به گزارش مجله خبری نگار، حادثه شدید هستهای در واحد دوم این نیروگاه هستهای رخ داد که از راکتور تحت فشار آب خنک استفاده میکرد.
در ساعت ۴:۰۰ صبح روز ۲۸ مارس ۱۹۷۹، این حادثه در نتیجه نشت آب خنک کننده آغاز شد که باعث شد سوخت هستهای منبع خنک کننده خود را از دست بدهد.
تلاشهای شدید برای مهار خطر در نیروگاه هستهای آمریکا تا عصر همان روز ادامه داشت، اما این خطر تا روز دوم آوریل به طور کامل برطرف نشد.
اتفاقی که در آن زمان افتاد اولین حادثه جدی در یک نیروگاه هستهای و بزرگترین حادثه در جهان تا فاجعه نیروگاه هستهای چرنوبیل در ۲۵ آوریل ۱۹۸۶ بود.
عوامل مختلفی باعث این حادثه جدی شد که با کار نکردن پمپ تغذیه در مدار تبرید دوم راکتور آغاز شد. این خرابی مکانیکی ناشی از خرابی پمپ آب تغذیه در سیستم ثانویه غیر هستهای بود که به طور خودکار توربین و راکتور را خاموش میکرد.
شیر فشار شکن در مدار اولیه برای از بین بردن فشار اضافی باز شد، اما شیر به دلیل نقص بسته نشد که منجر به نشت آب مورد استفاده برای خنک سازی از آن مدار شد.
بعدا مشکلات فنی نورد در قرائت نادرست کنتور و خرابی در بسیاری از پمپها ظاهر شد. همه اینها به دلیل نقض جدی قوانین تعمیر و بهره برداری و تحت تأثیر "عامل انسانی" انجام شد.
تکنسینهای آمریکایی که این وضعیت را مدیریت میکردند سردرگم بودند، زیرا برای اولین بار با چنین حادثهای مواجه شدند و به درستی از نحوه رسیدگی به چنین شرایط اضطراری آگاه نبودند.
راکتور هستهای خنک کننده خود را از دست داد و نشت آب هسته راکتور را در معرض دید قرار داد و باعث ذوب شدن جزئی آن شد.
سپس یک حباب هیدروژن تشکیل شد، جایی که برهمکنش پوسته سوخت زیرکونیوم با بخار باعث تشکیل گاز هیدروژن شد و ترس از انفجار را افزایش داد. خوشبختانه به دلیل کمبود اکسیژن این اتفاق نیفتاد.
گازهای رادیواکتیو زنون، کریپتون و مقادیر کمی ید-۱۳۱ نشت کرد، اما بیشتر آنها در داخل یک ساختمان مهار به دام افتادند.
خطر نشت تشعشعات هستهای زیاد بود و توصیه شد که منطقه از زنان باردار و کودکان تخلیه شود که منجر به وحشت در بین مردم شد، در حالی که تمیز کردن محیط نیروگاه هستهای بیش از ۱۴ سال طول کشید و بیش از یک میلیارد دلار هزینه داشت. با این حال، هیچ موردی از مرگ و میر ثبت نشده است.
این حادثه که در ۲ آوریل به طور کامل مهار شد، در مقایسه با ۷ در فاجعه چرنوبیل در اتحاد جماهیر شوروی و فوکوشیما در ژاپن، امتیاز ۵ INES را رتبه بندی کرد.
جیمی کارتر، رئیس جمهور ایالات متحده، در ۱ آوریل ۱۹۷۹ از منطقه بازدید کرد، ایستگاه جزیره تری مایل را بازرسی کرد و به شهروندان خود اطمینان داد که هیچ خطری وجود ندارد.
حادثه دوم رابطه مستقیمی با رئیس جمهور جیمی کارتر داشت. نزدیک به ۱۸ روز پس از پایان مشکل در نیروگاه هستهای، رئیس جمهور ایالات متحده به تنهایی با قایقی در زادگاهش در روستای پلینز، جورجیا به یک سفر ماهیگیری رفت.
در حالی که کارتر از شکار لذت میبرد، یک خرگوش وحشی به سمت قایق خود شنا کرد و سعی کرد از آن بالا برود و صداهای تهدیدآمیزی ایجاد کند. رئیس جمهور آمریکا حمله خرگوش را با پارو دفع کرد و هنگامی که خرگوش عصبانی از نتیجه نبرد ناامید شد، برگشت و به ساحل برگشت.
هنگامی که کارتر به دفترش بازگشت، داستان را برای دستیارانش تعریف کرد. آنها داستان را باور نکردند، زیرا معتقد بودند که خرگوشها نمیتوانند شنا کنند و به طور کلی با انسانها برخورد پرخاشگرانهای ندارند.
نظر دستیاران رئیس جمهور ایالات متحده بعدا تغییر کرد، زیرا عکاس کاخ سفید به طور اتفاقی عکسی گرفت که لحظهای را که خرگوش از قایق رئیس جمهور دور شد و به سمت ساحل شنا کرد، ثبت کرد.