به گزارش مجله خبری نگار، چند نفرمان در خیالات مان خود را سوار بر کشتی عازم جزیرهای اسرارآمیز به امید پیدا کردن گنجی مخفی تصور کرده ایم؟ فیلمها هیجانی که در پس یک دریانورد شرور و ماجراجو بودن وجود دارد را به ما نشان داده اند. گرچه زندگی روی دریا مملوء از ماجراجویی و آدرنالین به نظر میرسد، اما دزدان دریایی واقعی بسیار متفاوت از چیزی بودند که ما همیشه تصور کرده ایم.
گرچه بعضی دزدان دریایی حتماً با هدف پنهان کردن چشم آسیب دیدهی خود از چشمبند استفاده میکردند، اما اغلب آنها برای آنکه بتوانند حین مبارزه دید بهتری در تاریکی داشته باشند، چشمبند میزدند. دزدان دریایی ممکن بود ابتدا زیر نور خورشید مشغول مبارزه باشند و لحظهای بعد از زیر عرشهی کشتی که جای تاریکی بود سردرآوردند.
از آنجایی که به طور متوسط ۲۵ دقیقه طول میکشد تا چشم انسان به تاریکی عادت کند، آماده کردن یک چشم برای دیدن در تاریکی با انتقال چشم بند به روی چشم دیگر، اقدامی استراتژیک بود.
گوشوارهی دزدان دریایی یادگار سفرهایشان بود که با افتخار از آن استفاده میکردند. اما آنها دلایل دیگری هم برای استفاده از گوشواره داشتند که حالا شاید کمی مضحک به نظر برسد. مثلاً اینکه آنها اعتقاد داشتند فلزهای گرانبهای درون گوشواره هایشان از خاصیت شفابخشی برخوردارند و میتوانند ضعف بینایی را برطرف کنند و دیگر اینکه، سوراخ کردن گوش جلوی دریازدگی را میگیرد.
به علاوه، آنها معتقد بودند مردانی که از گوشوارهی طلا استفاده میکردند غرق نمیشوند و در واقع گوشوارهی طلا را نوعی طلسم حفاظت بخش میدانستند.
در آن زمان لباس بسیار گران قیمت بود، به همین دلیل اغلب دزدان دریایی یک دست لباس داشتند و آنقدر آن را میپوشیدند تا بپوسد. حتی در زمان خواب هم آن را درنمی آوردند. گرچه بعضی از آنها استطاعت تهیهی لباس خواب را داشتند، اما کاربردی برایشان نداشت چرا که خدمهی کشتی باید همیشه آمادگی حضور در هر رویداد پیش بینی نشدهای روی کشتی را میداشتند.
یک دلیل دیگر پوشیدن لباسهای کثیف این بود که به خاطر حضور در دریا شستن آنها غیر ممکن بود. به علاوه، آنها برای شستن لباسهای خود به اجازهی ناخدا نیاز داشتند و باید صبر میکردند تا هوا آنقدری گرم شود که لباسها بعد از شستن به سرعت خشک شوند.
وقتی به دزدان دریایی فکر میکنیم، شاید تصویر مردی در حال جویدن یک چوب باریک با چهرهای خشن به ذهن مان آید. حقیقت این است که آنها این کار را نه برای ترسناکتر به نظر رسیدن، بلکه به عنوان روشی برای تمیز کردن دندانهای خود انجام میدادند.
استفاده از چوبهای باریک گرچه روش متداولی برای حفظ بهداشت دهان و دندان بود، اما همیشه هم برایشان در دسترس نبود. به همین دلیل است که دزدان دریایی به بدبویی دهان مشهور بودند.
دزدان دریایی خرافات زیادی داشتند. شاید در فیلم دریانوردها را در حال سوت زدن ببینیم، اما در واقعیت آنها از سوت زدن خودداری میکردند، چون اعتقاد داشتند این کار باعث طوفانی شدن هوا میشود. آنها دیدن کوسه را هم نشانهی قریب الوقوع بودن مرگ خدمه میدانستند و اعتقاد داشتند دلفینهایی که کنار کشتی شنا میکردند خوش شانسی میآوردند.
«ریش سیاه» معروف نامش را از ریش ضخیمش گرفته بود که ظاهر ترسناکی به او میداد و او از ظاهر خود برای رسیدن به خواسته هایش استفاده میکرد. حتی گفته میشود او با بافتن گیاه شاهدانه به ریش خود و آتش زدن آن، اسیرانش را میترساند.
مگر میشود ناخدا باربوسا و سیب سبز آبدارش را فراموش کرد؟ در فیلمها شاید اینطور به نظر برسد که دزدان دریایی ذخیرهی غذایی متنوعی داشتند، اما واقعیت این بود که در کشتی دزدان دریایی غذا محدود به چیزهایی بود که در سفرهای دریایی طولانی آن خراب نشود.
برای مثال، نان کهنه میشد و بعد از گذشت مدت کوتاهی در دریا، خوراک شپشها میشد. گوشت خشک شده چنان ماندگاریای داشت که دریانوردها با آن دکمه و سگک کمربند درست میکردند. حتی گفته میشود وقتی در سال ۱۶۷۰ کشتی دزد دریاییای به نام هنری مورگان و خدمه اش به گل نشست، آنها مجبور شدند کیفهای چرمی خود را تکه تکه و سرخ کنند و از همان تغذیه کنند.
دزدان دریایی شاید درمورد بسیاری از فواید استفاده از گوشواره در اشتباه بودند، اما یک چیز بود که در مورد آن درست فکر میکردند. گوشوارههای دزدان دریایی جلوی ناشنوا شدن آنها را میگرفت. دزدان دریاییای که به سمت کشتیها توپ پرتاب میکردند، یک گلوله موم از گوشوارهی خود آویزان میکردند تا از آن به عنوان گوشگیر استفاده کنند.
دستشویی رفتن در وسط دریا کار سادهای نبود. دریانوردها از توالتهایی که در دو طرف سینهی کشتی قرار داشتند استفاده میکردند؛ بنابراین میشود تصور کرد که برای پرت نشدن درون آب با چه چالشی مواجه بودند. تنها ناخدای کشتی یک توالت شخصی در نزدیکی کابینش داشت.
ماجرای «کمد دیوی جونز» اختراع کارتون «باب اسفنجی» نبود. دزدان دریایی واقعی به وجود این مکان که در آن روح دریانوردهای غرق شده در کنار هم و پیش این روح شیطانی زندگی میکردند، اعتقاد داشتند. برای دزدان دریایی، جملهی «تو را به کمد دیوی جونز خواهیم فرستاد» به معنای مرگ در دریا بود.
بر اساس این باور، دیوی جونز به اشکال مختلفی درمی آمد و درست قبل از شروع طوفان یا هر بلای دیگری ظاهر میشد تا دریانوردها را به سوی گورستان آبی شان هدایت کند.
منبع:روزیاتو