تفاوت معیار ایران برای ترخیص بیمار بستری کرونایی با کشورهای دیگر/ اگر بیمار را بر اساس قضاوت بالینی ترخیص می‌کنیم،حق مقایسه با دیگرکشورها را نداریم

ایرج حریرچی، معاون کل وزارت بهداشت دیروز در نشست خبری با خبرنگاران اعلام کرد در پروتکل‌مان انجام تست در زمان ترخیص نداریم و نیازی هم نیست و بیماران بسته به علایم بالینی مرخص می‌شوند و وقتی هم مرخص می‌شوند، چون توصیه به قرنطینه می‌شوند یا به نقاهتگاه می‌روند یا در خانه کنترل می‌شوند نیاز به تست نیست مگر حال‌شان وخیم بوده باشد.

به گزارش مجله خبری نگار، معنای گفته معاون کل وزارت بهداشت روشن است: در ایران، معیار ترخیص بیماران بستری مبتلا به کروناویروس، تخفیف علائم بالینی است و در زمان ترخیص، تعدادی از این بیماران هنوز به کروناویروس مبتلا هستند و ادامه درمان‌شان بیرون از محیط بیمارستانی صورت می‌پذیرد.

درستی یا نادرستی چگونگی ترخیص بیماران مبتلا به کروناویروس در ایران موضوع بحث من نیست؛ بحث بر سر مقایسه آمار نسبت بهبودیافتگان در ایران به تعداد کل مبتلایان به کروناویروس است که وزیر بهداشت، دوسه روز پیش، آن را رکوردی بین‌المللی و مایه افتخار نظام سلامت ایران معرفی کرد.

در ظاهر، حدّ نصاب نسبت بهبودیافتگان به تعداد کل مبتلایان به کروناویروس در میان کشورهای با بیش از ده هزار مبتلا به این بیماری، از آن ایران است، البته اگر ملاک تعداد بهبودیافتگان اعدادی باشد که سخنگوی وزارت بهداشت هر روز اعلام می‌کند و اگر کره جنوبی و چین را که همه‌گیری کروناویروس درشان تثبیت شده به حساب نیاوریم.

ولی احراز رتبه اوّل یا آخر در چنین مقایسه‌ای از بنیاد بی‌معناست.

معیار ایران برای ترخیص بیمار بستری، با معیار اکثر کشورهای دنیا فرقی اساسی دارد. از ده کشوری که تا این لحظه 76درصد از موارد ابتلا و 82درصد تلفات ناشی از کروناویروس در خاک‌شان رخ داده [و ایران هم یکی از این ده کشور است]، هفت کشور چین، آلمان، فرانسه، ایتالیا، اسپانیا، ایالات متحد و انگلستان معیار واحدی برای تعریف «بهبودیافتگی» از بیماری کووید-19 دارند: بیمار بستری در صورتی بهبودیافته تلقی می‌شود که هم علائم بالینی در او مشاهده نشود و هم، با فاصله حداقل 24 ساعت، نتیجه دو تست تشخیص کروناویروس در بیمار منفی گزارش شده باشد[*].

وقتی، به هر دلیلی، بیمار را در ایران بر اساس قضاوت بالینی ترخیص می‌کنیم، عملاً حق مقایسه ایران با دیگران را از خودمان سلب کرده‌ایم. دو شی‌ء، دو کمیت یا دو فعالیت وقتی قابل مقایسه‌اند که ابزار اندازه‌گیری‌شان یکی باشد.

مقایسه نسبت بهبودیافتگان در ایران با باقی جاهای دنیا – وقتی معیار بهبودیافتگی ما تخفیف علائم بالینی است و نه نتیجه تست - شبیه این است که در مسابقه دوی صد متر، این را که رقیب صد متر را در چند ثانیه طی کرده، با ساعت اتمی و حس‌گر لیزری بسنجیم ولی معیار حدّ نصاب زمانی دونده تیم خودمان، ساعت شنی و برآورد چشمی اصغرآقامعمار از مسافت صد متر باشد.

*
https://www.ecdc.europa.eu/sites/default/files/documents/COVID-19-Discharge-criteria.pdf