نتایج هیجان‌انگیزی از یک مطالعه میدانی در مورد خشونت فیزیکی و کلامی یا آزار جنسی علیه معلمان مرد و زن در مراکش به دست آمده است

به گزارش مجله خبری نگار-رباط: نتایج یک مطالعه میدانی در مورد «خشونت علیه کادر آموزشی در مدارس» آمار نگران‌کننده‌ای را در مورد آزار و اذیت فیزیکی، کلامی، جنسی و الکترونیکی علیه معلمان زن و مرد در سیستم آموزش و پرورش مراکش نشان داده است. جزئیات این مطالعه توسط سازمان همبستگی دانشگاه‌ها در شماره جدید نشریه سالانه خود با عنوان «راهنمای همبستگی» منتشر شده است.

این مطالعه بر اساس افزایش اخیر خشونت در مدارس، همانطور که در پرونده‌های مطرح شده در قوه قضائیه و بحث‌های جاری در مورد پدیده خشونت در مدارس مشهود است، بدون انجام مطالعات و تحقیقات علمی دقیق و صحیح در مورد حوادث درون مؤسسات آموزشی انجام شده است.

این مطالعه شامل ۹۰۳۸ شرکت‌کننده از کادر آموزشی بود که مردان تقریباً دو سوم شرکت‌کنندگان یا ۶۲.۴ درصد از نمونه را تشکیل می‌دادند، در حالی که زنان بیش از یک سوم یا ۳۷.۵ درصد را تشکیل می‌دادند.

این مطالعه نشان داد که ۵۲.۵ درصد از مؤسسات آموزشی سالن فعالیت ندارند، در حالی که ۶۳ درصد سالن فعالیت فعال دارند. ۴۶.۵ درصد از مؤسسات آموزشی فاقد محیط امن هستند. کلاس‌هایی با ۴۰ دانش‌آموز یا بیشتر، ۵۰.۷ درصد از مدارس ابتدایی، ۷۰ درصد از مدارس متوسطه و ۷۸.۳ درصد از مدارس پیش‌دبستانی را تشکیل می‌دهند.

این مطالعه میدانی سه نوع خشونت را رصد کرد: فیزیکی، کلامی و آزار و اذیت جنسی و الکترونیکی. این مطالعه نشان داد که ۷.۵ درصد از شرکت‌کنندگان حداقل یک بار در طول دوران حرفه‌ای خود قربانی خشونت فیزیکی در داخل یا اطراف مؤسسات خود بوده‌اند. هفتاد و هشت درصد از موارد خشونت فیزیکی در داخل مؤسسات آموزشی رخ داده است، در حالی که ۷.۵ درصد در محیط اطراف آنها و ۴.۵ درصد دور از آنها رخ داده است. علاوه بر این، ۳۳ درصد از کسانی که خشونت فیزیکی را تجربه کرده‌اند، نیاز به کمک پزشکی یا حمایت روانی داشته‌اند. در حالی که عاملان خشونت فیزیکی در مدارس ابتدایی در صدر فهرست قرار داشتند و ۵۸.۸ درصد از والدین و سرپرستان به این حادثه اشاره کردند، ۸۸.۴ درصد از شرکت‌کنندگان در مطالعه پیشنهاد نصب دوربین‌های نظارتی برای جلوگیری از این نوع خشونت را دادند.

این مطالعه نشان داد که ۴۰.۴ درصد از شرکت‌کنندگان حداقل یک بار در طول دوران حرفه‌ای خود قربانی خشونت کلامی در مؤسسات آموزشی خود شده‌اند و ۸۲ درصد از موارد خشونت کلامی در داخل مؤسسات آموزشی رخ داده است. هر زمان که شرکت‌کنندگان در معرض خشونت فیزیکی قرار می‌گرفتند، قربانی خشونت کلامی نیز می‌شدند و ۸۰.۳ درصد از عاملان آن را تشکیل می‌دادند. بیشتر موارد خشونت کلامی مربوط به دانشجویان (۴۰.۷ درصد) و پس از آن کارکنان (۳۱.۳ درصد) و افراد غیرمقیم (۱۶ درصد) بود.

در مورد آزار و اذیت جنسی، این مطالعه نشان داد که ۱۳ درصد از شرکت‌کنندگان، چه مرد و چه زن، حداقل یک بار در طول دوران کاری خود مورد آزار و اذیت جنسی قرار گرفته‌اند و ۵۳ درصد از آزاردهندگان جنسی، مرتکب این عمل شده‌اند و پس از آنها دانش‌آموزان (۳۳ درصد) و والدین و سرپرستان (۱۴ درصد) قرار دارند. معلمان زن بیشتر از معلمان مرد قربانی آزار و اذیت جنسی می‌شوند، با ۱۶ درصد برای زنان، در مقایسه با ۱۲.۴ درصد برای مردان.

این مطالعه همچنین موضوع «آزار و اذیت سایبری» را مطرح کرد، به طوری که ۶.۲ درصد از شرکت‌کنندگان حداقل یک بار در طول دوران کاری خود آزار و اذیت سایبری را تجربه کرده‌اند. دانش‌آموزان با ۴۹ درصد بیشترین عامل آزار و اذیت سایبری هستند و پس از آنها افراد خارج از موسسه با ۴۱.۵ درصد قرار دارند. دانش‌آموزان ۶۰.۶ درصد از آزار و اذیت‌ها را تشکیل می‌دهند، در حالی که این رقم برای معلمان زن ۳۲.۴ درصد است.