استخوان‌های حیوانات به دانشمندان کمک کرده‌اند تا راز کوه‌های اورال قرون وسطایی را حل کنند.

به گزارش مجله خبری نگار،در کرانه‌های اوسوا، شاخه‌ای از رودخانه چوسوویا، سکونتگاه سالوماتوف اول قرار دارد - یکی از مرموزترین مکان‌های باستان‌شناسی در پرم سیس-اورال. نزدیک به یک قرن است که محققان در مورد وابستگی فرهنگی و گاهشماری آن بحث می‌کنند: یافته‌های مربوط به دوره‌های مختلف ظاهراً با هم همپوشانی دارند و یک "نسخه خطی" پیچیده باستان‌شناسی ایجاد می‌کنند. یافته‌های جدید به‌دست‌آمده توسط متخصصان دانشگاه پلی‌تکنیک پرم، مؤسسه بوم‌شناسی گیاهی و جانوری شعبه اورال آکادمی علوم روسیه و دانشگاه علوم تربیتی بشردوستانه ایالتی پرم به بررسی مجدد درک متعارف از زندگی در این سکونتگاه کمک کرده است. سرویس مطبوعاتی دانشگاه این موضوع را به Gazeta.Ru گزارش داد.

سالوماتوف اول با قلعه طبیعی خود چشمگیر است: در شرق شیب تندی به رودخانه منتهی می‌شود، در شمال و جنوب دره‌های عمیقی وجود دارد و در غرب سیستم قدرتمندی از خاکریز‌ها وجود دارد که این شهرک را به منطقه‌ای مستحکم با مساحت تقریبی ۱۰ هزار متر مربع تبدیل می‌کند.

این بنای تاریخی از قرن نوزدهم مورد مطالعه قرار گرفته است، اما تنها از طریق تاریخ‌گذاری رادیوکربن بود که بازه زمانی دقیق وجود آن مشخص شد. تنها در سال ۲۰۱۲ مشخص شد که این سکونتگاه از قرن هشتم تا چهاردهم فعال بوده و بیشترین فعالیت آن بین قرن‌های یازدهم و سیزدهم رخ داده است.

سالوماتوفو در ابتدا به عنوان بنای یادبود فرهنگ چپتسک و سپس فرهنگ سیلوِن در نظر گرفته می‌شد که تحقیقات مدرن به تدریج آن را کنار گذاشته است. امروزه، این سکونتگاه به جامعه لوموواتووو-رودانوو نسبت داده می‌شود - جمعیتی از فینو-اوگریک که کشاورزی و صنایع دستی قابل کشت را توسعه دادند.

با این حال، تجزیه و تحلیل سرامیک‌ها لایه جدیدی از کنجکاوی را به وجود آورد: ظروفی از فرهنگ نوولینو (قرن‌های چهارم تا نهم) در محل سکونت کشف شد. این جمعیت احتمالاً در قرن نهم به منطقه چوسوویا مهاجرت کرده‌اند. این موضوع این سؤال را مطرح کرد: آیا این یک گذار فرهنگی ساده بود یا مکانی برای تعامل که در آن سنت‌های جدید تلفیقی شکل گرفت؟

برای روشن شدن موضوع، محققان به باستان‌شناسی جانورشناسی - تجزیه و تحلیل استخوان‌های حیواناتی که در کنار انسان‌های باستان زندگی می‌کردند - روی آوردند. دانشمندان از لایه فرهنگی سالوماتوف I، ۲۶۰۴ قطعه استخوان پستانداران و همچنین بقایای پرندگان، ماهی‌ها و نرم‌تنان را تجزیه و تحلیل کردند.

الگوی معمول منطقه‌ای، استخوان‌های عمدتاً اهلی با نسبت متوسطی از شکار است. اما سالوماتوف برخلاف تمام انتظارات عمل کرد.

نسبت استخوان‌های حیوانات وحشی به ۳۳.۸٪ رسید - چندین برابر بیشتر از سایر مکان‌ها در منطقه ولگا-اورال. استخوان‌های گوزن شمالی به ویژه برجسته هستند: استخوان‌های آنها ۱۹.۴٪ از مجموعه را تشکیل می‌دهند - سه تا شش برابر بیشتر از حد معمول.

نسبت بالای حیوانات خزدار - سنجاب‌ها (۳.۱٪) و موش‌های دریایی (۲.۸٪) - نیز به همان اندازه تعجب‌آور است. این حیوانات روی هم رفته تقریباً ۶٪ را تشکیل می‌دهند که به طور قابل توجهی بالاتر از حد معمول است. خز‌ها معمولاً مستقیماً در جنگل پوست کنده می‌شدند و استخوان‌ها به ندرت به سکونتگاه‌ها آورده می‌شدند، که این ارقام را به ویژه قابل توجه می‌کند.

دانشمندان این را به توسعه سریع تجارت خز نسبت می‌دهند. در قرن‌های ۱۱ تا ۱۳، منطقه پرمین اورال یکی از مهم‌ترین مراکز تولید خز بود که یک کالای صادراتی کلیدی محسوب می‌شد.

شواهد باستان‌شناسی نشان داده است که سالوماتوف اول ممکن است کارکرد اقتصادی خاصی داشته باشد - شاید به عنوان یک نقطه جمع‌آوری خز، یک پایگاه شکار یا مکانی که گروه‌های جمعیتی مختلف با سنت‌های متفاوت در آن تلاقی می‌کردند.

نتایج به‌دست‌آمده به ما این امکان را می‌دهد که نگاهی تازه به فرآیند‌های فرهنگی و تاریخی در مناطق پرم، سیس-اورال و ولگا-اورال بیندازیم. سالوماتوفو ۱ چیزی بیش از یک سکونتگاه است، بلکه پیوندی پیچیده از تعاملات فرهنگی، فناوری‌ها و شیوه‌های اقتصادی است که منعکس‌کننده تاریخ چندلایه منطقه است.