جنبه زیست محیطی موضوع پناهندگی و مهاجرت

به گزارش مجله خبری نگار،یافته‌های جدید پژوهشگران نشان می‌دهد: افرادی که به دنبال وضعیت پناهندگی در کشوری ثالث هستند تأثیر قابل توجهی بر تقاضای آب در کشور میزبان دارند. بر این اساس اعلام شد: ردپای آبی روند جابجایی پناهندگان در سطح جهان بین سال‌های ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۶ تقریباً ۷۵ درصد افزایش یافته است.

این یافته‌ها نشان می‌دهد: افزایش تقاضای منابع آبی در چند کشور کم آب از جمله پاکستان، ایران، ترکیه، لبنان و اردن به طور مشهودی متمرکز شده است که همه این کشور‌ها کم و بیش به تولید غذای محلی وابسته هستند. در این میان باید توجه داشت که نتایج این مطالعه نشان می‌دهد، استرس آبی مرتبط با افزایش مصرف مواد غذایی در اکثریت قریب به اتفاق کشور‌های اتحادیه اروپا، موضوع مهمی نیست.

پژوهشگران پیشنهاد می‌کنند: تغییرات کوچک در تجارت مواد غذایی و سیاست‌های اسکان مجدد پناهندگان می‌تواند تأثیر جابجایی پناهندگان را بر تنش‌های آبی در کشور‌های آسیب پذیر در این رابطه دهد.

باید توجه داشت بیشتر آب مصرفی افراد در روند تولید غذای مستتر است. از سوی دیگر تعداد پناهندگان آواره در سراسر جهان از ۱۲.۱ به ۲۳.۱ میلیون بین سال‌های ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۶ رسیده که نشان از دو برابر شدن این آمار دارد.

آمار‌های رسمی همچنین نشان می‌دهد: میلیون‌ها نفر از مردمی که به دلیل درگیری‌های سیاسی و نظامی آواره شده اند به کشور‌های کم آب پناه برده اند، با این حال، تأثیر این امر بر ردپای آب کشور‌ها که در این مورد به عنوان مقدار آب برداشت شده در کشور میزبان تعریف می‌شود، هنوز نامشخص است.

طی این پروژه تحقیقاتی، دکتر مارک مولر و همکارانش برای بررسی اثرات مهاجرت پناهندگان بر ردپای آب کشور‌های میزبان، داده‌های جهانی بین سال‌های ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۶ را با بررسی تعداد افراد آواره و سرانه ردپای آب کشور میزبان در هر سال تجزیه و تحلیل کردند.

با توجه به موقعیت درگیری‌های ژئوپلیتیکی بین سال‌های فوق الذکر که باعث جابجایی پناهجویان شد، آن‌ها دریافتند که افزایش تنش آبی در کشور‌هایی که از قبل تحت فشار آب بودند در خاورمیانه متمرکز شده است. به عنوان مثال، مشخص شد که جنبش پناهجویان به افزایش تنش آبی در اردن تا ۷۵ درصد کمک کرده است.

اگرچه این تنش در حال حاضر در اکثر کشور‌ها بسیار ناچیز است، اما نویسندگان پیشنهاد می‌کنند که این پیامد‌ها می‌تواند در کشور‌هایی مانند ایران که در حال حاضر با استرس شدید آب مواجه هستند و عمدتاً به منابع آب محلی برای تولید غذا متکی هستند، بسیار شدید باشد.

این موضوع بدان معنی است که انتقال تقاضای آب مرتبط با جابجایی پناهندگان به سمت کشور‌های مقصد در حال حاضر به طور قابل توجهی توسط روند تجارت جهانی کاهش نمی‌یابد و کشور‌های فوق که شاهد حضور پناهندگان هستند، علی رغم ورود تعداد زیادی پناهجو همچنان با همان منابع محدود آبی و غذایی خود باید نیاز‌های جدیدشان را بر طرف کنند.

پژوهشگران به این نتیجه رسیدند که در برخی کشورها، تقاضای آب افزوده مرتبط با مواد غذایی مصرف شده توسط پناهندگان، این پتانسیل را دارد که تنش‌های آبی را که قبلاً شروع شده و گسترش یافته است، بی ثبات‌تر کند. به همین دلیل متخصصین توصیه می‌کنند مداخلات برای بهبود بهره وری مصرف آب در تولید غذای محلی، در کنار افزایش واردات غذا‌های پرمصرف آب از کشور‌های دارای آب فراوان، رویکرد‌های امیدوار کننده‌ای برای کاهش بحران‌های قریب الوقوع آب در کوتاه مدت است.