به گزارش مجله خبری نگار، «با هر تق و توق و تحریمی با نوسان قیمت و کمبود ذرت مواجه میشویم و تن و بدنمان میلرزد» این را مدیر عامل یکی از مرغداریها ایمان جافری، که در سامانه بازارگاه ثبت نام کرده است، میگوید.
ذرت یکی از سه قلم کالای اساسی وارداتی کشور است که صنعت پروتئین به آن وابسته است، با وجود اهمیت این محصول، اما هنوز نتوانستهایم به خود کفایی برسیم و از بند واردات آن رهایی پیدا کنیم.
رئیس انجمن علمی خاک ایران کامبیز بازرگان، ۱۷ اردیبهشت ماه سال جاری گفته بود: «سالی ۸ میلیون تن ذرت وارد میکنیم و ۴ میلیارد دلار برای آن هزینه میکنیم» یعنی سالانه رقمی معادل چهارم درآمد فروش نفت به واردات ذرت اختصاص پیدا میکند.
در کشور سالانه حدود یک میلیون تن ذرت تولید میشود این در حالی است که نیاز کشور حدود ۹ میلیون تن است، در واقع بخش قابل توجهی از نیاز کشور به ذرت از طریق واردات تامین میشود.
سال ۱۳۹۲ حدود ۶ میلیون و ۳۵۴ هزار تن ذرت برای تأمین نهادههای دامی به کشور وارد شده بود، اما پایان سال ۱۴۰۲ واردات ذرت به ۹ میلیون و ۷۳۹ هزار تن رسیده است، یعنی در دولت سیزدهم با رشد ۵۳ درصدی واردات ذرت به لحاظ وزنی مواجه بودیم.
معاون وزیر اقتصاد و رئیس کل گمرک ایران رضوانی فر، هم ذرت را جزو سه قلم عمده کالاهای وارداتی سال ۱۴۰۲ عنوان میکند و میگوید: در این مدت ۳ میلیارد و ۷۸۳ میلیون دلار ذرت دامی وارد کشور شده است.
مدیرعامل اتحادیه مرغداران گوشتی علی ابراهیمی، معتقد است: اگر چه ارز برای واردات ذرت و کنجاله سویا از کشور خارج میشود، اما در مقابل پروتئین مورد نیاز کشور را تامین میکند.
مدیرعامل شرکت دانشبنیان عبداله حسینی، که در زمینه صنعت خوراک دام و طیور فعالیت دارد، اما با انتقاد از واردات ذرت و کنجاله سویا به کشور، میگوید: ارز بری ناشی از واردات ذرت، افزایش ریسک واردات در شرایط تحریم، وابستگی بالای کشور به واردات همچنین وجود دلالی و واسطهگری که سود اصلی را از تولیدکنندگان سلب میکنند از معضلات واردات ذرت به کشور است.
به گفته مدیر صادرات شرکت توسعه ذرت کشور محمد قاسمی نژاد، توجه ویژه به استفاده از منابع خوراکی جایگزین ذرت و کنجاله سویا، تغذیه خاک، استفاده از ارقام مقاوم به تنش خشکی و شوری از عوامل موثر در کاهش واردات ذرت به کشور است که سبب افزایش اقتدار کشور در مقابل تحریمها نیز میشود.