سوالی که فوتبال باید از خودش بپرسد

آیا بهتر نبود به جای رن یا کراسنودار در افتتاحیه لیگ قهرمانان فصل جاری میلان حضور پیدا می‌کرد یا تاتنهام و آرسنال؟ این سوالی است که فوتبال باید از خودش بپرسد. مساله واقعا مهمی است. تجربه بشری ثابت کرده انعطاف نداشتن در مقابل وقایع پیش‌آمده ممکن است کار را به جایی برساند که رشته امور از دست خارج شود. اتفاقاتی که در آینده رخ می‌دهند ممکن است بی‌نهایت عجیب و غیر قابل پیش‌بینی باشند. نمونه‌اش همین ویروس کرونا.

به گزارش مجله خبری نگار، «درست در شبی که رن و کراسنودار در یکی از بازی‌های لیگ قهرمانان اروپا برگزار شد، مسابقه‌ای که به اعتقاد هواداران فوتبال حتی در سطح لیگ اروپا هم نیست، اخباری از نزدیک شدن تیم‌های بزرگ اروپا به تورنمنتی به نام لیگ برتر اروپا انتشار یافت. چند روز پیش و در جریان پرونده «چشم‌انداز بزرگ» لیگ جزیره به صورت ضمنی در مورد تورنمنتی که با ایده خانواده آنیلی، مالک باشگاه یوونتوس قرار است آغاز شود، حرف زدیم. حالا خبر رسیده دو تیم منچستریونایتد و لیورپول به‌عنوان بزرگ‌ترین تیم‌های انگلیس موافقی قطعی خودشان را با حضور در لیگ برتر اروپا ابراز کرده‌اند. دقیقا همان دو تیمی که پشت ایده چشم‌انداز بزرگ در انگلیس قرار داشتند. پروژه‌ای که قصدش تسلط بیشتر ۶ تیم متمول لیگ برتر بر فوتبال باشگاهی انگلستان و البته کمک مالی به تیم‌های ضعیف‌تر بود.

شکی در این نیست که در تمام دنیا علاقه‌مندان به فوتبال نه‌تنها بازی رن و کراسنودار را نگاه نکردند بلکه نتیجه‌اش هم چندان برای آنها اهمیت نداشته است. شاید در این حد که روی رده‌بندی گروه تاثیر بگذارد. گروهی که چلسی و سویا هم در آن حضور دارند. از آن طرف قطعا هواداران رن و کراسنودار شب بی‌نظیری را از تماشای حضور تیم محبوب‌شان در مهم‌ترین تورنمنت فوتبالی باشگاهی دنیا سپری کرده‌اند. دو تیم فصل گذشته زحمت کشیدند و توانستند بر اساس قوانین سهمیه حضور در یوسی‌ال امسال را به دست آورند و حالا هم خود دو باشگاه و هم هواداران حق دارند از فرصتی که نصیب‌شان شده، استفاده ببرند. منفعت مالی به دست آورند و اسم‌شان را مطرح کنند. در این شرایط است که تیم‌های بزرگ از خودشان می‌پرسند برای هیچ‌کس غیر از هواداران دو تیم اهمیتی ندارد چه اتفاقی برای رن و کراسنودار می‌افتد و تمام اعتبار آنها به خاطر حضور ما در لیگ قهرمانان است پس چرا آنها باید به اندازه ما سود ببرند؟

تغییرات زیادی در فرمت فوتبال باشگاهی و ملی در حال انجام است. از ایده ۴۸ تیمی شدن جام جهانی تا افزایش تیم‌های حاضر در لیگ قهرمانان اروپا که ممکن است از ۳ یا ۴ سال آینده عملی شود. ایده لیگ برتر اروپا را هم داریم. قبلا هم افزایش تیم‌های حاضر در جام ملت‌های اروپا را تجربه کردیم. در این میان کشمکش‌های زیادی هم وجود دارد. همه می‌دانند که این افزایش تیم‌ها برای متولیان تورنمنت‌ها مسیری برای کسب درآمد بیشتر است. افزایش تیم‌ها یعنی بیننده بیشتر و بیننده بیشتر یعنی پول بیشتر. سوال مهمی که در این شرایط به ذهن می‌آید این است که تورنمنت‌ها ذاتا جذاب هستند یا به واسطه حضور تیم‌های بزرگ مهم می‌شوند؟ پاسخ این سوال می‌تواند ما را به نقطه‌ای برساند که بفهمیم چرا باید بازی رن و کراسنودار در برنامه مسابقات لیگ قهرمانان اروپا وجود داشته باشد؟ اگر یک روز در یوسی‌ال خبری از رئال، بارسا، یوونتوس، اینتر، یونایتد، لیورپول و سایرین نباشد دیگر کسی پیگیر این مسابقات خواهد بود؟ یا این برند و فرم یوسی‌ال است که در نهایت چشم‌ها را به خود خیره می‌کند؟

سوال سختی است و پاسخ هر کدام از سوال‌ها بخشی از حقیقت را در خودش دارد. هم تیم‌های بزرگ مهم هستند هم فرمتی که چندین سال سابقه داشته و جا افتاده است.

با این حال غول‌های فوتبال اروپا اصالت را به خودشان می‌دهند و مدیران یوفا رقابت را ارجح می‌دانند. کنفدراسیون فوتبال اروپا به عنوان یکی از مخالفین طرح لیگ برتر اروپا معتقد است همیشه باید فضای رقابتی وجود داشته باشد و اگر تیمی ادعا دارد همیشه بزرگ است باید آن را در مستطیل سبز به اثبات برساند. مثال میلان ایتالیا در این زمینه بهترین است. دومین تیم پرافتخار اروپا که سال‌هاست نتوانسته سهمیه لیگ قهرمانان را به دست آورد آن هم در تقابل با تیم‌هایی نظیر ناپولی و لاتزیو و رم و آتالانتا. غول‌های بزرگ اروپا به بازارآفرینی میلان اشاره می‌کنند و افتخاراتی که روسونری به دست آورده. مدیران یوفا می‌گویند اگر میلان هنوز تیم بزرگی است، سهمیه بگیرد و در لیگ قهرمانان حاضر شود! بعد می‌رسیم به اینجا که آیا بهتر نبود به جای رن یا کراسنودار در افتتاحیه لیگ قهرمانان فصل جاری میلان حضور پیدا می‌کرد یا تاتنهام و آرسنال؟

این سوالی است که فوتبال باید از خودش بپرسد. مساله واقعا مهمی است. تجربه بشری ثابت کرده انعطاف نداشتن در مقابل وقایع پیش‌آمده ممکن است کار را به جایی برساند که رشته امور از دست خارج شود. اتفاقاتی که در آینده رخ می‌دهند ممکن است بی‌نهایت عجیب و غیر قابل پیش‌بینی باشند. نمونه‌اش همین ویروس کرونا. اگر آن ‌طور که خبر رسیده از ابتدای سال آینده لیگ برتر اروپا به عنوان تورنمنتی موازی با لیگ قهرمانان اروپا شروع به کار کند چه اتفاقی رخ خواهد داد؟ اگر تیم‌های متمول اروپا با نهادهای یوفا وارد درگیری حقوقی شوند چه؟ اگر همین تیم‌ها به خاطر جایزه بی‌نهایت چشمگیر مسابقات نه تنها قید حضور در یوسی‌ال که قید حضور در لیگ‌های داخلی خودشان را هم بزنند چه؟ فوتبال به چه شکلی درخواهد آمد؟ هواداران هم باید از خودشان بپرسند که آیا حاضرند تمام طول سال شاهد بازی تیم‌های بزرگ با هم باشند یا علاقه دارند منتظر شگفتی‌های فوتبال  بمانند؟

لیگ قهرمانان اروپا در فصل جاری سه‌شنبه شب آغاز شد و کارش را تا پایان ادامه خواهد داد. همه در مورد بازگشت جذابیت محض فوتبال به زندگی هواداران حرف می‌زنند اما هیچ‌کس منکر وضعیت شکننده موجود نیست. امروز همه می‌دانند یک تصمیم یا یک اتفاق می‌تواند مثل دومینو تمام آن چه را ما از رقابت‌های باشگاهی بین‌المللی در ذهن داریم، به هم بریزد. کرونا وضعیتی به وجود آورده که همه تیم‌ها به خصوص تیم‌های متمول را به فکر انداخته تا برای روزهای مبادا آماده باشند. آنها اصلا دوست ندارند روزی به سرنوشت تیم‌های بزرگ دهه‌های ۴۰ تا ۸۰ اروپا دچار شوند. تیم‌های بزرگ و پرطرفدار و پرافتخاری که امروز در اوج گمنامی به فوتبال خود ادامه می‌دهند و تنها با خاطرات خوش گذشته زندگی می‌کنند. راستی بازی رن و کراسنودار یک یک شد!»

منبع: اعتماد