دلشوره بر جان جمهوری‌خواهان

به گزارش مجله خبری نگار، نتایج اخیر انتخابات شهرداری‌ها و شوراهای محلی در ایالات متحده، نه‌تنها یک شکست موضعی برای حزب جمهوری‌خواه، بلکه یک زنگ خطر جدی برای تحلیلگران ارشد این حزب در مورد آینده سیاسی این حزب در سطح ملی، به‌ویژه در انتخابات ریاست جمهوری 2028، محسوب می‌شود. این شکست‌ها نشان‌دهنده تغییر الگوی رأی‌دهی در ایالت‌های رقابتی (Swing States) است که می‌تواند پیامدهای ناگواری برای اهداف کلان جمهوری‌خواهان داشته باشد.

سوابق اخیر، به‌ویژه در سه حوزه جغرافیایی مهم، نشان‌دهنده قدرت‌یابی غیرمنتظره دموکرات‌ها است:

پنسیلوانیا (20 رأی الکترال): این ایالت به‌عنوان یکی از مهره‌های اصلی در هر رقابت ریاست جمهوری، شاهد یک دگرگونی ساختاری بود. دموکرات‌ها برای اولین بار از دهه 1800، کنترل تمام 9 سمت اجرایی انتخابی (County Row Offices) را در سراسر این ایالت به‌دست گرفتند. این موفقیت در سطوح محلی، نشان‌دهنده نفوذ عمیق‌تر سازمان‌یافته دموکرات‌ها در ساختارهای اداری و جمع‌آوری رأی است.

نیوجرسی: دموکرات‌ها در مجلس ایالتی، با کسب 56 کرسی در برابر تنها 24 کرسی برای جمهوری‌خواهان، به بزرگترین پیروزی خود از زمان رسوایی واترگیت دست یافتند. این حاشیه پیروزی عظیم در یک ایالت ساحلی نشان‌دهنده ثبات قوی پایگاه رأی دموکرات‌ها در این منطقه است.

جورجیا: در این ایالت جنوبی که به تازگی از حالت «قرمز» به «بنفش» (رقابتی) تغییر یافته، دموکرات‌ها موفق شدند کنترل 28 شهر را از جمهوری‌خواهان پس بگیرند. این امر نشان می‌دهد که رشد جمعیتی و تغییرات جمعیتی در مناطق شهری و حومه، به طور فزاینده‌ای به نفع دموکرات‌ها در حال شکل‌گیری است.

بزرگترین دلشوره جمهوری‌خواهان این است که اگر این روند ادامه یابد، نتایج انتخابات شهرداری‌ها پیش‌درآمدی برای شکست‌های بزرگتر در آینده خواهد بود. شکست‌های محلی معمولاً بازتابی از وضعیت روحی سازمان‌های حزبی و میزان مشارکت پایگاه رأی در سطوح پایین‌تر است. اگر ناتوانی در پیروزی در سطوح محلی به انتخابات میان‌دوره‌ای کنگره در سال 2026 سرایت کند، اکثریت کنگره برای جمهوری‌خواهان بیش از پیش به خطر خواهد افتاد.

فراتر از آن، تحلیلگران ارشد حزب جمهوریخواه از ترس وقوع یک فاجعه در سال 2028 میلادی (انتخابات ریاست جمهوری بعدی) سخن می‌گویند. نگرانی اصلی معطوف به ایالت‌های پنسیلوانیا، ویسکانسین و میشیگان است.

نکته استراتژیک مهم این است که تغییر الگوی رأی در پنسیلوانیا (با 20 رأی الکترال حیاتی) می‌تواند تأثیر دومینویی بر شهروندان دو ایالت همجوار و حیاتی دیگر در غرب میانه، یعنی ویسکانسین و میشیگان، داشته باشد. این سه ایالت اغلب تعیین‌کننده پیروز انتخابات ریاست جمهوری هستند. اگر دموکرات‌ها بتوانند حرکت قوی محلی خود در پنسیلوانیا را به سایر ایالت‌های مرزی در غرب میانه سرایت دهند، مسیر حفظ قدرت در کاخ سفید برای جمهوری‌خواهان در سال 2028 به شدت دشوار خواهد شد.

به‌طور خلاصه، شکست‌های اخیر نه‌تنها در مورد شهرداری‌ها، بلکه نمادی از فرسایش تدریجی کنترل حزب جمهوری‌خواه بر ساختارهای محلی است که به طور سنتی زیربنای پیروزی‌های بزرگتر در سطح فدرال بوده‌اند. این الگوهای تغییر یافته، فضای تنفس را برای جمهوری‌خواهان در رقابت‌های آینده تنگ‌تر می‌کند.