به گزارش مجله خبری نگار،چهره منحصربه فرد است، زیرا هیچ دو چهرهای یکسان نیستند و با چهره است که ما یکدیگر را میشناسیم و خود را شناسایی میکنیم. چهره ما در گذرنامه و مدارک شناسایی ما به تصویر کشیده شده است. صورت، علاوه بر این، سن، جنسیت و نژاد فرد را با درجات مختلفی از دقت نشان میدهد. همچنین وضعیت سلامت و همچنین اوضاع اجتماعی-اقتصادی ما نیز در کنار حالات و احساسات وحتی شاید شخصیت ما را نشان میدهد و منبع مهمی برای ارتباطات غیرکلامی است.
محققان کشور در یک پژوهش قالب تامل، تجربه زندگی فردی و اجتماعی افراد زشت رو را مورد بررسی قرار داده و ضمن پرده برداری از دردهای این افراد، خواستار ارائه راهکارهای اجتماعی برای زیست بهتر آنها شده اند.
به عبارتی، بنابر گفتههای محققان، ما نیازی به گفتگو نداریم، چون چهره داریم. صورت در واقع نمادی از خود است، علاوه بر این، چهره عامل تعیین کننده اصلی در درک زیبایی یا زشتی ظاهر فردی ماست و همه آنچه این ادراکات برای عزت نفس و شانسهای زندگی بیان میکنند. با این حال، صورت و درواقع زیبایی و بدن فیزیکی، حداقل تا همین اواخر، عمدتاً توسط جامعه شناسی رایج نادیده گرفته شده بود. فقط برخی جامعه شناسان به طور جدی به این حوزه پرداختند که ما اکنون به عنوان جامعه شناسی بدن از آن یاد میکنیم و باکمال تعجب، تنها در دهه ۱۹۷۰ بود که جذابیت فیزیکی در علوم اجتماعی مطرح شد.
از آن زمان، مطالعات متعددی در جامعه شناسی ظاهر فیزیکی انجام گرفته است. بر این اساس، جذابیت فیزیکی از اهمیت اساسی در زندگی اجتماعی برخوردار است و تأثیرات مثبت کلی دارد. اما برخورداری از یک چهره نامطلوب چگونه میتواند وضعیت زندگی فرد را تحت تاثیر قرار دهد؟
در تحقیقی که به منظور بررسی بیشتر این موضوع انجام شده است، یکی از پژوهشگران دانشگاه الزهرا، تجربه زیسته زشترویی را به زیر ذره بین تحقیقاتی خود برده است.
در این پژوهش، به دلیل حساسیت اخلاقی مساله در جامعه و احترام به عزتنفس افراد، به جای مصاحبه، از روشهای بدون مزاحمت و محجوب استفاده گردید. به این نحو که نظرات و درد دلهایی که توسط این افراد در سایتها و انجمنها و تالارهای گفتگوی آنلاین درج گردیده بود جمعآوری و با نرمافزارهای خاص مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
نتایج این پژوهش نشان داد: درک زشترویی خویشتن در اکثر مواقع بیش ازآنچه پدیدهای ذاتی باشد به سه عامل عمده زیر مرتبط است: ۱- برچسبزنی از سوی دیگری، ۲- مقایسه خود با دیگری و ۳- بازنمایی و تعریفی محدود از زیبایی در رسانه ها.
بنابر گفتههای خدیجه حاتمی خلجان، محقق جامعه شناسی دانشگاه الزهرا، زشترویی با تجربیات و خودپندارههایی مانند تنفرآمیز بودن، شرم آوری، بدشگون و شروربودن، ناقص و لکه ننگ بودن در افراد همراه است. از پیامدهای بسیار شایع این مساله میتوان به مورد تمسخر و تحقیر واقعشدن، مشکلات روحی، پایین آمدن عزتنفس، پسرفت، تنهایی و طرد شدن از سوی جنس مخالف، مشکلات تشکیل خانواده و فرزندآوری اشاره کرد.
این محقق میگوید: استراتژیهای این افراد در مواجهه با تجربه زشترویی را میتوان به سه دسته کلی تقسیم کرد: ۱- استراتژیهای ناسازگاری منفعلانه (گریه، شکایت، افسردگی، اعتیاد و…)، ۲- استراتژیهای تغییر (جبران-هویت زدایی و پنهان سازی)، ۳- استراتژیهای پذیرش (کنار آمدن و بالا بردن عزت به نفس، شکرگزاری). گرچه در کل، به دلیل کلیشه سازیهای منفی که در رسانهها و جامعه در مورد افراد زشترو وجود دارد این افراد برخوردهای نامحترمانهای را تجربه میکنند.
نتایج این پژوهش بازتاب اندکی از وضعیت غمبار و زجرهای عمیقی است که افراد زشترو در طول زندگی بخصوص در سنین نوجوانی با آن دست به گریبان هستند؛ وضعیتی که با تغییر نگرش مرسوم و پیریزی گفتمان «زشت شرور و تنفرآمیز نیست»، امکان اصلاح و بهبود آن وجود دارد و دست اندرکاران امور بایستی در این جهت، تلاشهای ویژه خود را معطوف بدارند.