کد مطلب: ۳۴۳۰۵۷
۰۱ مهر ۱۴۰۱ - ۱۸:۴۴
عفاف و حجاب و گشت ارشاد برای اغتشاشگران بهانه است، اصل نظام و عزت و اقتدار مردم ایران نشانه و سیبل اصلی آنان است.

به گزارش مجله خبری نگار،کسانی که نه مهسا‌ها برایشان مهم است و نه امنیت اجتماعی و اخلاقی و حتی آزادی و آرامش و پیشرفت کشور، تنها در تکاپوی اهداف شوم قدیمی و کهنه‌ی تجزیه‌طلبی و شکستن انسجام ملی و خوش خدمتی به سران فتنه و سران استکبار و دشمنان قسم خورده ملت ایرانند؛ و الا به جای جفت افکنی کف خیابان‌ها و جشن و پایکوبی و کف و سوت و آتش بازی به بهانه یک حادثه طبیعی که می‌توانست در محیط دیگری اتفاق بیفتد و البته اگر تقصیر و قصور احتمالی هم باشد باید در مسیر قانونی و بدون اغماض پیگیری بشود. نباید به جای همدردی با یک خانواده هم وطن که در مرگ عزیزشان می‌سوزند و باید در اندیشه راحتی او در قبر و برزخ و قیامتش باشند، اینگونه مرگ وی را تبدیل به معضلی اجتماعی و سیاسی و سپس پی گرفتن اغراض و امیال شیطانی خود نمایند. به راستی آیا این ظلم و ستمی آشکار به مرحوم مهسا و خانواده داغدار نیسن؟ و آیا به گمان خطا و تقصیری، این حجم بوق و کرنا، بی مهری نسبت فرزندان مظلوم ملت در نیروی انتظامی نیست؟ آری این حجم پرخاش نسبت به گشت ارشاد نیز تنها بخاطر موفقیت‌های آن بوده و هست نه بخاطر یک خطای احتمالی. اینان اگر در سیاست‌های مربوط به ترویج بی حجابی و بی عفتی و اندلسی کردن محیط جامعه اسلامی و انقلابی ایران ناکام، ماندند بخشی از آن را مدیون تلاش‌های بی وقفه و موثر پلیس امنیت اجتماعی و اخلاقی بوده و هستیم و این باعث کینه شتری آنان نسبت به گشت ارشاد گردیده است. اینان که بی رحمانه به جنگ جامعه پاک و تمیز و امن آمدند و تا سر حد تجاوز به حریم خانه و خانواده و روابط اجتماعی سالم و پاک با عریان گردی و سگ گردانی و آلوده سازی و ناامن کردن محیط‌های تفریحی همچون پارک‌ها پیش رفتند و دیدن توده مردم کمترین واقعی برای شان ننهاده و بلکه جا به جا کردن محیط‌های عمومی با محیط شخصی و خانه و یا ظاهر شدن بر خلاف فرهنگ فرهنگ عمومی و خاستگاه توده مردم متدین و باشخصیت و باوقار را عین بی فرهنگی و ناهنجاری اجتماعی باور داشته و دارند و لذا همواره مورد لعن و نفرین و حتی عکس العمل بانوانی که گاهی ما نیز از رعایت نکردن حجابشان به تناسب شرع و عرف اجتماعی ناراحتیم، ولی انسان‌های با شخصیت و پاکی هستند دادشان درآمد که این چه وضع نابهنجار و لجاجت و بی فرهنگی؟!

بنابراین بیاییم با روشنگری منطقی و به دور از تعصبات حزبی و جناحی با این معضل که بیشتر به شکل فتنه‌ای دیگر می‌ماند نگاه کنیم. اولاً مرز بین عفاف و حجاب به عنوان نماد فرهنگ دینی جامعه را در سطح عامه مردم جدا کنیم از حربه‌ی مرموز ترویج بی حجابی و بی عفتی که اکنون در دست دشمنان و عمله‌ی داخلی آنان در رسانه‌ها و کف خیابان‌ها قرار گرفته است و البته عفاف و حجاب و گشت ارشاد برای آنان بهانه است اصل نظام و عزت و اقتدار مردم ایران نشانه و سیبل اصلی آنان است. آنگاه با این جداسازی در حوزه گفتمانی، به تناسب هر یک به بحث نشینیم و چاره‌ای اندیشیم. ثانیا، از رهگذر چنین بحران‌هایی که می‌تواند تهدیدی جدی برای حاکمیت و امنیت جامعه باشد، متفکرانه و صبورانه فرصتی بسازیم و مطابق با بیانیه گام دوم انقلاب به آسیب‌شناسی چهل ساله اول و یافتن نقاط ضعف و قوت در همه حوزه‌های تقنینی و اجرایی و قضایی و انتظامی و... بپردازیم؛ و بطریق اولویت ضمن تجدید نظر در نهاد‌های ایجادی پس از پیروزی انقلاب و تغییر و تحول اساسی در نهاد‌های گوناگون طراز نظام ولایی و اسلامی مورد انتظار را، گامی قاطع و همه جانبه نگر برداریم.

به نظر می‌رسد بخشی از معضلات حوزه‌های فرهنگی به دلیل عدم تغییر و تحول در سازمان‌ها و نهاد‌های آموزشی تربیتی و علمی به جا مانده از ساختار حکومتی دوره‌های قبل از انقلاب است که به دلیل تحمیل جنگ هشت ساله چنین فرصتی از امام و خواص و مردم گرفته شد، تا نهاده‌های جدید ایجاد و نهاد‌های دوره طاغوت در آن‌ها تحلیل گردند؛ و بخش دیگر نیز به جای تغییر و تحول اساسی در نهاد‌های به جا مانده از دوره طاغوت و تحلیل بردن آن‌ها در نهاد‌های جدیدالتاسیس دوره انقلاب اسلامی، بر حسب ضرورت‌ها تا توانستیم موسسات و نهاد‌های غیر رسمی که با پیوست‌هایی به مراکز قدرت و ثروت وصل گردیدند، بوجود آوردیم و اینان نیز، چون به لحاظ نظارت و مدیریت و پشتیبانی و کنترل دچار مشکلات و چالش‌هایی بودند به مرور تبدیل گردیدند به نهاد‌های کمتر اثر بخش و دچار روزمرگی مفرط و نهایتاً به جای همپوشانی در مدار حرکت‌های موازی به خنثی نمودن هم پرداختند. برای نمونه، با وجود مساجد به عنوان سرای محلات در محله‌های اسلامی جامعه، سرای محله ایجاد کردیم و با وجود ظرفیت‌های مساجد در حوزه‌های مختلف اجتماعی و فرهنگی، ریز و درشت مراکزی به موازاتشان راه انداختیم و این شد که سنگر انقلاب و جامعه یعنی مسجد با وجود ظرفیت‌های فراوان به دست خود ما به حاشیه رانده شد. حال تازه به فکر افتادیم که چرا مساجد کم فروغ شده اند و معضلاتی همچون بدحجابی و بی‌حجابی و یا تعیین حد و مرز‌های عفاف و حجاب در جامعه را از آنان مطالبه گری می‌نماییم؟! به امید اصلاح و اقدامات همه جانبه و موثر.
والسلام.

ابوالقاسم علیزاده

برچسب ها: گشت ارشاد حجاب
ارسال نظرات
نام:
ایمیل:
* نظر:
قوانین ارسال نظر