رسانه غربی: پیوستن ایران عامل تقویت موقعیت و توان سازمان شانگ‌های است

به گزارش مجله خبری نگار،  "دویچه وله" آلمان در مطلبی به مسئله عضویت ایران در "سازمان همکاری شانگهای"، پرداخته و نوشت: درخواست جمهوری اسلامی ایران برای عضویت در"سازمان همکاری شانگهای" بعد از شانزده سال در نشست سال ۲۰۲۱ «دوشنبه» با حمایت بارز دولت‌های چین و روسیه پذیرفته شد.

دویچه وله در بخش دیگری از این مطلب به ویژگی‌های این سازمان پرداخته و نوشت: در حال حاضر بزرگترین تولید کنندگان و مصرف‌کنندگان انرژی در دنیا در اجلاس شانگ‌های قرار دارند. حجم اقتصادی ۲۰ تریلیون دلار، حجم تجارت خارجی ۶.۶ تریلیون دلار و سهم ۳۵ درصدی جمعیت دنیا دیگر ویژگی‌های این سازمان هستند که به آن قدرت مانور بالایی در دنیا می‌دهد.

در بخش دیگری از این مطلب آمده است: مخالفت با عضویت آمریکا و تلاش برای تقابل و مهار ناتو یک وجه فعالیت‌های "سازمان همکاری شانگهای" را تشکیل می‌دهد، اما وجه دیگر آن هدف بزرگتری را در دنیای پساجنگ سرد دنبال می‌کند که ضمن کنترل تهدیدات جدید به‌خصوص در حوزه تروریسم و بی‌ثباتی، هژمونی غرب در نظام بین‌الملل را مورد چالش قرار داده و یک قطب قدرت جدید در دنیا تشکیل دهد. رقابت و موازنه‌سازی در برابر هژمونی غرب در فعالیت‌های "سازمان همکاری شانگهای" محوریت دارد.

دویچه وله در ادامه این پرسش را مطرح کرد که حال پیامد این اتفاق در موازنه قوای جهانی چیست و در پاسخ به این پرسش نوشت: نیرو‌های پیشران "سازمان همکاری شانگهای" در چارچوبی مشابه با نظریه "هارت‌لند" پروفسور هلفورد مکیندر می‌خواهند هژمونی برای اوراسیا ایجاد کنند. این نظریه منطقه اوراسیا را "قلب سیاست جهان" دانسته که بیشترین اهمیت راهبردی دنیا را دارد. حال از این زاویه الحاق ایران که تنها کشور خاورمیانه در این سازمان است، موقعیت و توان "سازمان همکاری شانگهای" را افزایش می‌دهد. ایران مرز زمینی با اوراسیا دارد و می‌تواند این منطقه را به خلیج فارس و دریای عمان متصل کند. همچنین می‌تواند موقعیت راهبردی خود در انتقال انرژی در خلیج فارس را به مزیت‌های راهبردی و ژئوپلتیک "سازمان همکاری شانگهای" اضافه کند. در عین حال ایران به عنوان یک قدرت منطقه‌ای در خاورمیانه نفوذ و اثرگذاری سازمان یادشده را ارتقاء می‌دهد؛ به‌خصوص که جمهوری‌اسلامی ایران یک شبکه از نیرو‌های همسو در خاورمیانه نیز دارد که می‌تواند برای تقابل و مهار هژمونی آمریکا آن‌ها را با سازمان شانگ‌های هم‌سو سازد.

در بخش دیگری از این مطلب آمده است: تهران اکنون آشکارا و بدون پرده‌پوشی تصمیم گرفته است تا سیاست تضعیف هژمونی آمریکا را با تقویت موقعیت راهبردی چین و روسیه تلفیق کند. عضویت ایران در "سازمان همکاری شانگهای" نیرویی کنترل‌کننده در مقابل "ناتوی عربی" ایجاد می‌کند که فعلا در حد حرف باقی مانده است.