به گزارش مجله خبری نگار، محمدرضا دستیار سرمربی تیم ملی بسکتبال با ویلچر درباره دلایل عدم موفقیت تیم ملی در کسب سهمیه پارالمپیک ۲۰۲۴ گفت: نمیشود گفت تمام دلیلها فنی بوده و مقصر ملی پوشان هستند. ما بازی با فرانسه را خیلی خوب شروع کردیم و با اختلاف یک امتیاز بازی را واگذار کردیم. در صورتیکه در هفت ثانیه آخر میتوانستیم برنده بازی باشیم، اما دست تقدیر جوری چرخید که بازیکن ما در ضدحمله ایستاد و توپ را نگاه کرد و خودش هم از این کار متعجب بود که چرا این کار را انجام داده است. ما میتوانستیم به جای بازنده بودن برنده باشیم، اما این اتفاق رخ نداد.
وی افزود: تفکر ما این بود که آلمان مقابل ایتالیا به پیروزی میرسد و ما به ایتالیا برخورد میکنیم و بازی راحت تری را تجربه خواهیم کرد. ولی ایتالیا با درخشش تنها یک بازیکن خود توانست آلمان را شکست دهد و ما به آلمان برخورد کردیم.
دستیار گفت: بعد از مسابقات تایلند، علیرغم حمایتهای خوب فدراسیون ما نتوانستیم اردویی را برگزار کنیم که دوازده نفر کامل باشیم، چون ۵،۶ نفر از بازیکنان ما لژیونر بودند و ما نمیتوانستیم آنها را در اختیار داشته باشیم و مجبور بودیم از بازیکنان تیم ملی جوانان و تیم ملی ب استفاده کنیم تا آمادگی خود را حفظ کنیم.
سرمربی تیم ملی بسکتبال با ویلچر خاطرنشان کرد: ما ۱۱ فروردین اردو داشتیم و تقریبا دوروز قبل از آن متوجه شدیم نمیتوانیم از امید هادی اظهر به دلیل مصدومیت شدید استفاده کنیم. درد او به گونهای بود که حتی نمیتوانست روی ویلچر بنشیند، چون پایش شکسته بود و بد جوش خورده بود و مجبور بود هم چرک خشک کن استفاده کند و هم برای نشستن روی ویلچر باید مسکن استفاده میکرد که ترجیح بر این شد که تیم را همراهی نکند تا بتواند به مارا در پاریس همراهی کند. امید، چون نقش گارد راس تیم را داشت، نقش قلب تیم را ایفا میکرد که در هر بازی ۴۰ درصد تواناییهای تیم ما را بر عهده داشت و در هر بازی ۱۹ تا ۲۲ امتیاز کسب میکرد. ما از تجربه غلام آزاد استفاده کردیم، اما نتوانستیم از ارنجهایی که در جهانی و آسیا و اقیانوسیه داشتیم استفاده کنیم.
وی از دلایل دیگر عدم موفقیت تیم ملی گفت: ما میخواستیم یک اردوی تدارکاتی در ترکیه برگزار کنیم. فدراسیون تمام کارهای مربوطه را انجام داده بود و حتی هتل هم رزرو شده بود و قرار بود سه بازی تدارکاتی با گالاتاسرای، بشیکتاش و فنرباغچه انجام دهیم. تیمهای دیگر از یک ماه قبل در اروپا میچرخیدند و تورنومنت برگزار میکردند. برای مثال زمانی که ما رسیدیم کانادا از تورنومنت در اسپانیا برگشته بود.
دستیار گفت: متاسفانه ترکیش ایرلاین ویلچریهای مارا از استانبول به نیس ساپورت نکرد و ما نتوانستیم تورنومنت در ترکیه حضور پیدا کنیم و حتی ایمیلهای آژانس مسافرتی را جواب نمیدادند به گونهای که حتی مدیرعامل آژانس هم به من زنگ زد و گفت جواب من را هم نمیدهدند.
وی افزود: من برای اطمینان پیدا کردن از ماجرا خودم به ترکیش در خیابان جردن رفتم. میشود گفت بی در و پیکر و بدون صاحب بود. فقط سه خانم آنجا حضور داشتند که برای یک سوال کوچک بعد از ۳،۴ ساعت که در نوبت بودم همان حرف آژانس را به من زدند که ما نه ایمیل جواب میدهیم، نه تلفن. ویلچریها را هم ساپورت نمیکنیم. چون از استانبول به نیس ممکنه افراد مسن دیگری هم باشند و ما توان حمل و نقل ویلچریها را نخواهم داشت.
سرمربی تیم ملی بسکتبال با ویلچر ادامه داد: ما در اولین روز تمرینمان تازه ۱۲ نفر شدیم و در عرض یک روز نمیشود کاری کرد. با ارنج دوم خودمان در بازی اول بازی کردیم و متاسفانه جواب نگرفتیم. متاسفانه مهدی عباسی هم در لیگ ترکیه آسیب دیده بود و به او کوتاه مدت بازی میدادیم. مچ دست عباسی به گونهای بود که یک ماه کامل باید استراحت میکرد و در اواخر بازی با کانادا که وارد زمین شد توانست بازی را برگرداند.
دستیار در آخر گفت: متاسفانه بازی با آلمان نتوانستیم تیم را جمع کنیم. آنها آنالیز خیلی خوبی روی ما داشتند و با توجه به نداشتن هادی اظهر به خوبی تیم مارا بسته بودند و مثل بازی با ژاپن توپهای ما به امتیاز ننشست و نتوانستیم جواز پاریس را کسب کنیم. این عوامل دست به دست هم دادند تا شرمنده جامعه بسکتبال و توان یابان و معلولین شویم.