پروژه ویژه‌ای به این سوال پاسخ می‌دهد که آیا طوفان‌های مغناطیسی تهدیدی برای سلامت انسان هستند یا خیر

به گزارش مجله خبری نگار، یک پروژه ویژه که به ویژگی‌های طوفان‌های مغناطیسی و تأثیر آنها بر سلامت انسان اختصاص داده شده است، منتشر شده است. آرتم ابونین، مدیر موسسه مغناطیس زمینی، یونوسفر و انتشار امواج رادیویی آکادمی علوم روسیه، به خبرنگاران TASS مشاوره داده است.

این دانشمند یادآوری کرد که مطالعات زیادی در این زمینه وجود دارد و نتایج آنها اغلب متناقض است. با این حال، نه تنها در مورد نتیجه‌گیری‌ها، بلکه در مورد کیفیت خود آزمایش‌ها نیز سوالاتی وجود دارد.

پیشگام هلیوبیولوژی، رشته‌ای در تقاطع فیزیک و زیست‌شناسی که اثرات خورشید را بر موجودات زمینی مطالعه می‌کند، الکساندر چیژفسکی، بیوفیزیکدان شوروی بود. او در تعدادی مقاله و دو تک‌نگاری، تلاش کرد تا این ایده را اثبات کند که بیماری‌های همه‌گیر، جنگ‌ها و انقلاب‌ها اغلب با اوج فعالیت‌های خورشیدی همزمان بوده‌اند.

همانطور که در آن زمان رایج بود (و نه تنها در آن زمان!)، چیژفسکی به شارلاتانیسم متهم شد، از کار طرد شد و بعداً به مدت هشت سال به اردوگاه‌های استالین فرستاده شد. اما ایده‌های او هر از گاهی در دوره‌های مختلف تاریخ شوروی و روسیه "احیا" شدند.

گروهی به رهبری ستاره‌شناس مستیسلاو گنویشف داده‌های مربوط به تعداد مرگ و میر ناشی از بیماری‌های قلبی عروقی در سوردلوفسک (یکاترینبورگ) را بررسی کردند. مشخص شد که در سال ۱۹۶۱، در روز‌های فعال مغناطیسی، ساکنان پایتخت اورال به طور متوسط ​​۲.۷ برابر بیشتر از روز‌های آرام بر اثر سکته قلبی جان خود را از دست داده‌اند. محققان لیتوانیایی نیز در دهه ۲۰۱۰ به نتایج مشابهی رسیدند.

سپس مطالعاتی انجام شد که گاهی چنین ارتباطی را تأیید و گاهی انکار می‌کرد. «منکران» اغلب دانشمندان آمریکایی و اروپای غربی بودند. آنها معتقد بودند که تفکیک آب و هوای فضا از آب و هوای زمینی غیرممکن است. به نظر آنها، علت ضعف سلامتی می‌تواند خود طوفان‌های مغناطیسی نباشد، بلکه تغییرات در فشار جو یا دمای هوا باشد.

اگرچه، باید اعتراف کنید، این منطق عجیبی است: فشار می‌تواند بر فرد تأثیر بگذارد، دما نیز همینطور، اما طوفان‌های مغناطیسی نمی‌توانند. چرا؟ ما بخشی از طبیعت هستیم و تأثیر آب و هوا و شرایط طبیعی کاملاً منطقی است. علاوه بر این، فرآیند‌های زیادی در بدن انسان وجود دارد که با فعالیت الکتریکی مرتبط هستند، هرچند ضعیف؛ و تأثیر همین طوفان‌ها بر دستگاه‌ها و سیستم‌های الکتریکی روی زمین مدت‌هاست که شناخته شده است.

بنابراین، در ژوئیه ۱۹۷۹، ایستگاه مداری آمریکایی اسکای‌لب (SkyLab) مدار خود را ترک کرد و بقایای آن را در غرب استرالیا رها کرد. این حادثه اضطراری درست در اوج فعالیت خورشیدی رخ داد. در مارس ۱۹۸۹، در جریان یک طوفان مغناطیسی قدرتمند در استان کبک کانادا، همه ترانسفورماتور‌ها از کار افتادند. از سال ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۵، چراغ‌های راهنمایی در راه‌آهن شمالی در روسیه گهگاه دچار نقص می‌شدند: دستگاه‌ها خود به خود از سبز به قرمز و دوباره روشن می‌شدند؛ و نمونه‌های زیادی از این دست وجود دارد...

آرتم ابونین و تعدادی دیگر از دانشمندان معتقدند که فناوری یک چیز است و انسان‌ها چیز دیگری. آنها می‌گویند که ما تحت تأثیر خودهیپنوتیزم قرار می‌گیریم. اما نمی‌توانیم در مورد «خود-کدگذاری» گسترده صحبت کنیم، همه مردم دائماً پیش‌بینی‌های هواشناسی را رصد نمی‌کنند و تعداد تماس‌های آمبولانس در چنین روز‌هایی به وضوح به طور قابل توجهی افزایش می‌یابد...