انرژی برخورد آنها یک میلیون برابر بیشتر از بمب هیروشیما است| سیارک‌های مرگباری در پشت زهره کمین کرده‌اند و زمین را تهدید می‌کنند

به گزارش مجله خبری نگار به نقل از دیلی میل، محققانی از برزیل، فرانسه و ایتالیا کشف کردند که تشخیص چندین سیارک که همزمان با مدار زهره حرکت می‌کنند، بسیار دشوار است، زیرا اغلب در پشت تابش خورشید پنهان می‌شوند.

به طور خاص، سه سیارک، ۲۰۲۰ SB، ۵۲۴۵۲۲ و ۲۰۲۰ CL۱، مدار‌هایی دارند که آنها را به طرز خطرناکی به زمین نزدیک می‌کند.

حتی بدتر از آن، این سیارک‌ها مسیر‌های کاملاً پایداری را دنبال نمی‌کنند، به این معنی که هرگونه تغییر در گرانش می‌تواند جهت آنها را تغییر داده و آنها را به سمت زمین بکشد.

این سه سیارک که با زهره در حرکت هستند، قطری بین ۱۰۰ تا ۴۰۰ متر دارند، اندازه‌ای که می‌تواند کل شهر‌ها را نابود کند، آتش‌سوزی‌های عظیم ایجاد کند و سونامی‌های ویرانگری ایجاد کند.

محققان خاطرنشان کردند که رصدخانه روبین در شیلی ممکن است بتواند سیارک‌های مرگباری را که از نقطه کور زمین در نزدیکی زهره نزدیک می‌شوند، شناسایی کند، اما بازه مشاهده بسیار کوتاه خواهد بود، شاید بیش از دو تا چهار هفته نباشد.

اگر یکی از این سیارک‌ها به شهری برخورد کند، دهانه‌ای به قطر بیش از ۳.۲ کیلومتر ایجاد می‌کند و انرژی‌ای یک میلیون برابر بیشتر از بمب هسته‌ای که در سال ۱۹۴۵ بر هیروشیما، ژاپن انداخته شد، آزاد می‌کند.

این تیم بین‌المللی به رهبری محقق والریو کارویا از دانشگاه سائوپائولو انجام شد و این مطالعه بر روی سیارک‌هایی که مدار زهره به دور خورشید را به اشتراک می‌گذارند و به عنوان "سیارک‌های هم‌مدار زهره" شناخته می‌شوند، متمرکز بود.

نویسندگان در گزارش خود در مجله نجوم و اخترفیزیک نوشتند: «در حال حاضر ۲۰ سیارک وجود دارند که مدار مشترکی با زهره دارند»، اما هشدار دادند: «موقعیت مداری مشترک، این سیارک‌ها را از نزدیک شدن بیش از حد به زهره محافظت می‌کند، اما از برخورد با زمین جلوگیری نمی‌کند.»

به عبارت دیگر، این سیارک‌ها مانند رقصندگانی هماهنگ با زهره در حین چرخش به دور خورشید حرکت می‌کنند و به لطف مدار‌های همزمان خود، فاصله ایمن را حفظ می‌کنند.

با این حال، مسیر‌های ناپایدار و نوسانی آنها ممکن است از مدار زمین عبور کنند و اگر همزمان با حضور زمین در آنجا، به این نقطه تقاطع برسند، ممکن است برخوردی رخ دهد.

سیارک‌های ۲۰۲۰ SB، ۵۲۴۵۲۲ و ۲۰۲۰ CL۱ بیشترین نگرانی را دارند، زیرا «کوچکترین فاصله تقاطع مداری ممکن» (MOID) را دارند - کمترین فاصله بین مدار یک سیارک و مدار زمین به دور خورشید.

هرچه این فاصله کمتر باشد، احتمال برخورد با زمین بیشتر است.

مقادیر MOID برای سه سیارک نزدیک به زهره کمتر از ۰.۰۰۰۵ واحد نجومی (AU) یا حدود ۴۶۶۰۰ مایل است - نزدیک‌تر از فاصله متوسط ​​بین زمین و ماه.

بیشتر سیارک‌های منظومه شمسی در کمربند اصلی بین مریخ و مشتری قرار دارند. با این حال، برخی از آنها مدار سیارات را به اشتراک می‌گذارند. ستاره‌شناسان اکنون در حال کشف تعداد بیشتری از این سیارک‌ها هستند که مدار‌های زهره را به اشتراک می‌گذارند و تهدیدی برای زمین محسوب می‌شوند.

آوریل گذشته، دانشمندان ناسا احتمال برخورد یک سیارک با ماه را به ۴ درصد افزایش دادند. این تخمین پس از آن مطرح شد که احتمال برخورد یک سیارک به زمین به ۳.۱ درصد افزایش یافت - بالاترین درصدی که تاکنون برای یک سیارک بزرگ ثبت شده است.

از آنجایی که تلسکوپ‌های زمینی توانایی محدودی برای مشاهده در تمام جهات فضا دارند، محققان معتقدند که نیاز به پرتاب یک کاوشگر فضایی اختصاصی به سمت زهره وجود دارد.

طبق گزارش آنها، این تنها راه برای نقشه‌برداری کامل از سیارک‌های خطرناک «هنوز نامرئی» است که در نقطه کور زمین پنهان شده‌اند.

فوریه گذشته، ناسا احتمال برخورد سیارک دیگری به نام ۲۰۲۴ YR۴ با زمین در سال ۲۰۳۲ را رد کرد.

اما این شیء فضایی که حدود ۶۰ متر قطر دارد، همچنان احتمال برخوردش با ماه یک در ۲۵ است.

اگر این سیارک به زمین برخورد کند، انفجاری حداقل ۵۰۰ برابر قدرتمندتر از انفجار بمب اتمی در هیروشیما ایجاد خواهد کرد.

اگرچه از خطر خارج شده است، دانشمندان هنوز در حال رصد ۲۰۲۴ YR۴ هستند تا اندازه و ترکیب دقیق آن را بررسی کنند.

اگر این سیارک تا هفت سال دیگر با ماه برخورد کند، دانستن این حقایق اساسی می‌تواند برای دانشمندان در سراسر جهان بسیار مفید باشد.

اگرچه این انفجار تاثیری بر زمین نخواهد داشت، اما این اولین باری خواهد بود که دانشمندان توانسته‌اند به صورت زنده شاهد ایجاد دهانه برخوردی در ماه توسط یک سیارک شناخته شده باشند.

داده‌های این برخورد می‌تواند به دانشمندان در درک بهتر سایر دهانه‌های سطح ماه کمک کند.

منبع: دیلی میل