رژیم غذایی بر دارو‌های ضدپیری و سلامت غلبه دارد

به گزارش مجله خبری نگار به نقل از مدیکال اکسپرس، مطالعه‌ای که تأثیر رژیم غذایی را با دارو‌ها بر روی عملکرد درونی سلول‌ها مقایسه کرد، نشان داد که تغذیه تأثیر بسیار قوی تری دارد.

مطالعه پیش بالینی توسط مرکز چارلز پرکینز دانشگاه سیدنی نشان می‌دهد که ترکیب رژیم غذایی ما می‌تواند در پیشگیری از بیماری‌هایی مانند دیابت، سکته مغزی و بیماری قلبی قوی‌تر از دارو‌ها باشد.

این تحقیق که روی موش‌ها انجام شد، نشان داد که تغذیه (شامل کالری کلی و تعادل درشت مغذی ها) نسبت به سه دارویی که معمولاً برای درمان دیابت و کند کردن پیری استفاده می‌شود، تأثیر بیشتری بر پیری و سلامت متابولیک دارد. این یافته‌ها در Cell Metabolism منتشر شده است.

این تحقیق بر اساس کار پیشگامانه این تیم بر روی موش‌ها و انسان‌ها است که نقش محافظتی رژیم غذایی و ترکیبات خاص پروتئین ها، چربی‌ها و کربوهیدرات‌ها را در برابر پیری، چاقی، بیماری قلبی، اختلال عملکرد سیستم ایمنی و خطر بیماری‌های متابولیک مانند دیابت نوع ۲ نشان می‌دهد.

پروفسور استفان سیمپسون، نویسنده ارشد و مدیر دانشگاهی مرکز چارلز پرکینز، گفت که دارو‌ها همچنین می‌توانند همان مسیر‌های بیوشیمیایی را به عنوان مواد مغذی مورد هدف قرار دهند. او گفت که تلاش زیادی برای کشف دارو‌هایی با هدف بهبود سلامت متابولیک و پیری بدون نیاز به تغییر در رژیم غذایی انجام شده است.

رژیم غذایی یک داروی قدرتمند است. با این حال، در شرایط کنونی دارو‌ها بدون توجه به اینکه آیا و چگونه ممکن است با ترکیب رژیم غذایی ما تداخل داشته باشند، تجویز می‌شوند - حتی زمانی که این دارو‌ها طوری طراحی شده اند که به همان شیوه و در مسیر‌های سیگنال غذایی مشابه رژیم غذایی عمل کنند. پروفسور سیمپسون گفت.

محققان بر آن شدند تا کشف کنند که آیا دارو‌ها یا رژیم غذایی در بازسازی حسگر مواد مغذی و سایر مسیر‌های متابولیک قوی‌تر هستند همچنین اینکه آیا دارو‌ها و رژیم غذایی به گونه‌ای با هم تعامل دارند که اثربخشی آن‌ها را کم یا زیاد کند یا خیر.

پروفسور سیمپسون گفت: «دریافتیم که ترکیب رژیم غذایی تأثیر بسیار قوی‌تری نسبت به دارو‌ها دارد که تا حد زیادی پاسخ‌ها به رژیم غذایی را کاهش می‌دهد تا اینکه آن‌ها را تغییر شکل دهد.»

با توجه به اینکه انسان‌ها اساساً مسیر‌های سیگنالینگ مواد مغذی مشابهی با موش‌ها دارند، این تحقیق نشان می‌دهد که افراد ارزش بیشتری از تغییر رژیم غذایی خود برای بهبود سلامت متابولیک به جای مصرف دارو‌هایی که ما مورد مطالعه قرار دادیم، دریافت می‌کنند.

تیم تحقیقاتی یک مطالعه پیچیده روی موش را طراحی کردند که شامل ۴۰ درمان مختلف بود که هر کدام دارای سطوح مختلف پروتئین، چربی و تعادل کربوهیدرات، کالری و محتوای دارو بود.

این مطالعه به منظور بررسی تاثیر سه داروی ضد پیری بر روی کبد، که عضوی کلیدی در تنظیم متابولیسم است، طراحی شد.

یکی از نقاط قوت این مطالعه استفاده از چارچوب هندسی برای تغذیه بود که توسط پروفسور استفن سیمپسون و دیوید راوبنهایمر ایجاد شد. این چارچوب به تیم این امکان را داد که به جای تمرکز روی هر یک از مواد مغذی جداگانه، که در سایر مطالعات تغذیه محدودیت دارد، چگونگی تأثیر مخلوط و فعل و انفعالات مواد مغذی مختلف بر سلامت و بیماری را در نظر بگیرند.

نتایج بخش دیگری به این پازل در درک ما از مکانیسم‌هایی اضافه می‌کند که «آنچه می‌خوریم» را با «چگونه پیر می‌شویم» مرتبط می‌کند.

محققان دریافتند کالری دریافتی و تعادل درشت مغذی‌ها (پروتئین، چربی و کربوهیدرات ها) در رژیم غذایی تاثیر زیادی بر کبد دارد.

پروتئین و کل کالری دریافتی نه تنها بر مسیر‌های متابولیک، بلکه بر فرآیند‌های اساسی که نحوه عملکرد سلول‌های ما را کنترل می‌کنند، تأثیر قوی دارد. به عنوان مثال، مقدار پروتئین خورده شده بر فعالیت در میتوکندری‌ها تأثیر می‌گذارد، که بخشی از سلول‌ها هستند که انرژی تولید می‌کنند.

این یک اثر پایین‌دستی ایجاد می‌کند، زیرا میزان پروتئین و انرژی غذایی خورده‌شده بر نحوه دقیق ترجمه ژن‌های سلولی به پروتئین‌های مختلف مورد نیاز برای کمک به عملکرد صحیح سلول‌ها و ساخت سلول‌های جدید تأثیر می‌گذارد.

این دو فرآیند اساسی با پیری مرتبط هستند.

در مقایسه، دارو‌ها عمدتاً به جای اینکه اساساً آن‌ها را دوباره شکل دهند، واکنش متابولیک سلول به رژیم غذایی را کاهش می‌دهند.

با این حال، محققان برخی از تعاملات خاص تری را بین اثرات بیوشیمیایی دارو‌ها و ترکیب رژیم غذایی نیز پیدا کردند.

یک داروی ضد پیری تأثیر بیشتری بر تغییرات سلول‌های ناشی از چربی و کربوهیدرات‌های غذایی داشت، در حالی که یک داروی سرطان و دیگر داروی دیابت هر دو تأثیر پروتئین رژیم غذایی را بر میتوکندری‌های تولیدکننده انرژی مسدود کردند.

پروفسور دیوید لو کوتر، نویسنده اصلی مرکز چارلز پرکینز و دانشکده پزشکی و بهداشت گفت: اگرچه این مطالعه بسیار پیچیده بود، اما نشان می‌دهد که چقدر مهم است که به جای مقایسه چند رژیم غذایی مختلف، مطالعه همزمان رژیم‌های مختلف غذایی متفاوت باشد.

پروفسور Le Couteur می‌گوید: «این رویکرد تنها راهی است که می‌توانیم یک دید کلی از تعامل بین رژیم غذایی، سلامتی و فیزیولوژی خود داشته باشیم.»

همه می‌دانیم که چه چیزی می‌خوریم بر سلامت ما تأثیر می‌گذارد، اما این مطالعه نشان داد که چگونه غذا می‌تواند به طور چشمگیری بر بسیاری از فرآیند‌های فعال در سلول‌های ما تأثیر بگذارد.