سرقت نفت سوریه با ژست انسان‌دوستی!

به گزارش مجله خبری نگار/ایران: سفیر و نماینده دائم امریکا در سازمان ملل در حالی در نشست شورای امنیت سازمان ملل درباره سوریه درخواست ایالات متحده برای تمدید مهلت سه گذرگاه مرزی باب الهوی، باب السلام و الراعی در سوریه به مدت یک سال را مطرح کرده است که تحلیلگران و ناظران هشدار داده‌اند این درخواست با وجود ظاهر انساندوستانه آن با هدف تداوم سرقت نفت سوریه مطرح شده است.

به گزارش رسانه‌های امریکایی، جفری دلاور نیتس، سفیر و معاون نمایندگی امریکا در سازمان ملل در نشست شورای امنیت انگیزه‌های کشورش برای تمدید مهلت سه گذرگاه استراتژیک سوریه را بشردوستانه عنوان کرد و مدعی شد: «این تنها راه برای اطمینان از دریافت کمک‌های مورد نیاز مردم سوریه است. زیرا حکومت بشار اسد تصمیم گرفته است دسترسی سازمان ملل را غیرقابل پیش‌بینی کند و عواقب چنین تصمیمی موجب رنج سوری‌ها می‌شود. همچنین هیچ نشانه‌ای مبنی بر اینکه حکومت اسد قصد داشته باشد دسترسی نامحدودی برای سازمان ملل مهیا کند، وجود ندارد. به همین دلیل، قطعنامه شورای امنیت که شامل یک تمدید ۱۲ ماهه از جمله برای هر سه گذرگاه باب الهوی، باب السلام و الراعی باشد، ضروری است. جامعه بشردوستانه به چنین قطعنامه‌ای نیاز دارد.»

البته سفیر امریکا در طرح چنین ادعا‌هایی تنها نبود و باربارا وودوارد، سفیر و نماینده انگلیس در سازمان ملل نیز همسو با امریکا اعلام کرد، تمدید گذرگاه‌های مرزی باب الهوی، باب السلام و الراعی به مدت یک سال برای ارائه کمک‌های مؤثر سازمان ملل ضروری است. مارتین گریفیتس، مسئول کمک‌های بشردوستانه و امدادرسانی سازمان ملل که مواضعی نزدیک به واشنگتن و لندن دارد نیز از تمدید این مجوز برای ۱۲ ماه (یک سال) حمایت کرده است.

این ادعا‌ها در حالی مطرح شد که در نشست دیروز شورای امنیت چین تلاش کرد به اتهاماتی که واشنگتن و لندن به سوریه وارد کرده بودند، پاسخ دهد.

گنگ شوانگ، معاون نماینده دائمی چین در سازمان ملل در این نشست ضمن اشاره به حمایت مالی از سوریه و مردم آن و متعهد بودن طرف‌های ذینفع در این خصوص، تأکید کرد: «دولت سوریه گذرگاه‌های مرزی باب السلام و الراعی را به منظور تسهیل ورود کمک‌های بشردوستانه به سوریه و صدور ویزا برای فعالان کمک‌های بشردوستانه باز کرده و بنابراین شورای امنیت باید بر حسب آخرین روند پیشرفت اوضاع در سوریه و اجرای قطعنامه ۲۶۷۲، به برنامه‌ریزی برای مرحله بعدی کار خود بپردازد تا به کاهش بحران انسانی در سوریه کمک شود.»

وی همچنین خطاب به کشور‌هایی که در نشست روز پنجشنبه به سوریه حمله کرده بودند، گفت: «برخی کشور‌ها از یک سو نگرانی خود از وضعیت انسانی سوریه را ابراز می‌کنند و از شورای امنیت می‌خواهند قطعنامه حل بحران انسانی سوریه را تصویب کند و از سوی دیگر همزمان به تحریم‌های یک‌جانبه علیه سوریه ادامه می‌دهند که هر روز باعث وخیم‌تر شدن وضعیت اقتصادی و انسانی سوریه می‌شود. چنین کاری دقیقاً مثل آن است که همزمان با انجام عمل احیای قلبی و ریوی یک بیمار، گلوی او را بفشارند تا خفه شود.»

برنامه امریکا برای سوریه چیست؟

اگر چه واشنگتن سعی دارد با مانور روی موضوع حقوق بشر توجیهی برای ادامه حضورش در سوریه پیدا کند، اما در واقع اهداف و دلایل دیگری پشت اصرار‌های ایالات متحده برای تمدید گذرگاه‌های سوریه وجود دارد که عمدتاً ناظر به انتقال انرژی به قصد کسب درآمد برای نیرو‌های همسو با خود در این کشور (سوریه) است.
از سال ۲۰۱۴ و سه سال پس از آغاز جنگ داخلی در سوریه، امریکا بدون کسب مجوز از دولت دمشق اقدام به لشکرکشی به شمال شرق و شرق سوریه کرد و از آن زمان نیرو‌های ایالات متحده حضور نظامی خود را در بخش‌هایی از شرق و شمال سوریه تحکیم کرده‌اند.

بر اساس گزارش‌ها، امریکا در حال حاضر ٢٨ پایگاه شامل ٢٤‌پایگاه نظامی و ۴ پایگاه پشتیبانی در سوریه دارد. طبق گزارش رسانه‌ها در این پایگاه‌ها بیش از ۲ هزار سرباز امریکایی به بهانه حمایت از نیرو‌های موسوم به سوریه دموکراتیک (قسد) و جلوگیری از بازگشت مجدد داعش حضور دارند. این نیرو‌ها از لحاظ پراکندگی بین استان‌های دیرالزور و الحسکه توزیع شده‌اند. پایگاه‌های نظامی امریکا در امتداد شرقی رود فرات از جنوب‌شرقی سوریه در نزدیکی گذرگاه مرزی التنف به سمت شمال شرقی در نزدیکی میدان‌های نفتی رمیلان و به‌صورت کلی در الحسکه و دیرالزور پخش شده‌اند.

داده‌های منتشر شده توسط وزارت نفت و منابع معدنی سوریه نشان می‌دهد که در نیمه اول سال ۲۰۲۲ یعنی از دی‌ماه ۱۴۰۰ تا خرداد ۱۴۰۱ نیرو‌های امریکایی هر روز بیش از ۸۰ درصد از منابع نفتی سوریه را سرقت کرده‌اند، زیرا میانگین تولید روزانه نفت سوریه به ۸۰ هزار بشکه در روز می‌رسد و از این میزان روزانه ۶۶ هزار بشکه از سوی کامیون‌های نفتکش امریکایی از سوریه بارگیری شده است.

انتظار می‌رود این میزان سرقت نفت از سوی نیرو‌های امریکایی همچنان در سوریه ادامه داشته باشد. این در حالی است که بخش نفت و گاز سهم مهمی در درآمد‌های دولت سوریه دارد، اگرچه ذخایر نفت سوریه در مقایسه با سایر کشور‌های خاورمیانه ناچیز است. حتی پیش از جنگ داخلی در مقطعی در سال ۲۰۰۸، تولید نفت سوریه به ۴۰۶ هزار بشکه در روز هم رسیده است.

این آمار را بی‌بی‌سی به نقل از گزارش بریتیش پترولیوم تأیید کرده و گفته است میزان تولید نفت سوریه تا سال ۲۰۱۸ تا ۸۰ درصد سقوط کرد و از این میزان باقیمانده نیز بخش ناچیزی در کنترل دولت دمشق قرار دارد. از سوی دیگر یکی از دلایل کاهش تولید نفت سوریه، حملات هوایی امریکا در این کشور است. این حملات هوایی آسیب‌های زیادی به منابع و تأسیسات نفتی سوریه وارد و بسیاری از تأسیسات نفتی را از مدار فعالیت خارج کرد؛ آسیب‌هایی که تا به امروز هنوز جبران نشده و این وضعیت بحرانی در صنعت نفت سوریه با غارت منابع آن توسط واشنگتن همچنان ادامه دارد.