پرواز با لباس بالدار

به گزارش مجله خبری نگار، پرواز در آسمان و اوج‌گرفتن در کنار ابر‌ها و پرنده‌ها، یکی از آرزو‌های مشترک همه انسان‌هاست. این‌که مانند ابرقهرمان‌ها فقط با پوشیدن یک لباس بتوان آسمان را بدون هیچ واسطه‌ای لمس کرد، هیجان‌انگیز است. حتی ظهور هواپیما‌ها و دسترسی آسان‌تر به آن‌ها برای مسافرت و جابه‌جایی هوایی، باز هم این آرزو را به طور کامل محقق نکرده است. وینگ سوت فلاینگ wingsuit flying که با نام وینگفلای wingfly هم شناخته می‌شود، شکل جدیدی از چتربازی است که در مرحله تبدیل‌شدن به یکی از رشته‌های ورزشی پرطرفدار در جهان است.

وینگ‌سوت به معنای لباس بالدار، ترکیبی از دو ورزش ماجراجویی است: چتربازی و هنگ گلایدینگ. در این ورزش شخص از هواپیما یا از ارتفاع بسیار بالا پایین می‌پرد و مانند یک غواص به اصطلاح در هوا سر می‌خورد. صحنه‌های پرواز با یک لباس بالدار که به وسیله فرد وینگ سوتر گرفته شده، در یوتیوب و پلتفرم‌هایی از این دست میلیون‌ها بازدید می‌خورد؛ بنابراین حتی اگر شما فردی هستید که از ارتفاع می‌ترسید، احتمالا برایتان جالب است تا با سازوکار وینگ سوت آشنا شوید.

در پرونده امروز با یک جوان بندرعباسی گفتگو کردیم که بیش از ۱۵ سال است در رشته چتربازی و وینگ‌سوت فعالیت داشته و اطلاعات جالب و کمتر شنیده شده‌ای درباره آن و خاطرات پروازهایش در آسمان دارد. او تنها وینگ‌سوت بیس ایران در حال حاضر و رکورددار بیشترین پرش بیس در کشور است. وینگ‌سوت بیس به کسی گفته می‌شود که با لباس وینگ‌سوت از روی صخره‌ها بپرد، شروع به پرواز کند و بعد از طی کردن چند صدمتر، چتر خود را باز می‌کند و فرود می‌آید.

شغل اصلی‌ام وینگ سوتری و غواصی است

او در پاسخ به این سوال که شغل اصلی اش چیست، می‌گوید: «محسن مداح هستم، اهل بندرعباس و ۳۵ ساله. نزدیک ۱۵ سال است که در رشته چتربازی فعال هستم و نزدیک به ۱۰ سال است که در رشته وینگ‌سوت به معنای پرواز با لباس بالدار یا همان لباس خفاشی به طور تخصصی مشغول هستم. تحصیلات من در رشته نقشه‌برداری عمومی است و در حال حاضر، حرفه اصلی‌ام فقط غواصی و چتربازی و وینگ سوتری است.»

وینگ سوت یعنی سُر خوردن روی هوا
با لباس بالدار
از «محسن» می‌پرسم که تعریف دقیق رشته ورزشی وینگ سوت چیست که می‌گوید: «وینگ‌سوت یک لباس بالدار است که به وسیله آن، روی هوا سر می‌خورند یا به اصطلاح پرواز می‌کنند. در این لباس، بال‌ها بین پا‌ها و دست‌ها کشیده شده که باد را به دام می‌اندازد. همین اتفاق باعث می‌شود که انسان بتواند روی آسمان پرواز کند که البته لباس‌های متفاوتی وجود دارد که هرکدام، سرعت‌های بالا و پایین‌تری را رقم خواهد زد. این لباس شامل کت و شلواری دارای بال‌هایی شبکه‌ای بین پاها، بازو‌ها و بدن است. این سطح پارچه، نیروی کافی به سمت بالا ایجاد می‌کند تا از سقوط آزاد فرد جلوگیری کند. اساسا این لباس باعث تبدیل تمام بدن ما به یک موجود بالدار می‌شود و به معنای این است که این لباس باید تا حد امکان از سطح افقی بیشتری برخوردار باشد تا ایرفویل کارایی بهتری را به ما بدهد. هوای مخالف باعث باد شدن این سطح‌ها از طریق ورودی‌های هوای مخصوص به این لباس می‌شوند که باعث می‌شود تا ایرفویل‌ها در طول پرواز در حالت پایدار و محکم باقی بمانند. این یعنی افراد نیازی ندارند تا برای حفظ شکل ایرفویل بال‌های خود فقط از نیروی فیزیکی بدن‌شان و تکان دادن دست‌ها استفاده کنند».




ابداع این رشته به پرش از روی برج ایفل برنمی‌گردد
از او که سال‌هاست در این رشته ورزشی هیجان‌انگیز مشغول است، می‌پرسم که چرا درباره ابداع وینگ‌سوت حرف‌و‌حدیث‌های زیادی وجود دارد که می‌گوید: «تاریخچه دقیق استفاده از لباس وینگ‌سوت و این رشته، به‌طور کامل مشخص نیست. اما بعضی از ما یک سری ویدئو‌های قدیمی را دیدیم که از روی برج ایفل، افرادی با لباس‌هایی مخصوص پرواز می‌کردند و ادعا می‌شود که آن‌ها مبدع این ورزش بودند. البته به آن لباس‌هایی که آن‌ها می‌پوشیدند، نمی‌شد وینگ‌سوت بگوییم، چون فقط یک مدل لباس خاص برای پرواز بودند. طراحی وینگ‌سوت به شکلی است که شما روی هوا سر می‌خورید، اما آن لباس‌ها باد را به دام نمی‌انداختند. معروف‌ترین آن ویدئو‌ها به سال ۱۹۱۲ میلادی برمی‌گردد که یک خیاط ۳۳ ساله به نام «فرانتس رایشلت» آن پرش را انجام داد. او از بالای برج ایفل پایین پرید تا اختراع خود را که از ترکیب چتر نجات و بال بود، آزمایش کند، اما جان خودش را از دست داد. البته به نظر من، تاریخچه این ورزش به قدیم‌تر‌ها بر می‌گردد. درباره ابداعش می‌توان به نروژی‌ها و فرانسوی‌ها اشاره کرد که در این رشته فعال بودند و جزو اولین کسانی محسوب می‌شوند که در نزدیکی کوه‌ها و صخره‌ها پرواز کردند. به نظرمن ابداع‌کننده اصلی وینگ‌سوت آن‌ها بودند. پرواز واقعی به شکل امروزی با لباس وینگ‌سوت توسط نروژی‌ها و فرانسوی‌ها در سال‌های ۱۹۶۰ تا ۱۹۷۰ میلادی انجام شد».

نه تنها ترسناک نیست که آرامش‌بخش است
به «محسن» که سال‌ها تجربه چتربازی و پرواز با وینگ‌سوت را داشته، می‌گویم به نظر می‌رسد این رشته خیلی ترسناک باشد. این که روی هوا و در آسمان پرواز کنید و همه اعتمادتان به امکانات یک لباس باشد، سخت نیست که می‌گوید: «هیجانش خیلی بالاست، اما ترسناک نیست. برای من که اصلا ترسناک نیست. قبل از اولین بار که وینگ‌سوت را تجربه کنید، شاید ترس و استرس زیادی داشته باشید، اما بعد از اولین پرش، نظرتان کاملا متفاوت خواهد شد. شاید جالب باشد که بدانید بعد از پرش، یک حس خوشایند، آرام‌بخش، راحتی و ... را در آسمان احساس خواهید کرد؛ بنابراین به نظرم اصلا ترس ندارد به‌خصوص که ما برای این پرش‌ها آموزش دیدیم و با این علم و آگاهی که بعد از پریدن چه اتفاقی برای‌مان خواهد افتاد، می‌پریم».

در اولین پرواز با وینگ‌سوت فقط داد می‌زدم!
«محسن» درباره اولین خاطره‌اش از پرواز هیجان‌انگیز با وینگ‌سوت هم می‌گوید: «اولین خاطره‌ام از پرواز با وینگ‌سوت به یک روز بارانی برمی‌گردد. یک دشت بزرگ زیر پایم بود و نم‌نم باران می‌آمد که برای اولین بار پریدم. خیلی حس خوبی داشتم. در زمان اولین پرواز با وینگ‌سوت خیلی داد زدم، خیلی خوشحال بودم. آن روز وقتی از بالگرد پریدم، احساس کردم که یک پرنده هستم. من از همان اول که با این رشته و چتربازی آشنا شدم، دنبال این بودم که از روی صخره‌ها بپرم. طبیعتا پریدن از روی صخره، هیجان خاص خودش را دارد. من به صورت خودجوش شروع به یادگیری این رشته ورزشی کردم و آن روز با کلی تحقیقات پریده بودم. تجربه کافی نداشتم، اما آن پرش را انجام دادم و برایم لذت‌بخش و هیجان‌انگیز بود».














از طریق تلویزیون با وینگ‌سوت آشنا شدم
از این وینگ سوتر می‌پرسم که شما چطور با این رشته آشنا شدید که می‌گوید: «زمانی که دبیرستانم تمام شده بود، آن موقع در تلویزیون پرش یک نفر با وینگ‌سوت را نشان داد و از همان لحظه کنجکاو شدم تا اطلاعات بیشتری در این باره کسب کنم. تماشای آن برنامه تلویزیونی، شروع ماجرای آشنایی من با این رشته ورزشی شد. سپس برای یادگیری آن، تلاش زیادی کردم و تقریبا ۷ یا ۶ سال بعد از آن بود که اولین پرش خودم را با چتر انجام دادم. بعد از چند سال چتربازی، وینگ‌سوت را هم تجربه کردم».

سرعت وینگ‌سوت بین ۱۵۰ تا ۳۵۰ کیلومتربرساعت است
رکورد‌های جهانی زیادی از وینگ سوت به ثبت رسیده است. برای مثال رکورد بزرگ‌ترین پرش (شامل چندین پرنده) در هوا که به شکل یک الماس بوده است، متعلق به ۱۰۰ وینگ سوتر در کالیفرنیا در سپتامبر ۲۰۱۲ است. در ۲ نوامبر ۲۰۱۱ هم «دین پاتر»، رکورد طولانی‌ترین پرش را که ۷.۵ کیلومتر بوده، به ثبت رسانده است؛ به این صورت که او با پرش از یک کوه به‌مدت ۳ دقیقه و ۲۰ ثانیه پرواز کرد. همچنین یک فرد ژاپنی، رکورد سریع‌ترین پرش را که ۳۶۳ کیلومتر بر ساعت بوده، زده است. از «محسن» درباره سرعت پرواز با وینگ‌سوت می‌پرسم که می‌گوید: «سرعت وینگ‌سوت بستگی به جنس لباس، مدل لباس و تخصص فردی دارد که می‌خواهد با آن پرواز کند. بین ۱۵۰ تا ۳۵۰ یا ۳۶۰ کیلومتر بر ساعت سرعت هوایی وینگ‌سوت است».






هزینه هر پرش با وینگ‌سوت ۳ میلیون تومان است
قیمت وینگ سوت بر اساس نوع شرکت تولیدکننده، طراحی و مدل بین ۱۱۰۰ تا ۲۰۰۰ دلار (۷۰ تا ۱۲۰ میلیون تومان) است. از محسن می‌پرسم که آیا در ایران، جا‌هایی وجود دارند که بشود این رشته ورزشی را امتحان کرد و هزینه‌اش برای هر پرش چقدر است که می‌گوید: «در ایران به آن صورت وجود ندارد، اما سال‌های گذشته شرایطی فراهم شد که افراد بتوانند وینگ‌سوت را بپوشند و آموزش ببینند. برای هر پرش، ۲.۵ تا ۳ میلیون تومان باید هزینه کنیم. تا جایی که خبر دارم الان در حال برنامه‌ریزی هستند تا به زودی یک فرصتی فراهم شود تا همه بتوانند آموزش‌های لازم را ببینند و از این ورزش و تفریح هیجان‌انگیز استفاده کنند».

بعد از پرواز با وینگ‌سوت احساس باحال بودن می‌کنید!
از «محسن» که ۱۰ سال سابقه پرواز با وینگ‌سوت را داشته، می‌پرسم که حس و حال مردم بعد از پریدن و تجربه وینگ‌سوت چگونه است که می‌گوید: «بیشتر افرادی که من می‌شناسم و لباس وینگ‌سوت را پوشیده و با آن پریده‌اند، بعد از کسب این تجربه به توانایی‌شان افتخار می‌کنند. یک جور‌هایی خودشان را متمایز از دیگران می‌بینند که توانستند پرواز کنند! نزدیک‌ترین حالت به پرنده‌بودن را یک انسان فقط با وینگ‌سوت می‌تواند تجربه کند نه با لباس دیگری. همه افرادی که من دیدم، بعد از پرواز با وینگ‌سوت خوشحال بودند و به خودشان می‌گویند که چقدر باحال بود و من چقدر آدم باحالی هستم که تجربه‌اش کردم».

بعد از ۲۰۰ پرش موفق با چترنجات می‌توانید وینگ‌سوت بپوشید
از او می‌پرسم که برای پرواز با وینگ‌سوت باید چه آمادگی‌هایی کسب کرد و آیا برای همه افراد و در هر سنی شدنی است که می‌گوید: «تقریبا همه افراد بالای ۱۵ سال می‌توانند در رشته وینگ‌سوت فعالیت و برای پرش اقدام کنند. البته سن‌شان نباید آن‌قدری هم بالا باشد که نتوانند حرکات را انجام دهند. علاقه‌مندان به این رشته ورزشی باید با یک آموزش جامع و کامل شروع کنند. ابتدا باید ۲۰۰ اسکای دایوینگ یا پرش موفق را با کمک یک مربی انجام دهند. اسکای دایوینگ به حرکتی گفته می‌شود که طی آن تعدادی ورزشکار از داخل هواپیما یا بالگرد به تنهایی یا به صورت گروهی پایین پریده و بعد از انجام حرکات نمایشی و با نزدیک شدن به زمین، چتر خود را باز می‌کنند و لحظه‌ای با شکوه را رقم می‌زنند. بعدش به فرد مجوز می‌دهند که لباس وینگ‌سوت را بپوشد و در آسمان پرواز کند».

غواصی را برای امرار معاش انجام می‌دهم
محسن در پیج شخصی‌اش ویدئو‌های زیادی از خودش در زیر آب هم منتشر کرده که نشان می‌دهد یک غواص حرفه‌ای است. از او می‌پرسم که غواصی و رفتن به زیر آب برایش جذاب‌تر است یا وینگ‌سوت و پریدن از آسمان که می‌گوید: «بله، غواصی هم می‌کنم. از بچگی به آب و شنا علاقه زیادی داشتم و با غواصی هم آشنا شدم. واقعیتش این است که من از غواصی و رفتن به زیر آب بیشتر لذت می‌برم، چون در دسترسم است و یک جور‌هایی به محیط دوم زندگی‌ام تبدیل شده است. اما وینگ‌سوت هم یک جذابیتی دارد که نمی‌توان قید آن را زد. وینگ‌سوت را فقط برای تفریح انجام می‌دهم، اما غواصی را برای لذت و البته امرار معاشم انجام می‌دهم».



















خاطره ترسناکی از وینگ‌سوت ندارم
از او می‌پرسم که در این ۱۰ سالی که با وینگ‌سوت پریده تاحالا خاطره ترسناکی برایش پیش نیامده که می‌گوید: «خدا را شکر هنوز خاطره ترسناکی از وینگ‌سوت ندارم و تا حالا پیش نیامده که مشکلی برایم پیش بیاید. هر وقت خواسته من را بترساند یا نگران کند، به او گفتم که ایرادی ندارد، من روی تو را کم خواهم کرد! البته چالش‌هایی بوده که توانستم در لحظه، مدیریت و آن‌ها را رفع کنم. ما باید تقریبا ۷ مدل وینگ‌سوت را عوض کنیم و با آن‌ها بپریم تا به آخرین مدل آن برسیم. من روی مرحله ۵ هستم و ۲ قدم مانده تا بتوانم با آخرین مدل آن پرواز کنم. در این ورزش زیاد اذیت شدم، اما خدا را شکر که من با این ورزش راحت هستم و از آن لذت می‌برم».