به گزارش مجله خبری نگار،محققان استرالیایی کشف کردهاند که بیخوابی مزمن ممکن است با اختلال در ریتمهای شبانهروزی طبیعی فعالیت ذهنی مرتبط باشد. این یافته توضیح میدهد که چرا بسیاری از افراد حتی در اواخر شب نیز افکار آشفتهای را تجربه میکنند. این مطالعه در مجله Sleep Medicine منتشر شده است.
بیخوابی تقریباً ۱۰٪ از جمعیت و تا یک سوم از سالمندان را تحت تأثیر قرار میدهد. بسیاری از افراد، حالت شبانه خود را به عنوان یک جریان افکار "غرقشونده" و غیرقابل کنترل توصیف میکنند. تاکنون، این موضوع با چیزی که بیشفعالی شناختی نامیده میشود، مرتبط دانسته شده است، اما منشأ آن هنوز مشخص نیست.
دانشمندان دانشگاه استرالیای جنوبی برای اولین بار چگونگی تغییر فعالیت ذهنی را در طول ۲۴ ساعت در افراد مسن مبتلا به بیخوابی در مقایسه با داوطلبان سالم پیگیری کردند.
تحت کنترل دقیق آزمایشگاهی، ۳۲ شرکتکننده (۱۶ نفر مبتلا به بیخوابی مزمن و ۱۶ نفر بدون اختلال خواب) یک دوره ۲۴ ساعته را در رختخواب، در نور کم، با زمانهای ثابت غذا و بدون محرکهای خارجی بیدار گذراندند. هر ساعت، آنها افکار خود را توصیف میکردند: محتوا، احساسات و میزان کنترل آنها.
هر دو گروه نوسانات روزانهی مشخصی را نشان دادند: فعالیت ذهنی در طول روز به اوج خود میرسید و در اوایل صبح کاهش مییافت. با این حال، تفاوتهای کلیدی در بین افراد مبتلا به بیخوابی آشکار شد.
پروفسور کرت لوشینگتون، سرپرست این مطالعه، خاطرنشان کرد: «در شرکتکنندگان سالم، افکار در طول روز از تمرکز هدفمند در طول روز به «خاموشی» در عصر تغییر میکرد. در افراد مبتلا به بیخوابی، این کاهش بسیار کمتر بود.»
علاوه بر این، «اوج» فعالیت ذهنی آنها تقریباً شش ساعت و نیم تغییر کرد - گویی مغز در اواخر عصر، زمانی که باید برای خواب آماده میشد، به کار خود در حالت روز ادامه داد.
لوشینگتون افزود: «خواب حالتی است که در آن مغز قرار است از افکار و احساسات هدفمند عقبنشینی کند. در افراد مبتلا به بیخوابی، این فرآیند ضعیف و کند میشود.»
به گفته او، همه چیز به اختلال در مکانیسمهای شبانهروزی اشاره دارد که به مغز کمک میکنند تا در شب "خاموش" شود.