتان بگذرد که شاید واقعاً هرگز احساسات عمیقی به یکدیگر نداشته اید.
با این حال، بر اساس اصول روانشناسی، نشانههایی واقعی وجود دارند که میتوانند نشان دهند آیا چیزی که تجربه کرده اید فقط یک شیفتگی زودگذر بوده یا چیزی مهمتر و واقعی تر.
در این مقاله، علائم ظریفی را بررسی خواهیم کرد که ممکن است نشان دهد شما بیشتر علاقهمند به ایده عاشق بودن هستید تا اینکه واقعاً عاشق یکدیگر باشید.
این امکان وجود دارد که شما و شریک عاطفیتان زمان زیادی را با یکدیگر سپری کرده باشید، اما هرگز ارتباط عاطفی عمیقی را احساس نکردید.
شاید مکالمات شما تا حد زیادی سطحی هستند و به جای پرداختن به تجربههای شخصی یا رویاهای مشترکتان، روی موضوعات سطحی مانند فیلم یا آب و هوا متمرکز شده اند.
آسیبپذیری متقابل، یک عنصر حیاتی در ایجاد روابط عمیق و عاشقانه است.
اگر احساس میکنید که شما و شریک زندگیتان به اندازه کافی تجربیات عمیق و معنادار را با هم به اشتراک نمیگذارید، ممکن است آنچه که تجربه کرده اید عشق نباشد، بلکه یک وابستگی سطحی باشد.
آیا به این دلیل که واقعاً میخواهید در کنار یکدیگر باشید با هم وقت میگذرانید یا این کار بیشتر به خاطر تناسب برنامههایتان بوده است؟
اگر رابطه شما تا حد زیادی بر اساس راحتی بوده، ممکن است نشانه این باشد که واقعاً عاشق نبوده اید.
در علم روانشناسی، مفهومی به نام «اصل مجاورت» وجود دارد. طبق این اصل، ما تمایل داریم با کسانی که از نظر فیزیکی به ما نزدیک هستند یا اغلب با آنها تعامل داریم، ارتباط برقرار کنیم.
اما فقط به این دلیل که فردی در نزدیکی ما است، به این معنی نیست که واقعاً او را دوست داریم.
اگر به خاطر آسانی برقراری رابطه مثل نزدیکی محل زندگی یا کار در یک مکان با یکدیگر ارتباط برقرار کردید، نه به این دلیل که عمیقاً میخواهید با طرف مقابل در رابطه باشید، میتواند نشانهای از این باشد که هرگز واقعاً یکدیگر را دوست نداشته اید.
عشق واقعی اغلب شامل این است که برای کسی برنامه هایتان را تغییر دهید، به خاطر گذراندن وقت با او فداکاری کنید و نیازهای طرف مقابل را بر نیازهای خود ترجیح دهید.
عشق واقعی با احساس اطمینان نسبت به آینده همراه است.
وقتی عمیقاً عاشق هستید، معمولاً میتوانید آیندهای را با شریک عاطفی خود تصور کنید، حتی اگر جزئیات مبهم باقی بمانند.
اما اگر برای تصور آیندهای مشترک مشکل داشتید یا بحث در مورد آینده همیشه منجر به ناراحتی یا مشاجره میشد، میتواند نشانهای از این باشد که هرگز واقعاً یکدیگر را دوست نداشته اید.
زندگی غیر قابل پیشبینی است و هیچ کس نمیتواند هر پیچ و خم و مشکلی را در مسیر زندگی پیشبینی کند.
با این حال، بی میلی به تعهد به برنامههای آینده یا ناتوانی در تصور لحظهای فراتر از لحظه حال میتواند نشاندهنده فقدان وابستگی عاطفی عمیق باشد.
عشق فقط به معنای لذت بردن از لحظه حال نیست، بلکه به این معناست که میخواهید آیندهای مشترک در کنار یکدیگر بسازید.
برخلاف آنچه که اکثر افراد فکر میکنند، رابطهای پر از شادی مداوم و اوقات خوش همیشه نشانه عشق واقعی نیست.
عشق واقعی فقط به اوقات خوش محدود نمیشود؛ بلکه به معنای کنار هم ماندن در شرایط سخت هم هست.
رابطهای که بیشتر مملو از اوقات خوشی بوده و به ندرت درگیری یا چالشی در آن وجود داشته، ممکن است نشان دهد که شما در حالت شیفتگی به جای عشق واقعی بوده اید.
رویارویی با درگیریها و غلبه بر سختیها با یکدیگر میتواند پیوند شما و شریک عاطفیتان را تقویت کند. در این ناملایمات است که احساسات واقعی خودشان را نشان میدهند.
گاهی اوقات، ما عاشق این ایده میشویم که یک شخص چه کسی میتواند باشد، نه اینکه واقعاً چه کسی است.
افراد دیگر پروژهای نیستند که بر اساس خواستههای ما برنامهریزی شوند. عشق واقعی یعنی اینکه کسی را همان طور که هست و با وجود عیوب او بپذیرید.
اگر همیشه امیدوار بودید که شریک زندگیتان تغییر کند (عادتهای او، ویژگیهای شخصیتی، اهداف زندگی اش و…) و معتقد بودید که همه چیز عالی میشود، احتمالاً عاشق پتانسیلی بودهاید که ممکن است هرگز محقق نشود.
در رابطهای که بر پایه عشق واقعی بنا شده، باید به اندازه کافی احساس راحتی کنید که خود واقعیتان باشید.
طرف مقابل باید شما را به خاطر آنچه که هستید دوست داشته باشد، نه برای آن چیزی که میخواهد باشید.
اما اگر متوجه شدید که مدام رفتار خود را اصلاح میکنید، احساسات واقعی خود را پنهان کرده یا بخشهایی از شخصیت خود را سرکوب میکنید تا آرامش را حفظ کنید یا برای شریک زندگیتان جذابتر باشید، میتوانید به وجود عشق واقعی در رابطهتان شک کنید.
این کاملاً طبیعی است که بخواهیم شریک زندگی خود را تحت تأثیر قرار دهیم، مخصوصاً در شروع یک رابطه. اما با پیشرفت رابطه، شما باید احساس امنیت کنید و شخصیت واقعی خود را نشان دهید.
همه ما اصطلاح «نیمه گمشده» را شنیده ایم.
در حالی که این اصطلاح عاشقانه به نظر میآید، در واقعیت، وابستگی به شخص دیگری برای خوشحال کردنتان میتواند نشانه این باشد که شما هرگز واقعاً عاشق نبودید.
در یک رابطه سالم، شادی از درونتان سرچشمه میگیرد و توسط شریک زندگی شما تکمیل میشود، اما وابسته به او نیست.
عشق واقعی به هر فرد این امکان را میدهد که فردیت خود را حفظ کند و به طور مستقل شادی را بیابد. در یک رابطه سالم، دو فرد کامل کنار هم میآیند، نه دو نیمه که سعی میکنند یکدیگر را کامل کنند.
منبع:روزیاتو