کد مطلب: ۳۹۴۹۳۷
۰۶ بهمن ۱۴۰۱ - ۰۵:۵۷
این هفته قرار است دو اصطلاح جدید را با هم یاد بگیریم. «مامبل کور» و «آنتولوژ‌ی»

به گزارش مجله خبری نگاربه نقل از nofilmschool، فرق یک خوره سینما با مخاطب معمولی چیست؟ شاید بگویید اولی، بیشتر فیلم می‌بیند یا به هیچ فیلم و سریالی «نه» نمی‌گوید، اما واقعیت اش این است که یک خوره سینمای واقعی، معمولا اطلاعات خوبی درباره دنیای موردعلاقه‌اش دارد. خب این کاری است که ما در سینماتوگراف انجام می‌دهیم؛ پرداختن به زیروبم سینما برای آن‌که چنته دوستدارانش هیچ‌وقت از دانش و اطلاعات خالی نماند. این هفته قرار است دو اصطلاح جدید را با هم یاد بگیریم.

آنتولوژی یعنی چی؟

تا حالا شده سریالی که دوستش دارید، حوصله‌‎تان را سرببرد؟ تا چند قسمت می‌توانید شخصیت‌های تکراری را ببینید و همچنان به سرنوشت و ماجراهای‌شان علاقه‌مند بمانید؟ بعضی‌ها تنوع در شخصیت‌ها، خط داستانی و موقعیت‌ها را ترجیح می‌دهند و آثار داستانی و نمایشی را –هرقدر هم که جذاب باشند- فقط درصورتی دنبال می‌کنند که به این علاقه‌شان پاسخ بدهد. خب «آنتولوژی» برای همین خلق شده‌است.

آثار آنتولوژیک چه مشخصاتی دارند؟

آنتولوژی در همه انواع آثار سرگرم‌کننده وجود دارد؛ در رمان، فیلم، سریال‌های تلویزیونی و حتی بازی‌های کامپیوتری. وقتی هر فصل، شخصیت‌های تازه و موضوعات جدید خاص خودش را دارد، اثر مدنظر در دسته آثار آنتولوژیک قرار می‌گیرد. همان‌طور که این تغییرات در یک اثر واحد برای مخاطب‌های تنوع‌دوست، جذاب است، نویسندگان و کارگردان‌ها را هم سر ذوق می‌آورد. خالقان آثار نمایشی و داستانی می‌توانند یک عنوان و قالب را حفظ کنند، اما آن را با شخصیت‌ها، موقعیت‌ها و حتی ژانر‌های مختلف پرکنند بدون آن‌که کسی بهشان خرده بگیرد. جذاب نیست؟ سریال «عشق، مرگ و روبات‌ها» یک نمونه عالی از آنتولوژی است. این پویانمایی که برای مخاطب بزرگ سال است، از ۱۸ اثر کوتاه در ژانر‌های مختلف علمی-تخیلی، ترسناک و کمدی تشکیل شده و جالب این‌که هر کدام از قسمت‌هایش را یک گروه انیماتور متفاوت از کشور‌های مختلف ساخته‌اند.

مامبل‌کور به چی می‌گن؟

سینما برای عموم مردم در فیلم‌های پرهزینه و شلوغی تعریف می‌شود که بازیگر‌های معروف در آن‌ها هنرنمایی می‌کنند، استودیو‌های بزرگ فیلم‌سازی پشت آن‌ها هستند و زرق‌وبرق فیلم و فراز و فرود قصه، بیننده‌ها را سرگرم می‌کند، اما در سینما آثار هنری و غیرتجاری هم وجود دارد که در استودیو‌های کوچک ساخته می‌شوند و دل‌شان می‌خواهد درکنار تولید سرگرمی، حرفی برای گفتن داشته‌باشند. یکی از زیرعنوان‌های این سینما که تحت‌عنوان «مستقل» شناخته می‌شود تا راه خودش را از فیلم‌های هالیوودی جدا کند، فیلم‌های «مامبل‌کور/ Mumblecore» است.

فیلم‌های مامبل‌کور رو چطور تشخیص بدیم؟

فیلم‌های مامبل‌کور، آثاری کم‌هزینه هستند با بازی‌ها و دیالوگ‌های واقع‌گرایانه و عموما بداهه. تأکید بیش‌ازحد بر دیالوگ و علاقه‌مندی به موضوعات جدی مثل روابط بین‌فردی، خیانت، جدایی و... از دیگر
ویژگی‌های این آثار است. فیلم‌های مامبل‌کور در ژانر بسیار انعطاف‌پذیرند و می‌توانند موضوعات موردعلاقه و شیوه فیلم‌سازی محبوب‌شان را تقریبا در تمام انواع ژانر‌های شناخته‌شده پی بگیرند. کارگردان در ساخت چنین فیلمی به‌جای آن‌که براساس یک طرح ازپیش تعیین‌شده پیش برود، راه را بر خلاقیت و بداهه باز می‌کند و بدون آن‌که ترسی از اتفاقات غیرقابل پیش‌بینی داشته‌باشد، از پیش آمدن‌شان استقبال می‌کند. اگر اصطلاح مامبل‌کور را پیش از این نشنیده‌بودید، تعجبی ندارد، چون به رغم سابقه‌دار بودن فیلم‌های مستقل، این زیرعنوان مدت زیادی نیست که جای خودش را در سینما باز کرده‌است.

منبع: خراسان

ارسال نظرات
نام:
ایمیل:
* نظر:
قوانین ارسال نظر