یک پای مرموز متعلق به یکی از خویشاوندان انسان‌های باستانی در اتیوپی کشف شد.

به گزارش مجله خبری نگار،فسیل‌های جدید یافت شده در اتیوپی به یک تیم بین‌المللی از دانشمندان اجازه داده است تا به طور قطعی ثابت کنند که یک پای مرموز با انگشت شست پای رو‌به‌رو که در سال ۲۰۰۹ کشف شد، متعلق به یک خویشاوند انسان باستانی است که اخیراً توصیف شده است، یعنی استرالوپیتکوس دِیِرِمِدا. این کشف، جایگاه منحصر‌به‌فرد گونه لوسی (استرالوپیتکوس آفارنسیس) را که مدت‌ها بیش از سه میلیون سال پیش تنها انسان‌تبار در این منطقه محسوب می‌شد، زیر سوال می‌برد. این کار در مجله نیچر منتشر شده است.

پیش از کشف پای برتل، کارشناسان مطمئن بودند که آفارنسیس گونه غالب در شمال شرقی اتیوپی در آن دوره بوده است. اما کشف انگشت شست «میمون‌مانند» که قابلیت گرفتن اشیا را دارد - ویژگی‌ای که در لوسی وجود ندارد - آنها را مجبور به تجدیدنظر در ایده‌های قبلی خود کرده است.

در سال ۲۰۱۵، یک تیم تحقیقاتی بر اساس قطعات فکی که قدمت آنها تقریباً به ۳.۴ میلیون سال پیش برمی‌گشت، پیشنهاد ایجاد گونه جدیدی به نام A. deyiremeda را مطرح کرد. با این حال، آنها نتوانستند ثابت کنند که پای کشف شده قبلی متعلق به این گونه است و این امر باعث ایجاد شک و تردید در جامعه علمی شد.

حالا اوضاع تغییر کرده است. دانشمندان گزارش داده‌اند که یک فک جدید با ۱۲ دندان از همان ناحیه، به وضوح با پا مطابقت دارد.

یوهانس هیل-سلاسی، سرپرست این مطالعه از دانشگاه ایالتی آریزونا، گفت: «ما شکی نداریم که پای بورتل متعلق به همان گونه‌ای است که دندان‌ها و فک یافت شده در اینجا به آن تعلق دارد.»

این مطالعه نشان داد که A. deyiremeda ابتدایی‌تر از پسرعمو‌های آفارنسیس خود بوده است. سی‌تی‌اسکن‌های دندانی، ویژگی‌های شبه‌انسانی کمتر توسعه‌یافته را نشان می‌دهند و تجزیه و تحلیل ایزوتوپی، رژیم غذایی درختی شامل برگ، میوه و آجیل را تأیید می‌کند. این موضوع همچنین با ساختار پا سازگار است: انگشت شست چنگکی نشان می‌دهد که این انسان‌تباران زمان بیشتری را در سایبان درختان گذرانده‌اند.

معمای اصلی همچنان این بود که چگونه دو گونه‌ی کاملاً متفاوت می‌توانند در یک منطقه با هم زندگی کنند. به گفته‌ی نویسندگان، پاسخ در جدایی جایگاه‌های اکولوژیکی نهفته است: A. deyiremeda محیط درختی را ترجیح می‌داد و از درختان تغذیه می‌کرد، در حالی که A. afarensis بیشتر به سبک زندگی زمینی گرایش داشت. این امر رقابت را کاهش می‌داد و امکان همزیستی را فراهم می‌کرد.

هایله سلاسی تأکید کرد: «همزیستی گونه‌ها ریشه در تاریخ ما دارد.»

کارشناسانی که در این کار دخیل نبودند، این کشف را قابل توجه می‌دانند. به گفته جان مک‌ناب، باستان‌شناس دوران پارینه سنگی از دانشگاه ساوت‌همپتون، داده‌های جدید، فرضیه تمایز A. deyiremeda را تقویت می‌کند و «به بحث در مورد اجداد انسان خردمند، صدای جدیدی می‌افزاید».